Według Pew Research Center, w 2016 roku aż 77 procent Amerykanów posiadało smartfon. Ta liczba jest ponad dwukrotnie większa niż w chwili, gdy Pew Research Center po raz pierwszy zaczęło śledzić własność smartfonów w 2011 roku. Wówczas 35 procent Amerykanów posiadało smartfony. Ponadto w 2016 r. Nastąpił gwałtowny wzrost własności zarówno wśród osób starszych, jak i osób o niższych dochodach.
Smartfony są wszędzie, a ich zasięg rośnie.
Oprócz wykonywania połączeń telefonicznych smartfony mogą wykonywać wiele innych czynności. Mogą robić zdjęcia, nagrywać wideo, odtwarzać muzykę i uzyskiwać dostęp do Internetu. Mogą być również wykorzystywane do rejestrowania wizyt lekarskich bez wiedzy lekarza.
Potajemnie nagrywane spotkania kliniczne mogą wydawać się podstępne, ale w 39 z 50 stanów jest to legalne. Co więcej, badania pokazują, że nagrane spotkania kliniczne mogą wzmacniać i edukować pacjentów. Jednak wielu lekarzy jest zrozumiale pesymistycznych, jeśli chodzi o nagrywanie ich rad unoszących się gdzieś tam.
Jak często to jest?
Nie ma zbyt wielu danych dotyczących powszechnego tajnego nagrania; problem dopiero niedawno zyskał na znaczeniu.
W jednym z małych badań przeprowadzonych w Wielkiej Brytanii Elwyn i współautorzy stwierdzili, że 15 procent respondentów wskazało, że zarejestrowało spotkanie z lekarzem bez zgody, a 35 procent uczestników stwierdziło, że rozważało zrobienie tego.
Ponadto w tym samym badaniu 11 procent klinicystów odpowiedziało, że zdawali sobie sprawę z tego, że w przeszłości byli potajemnie rejestrowani przez pacjenta. Według autorów badania: "69% respondentów wskazało, że pragnie zarejestrować spotkania kliniczne, podzieliło się na równi z chęcią zrobienia tego w ukryciu lub za zgodą". Jak legalne jest to? Każde państwo ma własne statuty podsłuchu i podsłuchu. Statuty różnią się w poszczególnych stanach w zależności od tego, czy jedna lub dwie strony muszą wyrazić zgodę na nagranie konwersacji, zwane odpowiednio jurysdykcją jednej strony lub jurysdykcją wszystkich stron. Łącznie 39 z 50 stanów, a także Dystrykt Kolumbii, to jurysdykcje jednostronne, w których tylko jedna strona musi wyrazić zgodę. Innymi słowy, w tych jurysdykcjach, jeśli ktoś chce nagrać inną osobę – w tym spotkanie kliniczne – jest to legalne.
Istnieje 11 stanów jurysdykcji wszystkich stron, w których zarówno lekarz, jak i pacjent muszą wyrazić zgodę na nagrywanie rozmowy: Kalifornia, Kalifornia, Floryda, Illinois, Maryland, Massachusetts, Michigan, Montana, New Hampshire, Oregon, Pensylwania i Waszyngton . W tych stanach zbrodnią jest nagrywanie pacjenta przez lekarza bez pozwolenia.
W jurysdykcjach jednej partii – lub w większości Stanów Zjednoczonych – jeśli pacjent prosi o zarejestrowanie spotkania klinicznego, a klinicysta odmawia, pacjent i tak może przystąpić do rejestracji tego spotkania. Lekarz musi następnie kontynuować lub zakończyć spotkanie.
W jurysdykcjach wszystkich stron klinicysta
musi zostać poproszony przez pacjenta o zarejestrowanie spotkania klinicznego.
Wszelkie niezgodne z prawem nagrania mogą być zgłaszane przez klinicystę władzom. Możliwe reperkusje obejmują odszkodowanie za szkody, honoraria adwokackie i inne koszty, a rozpowszechnianie nagrań za pośrednictwem Internetu jest uważane za dodatkowe naruszenie. Co z HIPAA? Tak jak w przypadku każdej formalnej dokumentacji medycznej, zasada prywatności HIPAA obejmuje wszelkie nagrania audio lub wideo wykonane przez lekarza, plan zdrowia lub izbę zdrowia. Jednak HIPAA nie obejmuje nagrań wykonanych przez pacjenta. Innymi słowy, w jurysdykcjach jednej partii pacjent może rozprowadzać nagranie jako zadowolone.
Jaka jest korzyść z nagrywania?
Badania pokazują, że pacjenci przykładają dużą wagę do nagrań dźwiękowych wykonanych podczas spotkań klinicznych. Na przykład w teście z 2014 r. Tsulukidze i współpracownicy stwierdzili, że średnio 72 procent pacjentów słuchało nagranych konsultacji. Co więcej, 60 procent pacjentów udostępniło te nagrania audio bliskim i innym osobom. W przeważającej części, te nagrania zostały pokazane, aby poprawić pamięć pacjentów i zrozumienie ich warunków.
Inne wyniki badań sugerują, że pacjenci i ich członkowie rodziny często mają trudności ze zrozumieniem tego, co zostało przedstawione podczas wizyty u lekarza, ponieważ są pokonani z żalu i złożonych emocji. Nagrania można odtwarzać później, gdy pacjent i członkowie rodziny są lepiej przygotowani do zrozumienia wiadomości, wskazówek i porad. Onkolodzy już od jakiegoś czasu wiedzą o tym zjawisku, dlatego też nagrania spotkań są zwykle oferowane pacjentom leczonym z powodu raka.
W poprzednio wspomnianym badaniu przeprowadzonym w Wielkiej Brytanii, Elwyn i współautorzy stwierdzili, że główną motywacją do nagrania spotkań klinicystów jest poprawa doznawania opieki zdrowotnej i dzielenie się doświadczeniami z innymi. Jednak niektórzy pacjenci zgłosili chęć skorzystania z nagrań jako dowód złej opieki.
Jak czują się lekarze?
Szczególnie w pracy niewiele osób lubi być nagrywanych bez ich zgody; lekarze nie różnią się.
W Punkcie widzenia z
JAMA
, Rodriguez i Morrow piszą:
Nie wszystkie możliwe zastosowania nagranych rozmów są korzystne dla pacjentów i lekarzy. Pacjenci lub członkowie rodziny, którzy nie zgadzają się z radą swoich lekarzy lub są zdenerwowani przez swoich lekarzy z jakiegokolwiek powodu, mogą łatwo odbierać komentarze z tych nagrań poza kontekstem i za pomocą kilku naciśnięć klawiszy rozpowszechniać je za pośrednictwem mediów społecznościowych. Pacjenci mogą rejestrować rozmowy z konkretną intencją ustalenia podstaw do pozwu lub zebrania materiału, z którym można manipulować lekarzem. Ponadto, jeśli lekarz podejrzewa lub później dowiaduje się, że spotkanie zostało zarejestrowane bez zgody, związek między lekarzem a pacjentem może ucierpieć. Po pierwsze, lekarze ci mogą sądzić, że odmówiono im prawa do zgody na nagrywanie. Po drugie, lekarze mogą czuć się podatni na analizę i nieufność do pacjenta.Słowo od Verywell
Ostatecznie, podmioty świadczące opiekę zdrowotną, decydenci i organizacje wspierające pacjentów muszą zebrać się, aby opracować wytyczne i wytyczne regulacyjne dotyczące rejestracji pacjentów.
W międzyczasie może być dobrym pomysłem dla lekarzy w jurysdykcjach jednopartyjnych, aby zaakceptować możliwość potajemnego nagrywania podczas każdego spotkania klinicznego. Lekarz może następnie kontynuować, nie dopuszczając do jakichkolwiek obaw związanych z opieką nad pacjentem, podejmowaniem decyzji medycznych lub zachowaniem wobec pacjenta.
Alternatywnie lekarz może zapytać, czy spotkanie zostało zarejestrowane, wyrazić zgodę i pouczyć pacjenta o użyteczności i najlepszym wykorzystaniu tych nagrań.
Na koniec, nawet jeśli nie ma obowiązku prawnego, może być konieczne, aby pacjent poinformował klinicystę, że planuje zarejestrować to spotkanie. Takie postępowanie może zapobiec silnym uczuciom, niepokojom i oburzeniu ze strony lekarza.
