Chód toe to szczególny rodzaj chodu często spotykany u małych dzieci uczących się chodzić. Normalny chód obejmuje określoną sekwencję zdarzeń. Te zdarzenia są podzielone na dwie fazy: fazę postawy i fazę wymachu. Faza postawy jest częścią cyklu chodu, gdy stopa dotyka ziemi. Faza postawy zaczyna się od uderzenia pięty, lądowania pięty na ziemi, a następnie toczenia stopę do przodu, a następnie zbliża się na palcach, aby odepchnąć.
Faza wahania jest częścią cyklu chodu, w którym stopa nie styka się z podłożem. W przypadku palców u stóp uderzenie pięty jest pomijane, a osoba ląduje na palcach i utrzymuje tę pozycję w fazie postawy.
Czy chodzenie to jest normalne
Uczenie się chodzenia wymaga czasu i, podobnie jak uczenie się czegokolwiek, nie zawsze jest to właściwe za pierwszym razem. Palenie u nóg jest normalne u małych dzieci w wieku poniżej dwóch lat. Większość dzieci zaczyna iść na piechotę, aw ciągu drugiego roku życia stopniowo rozwija normalny wzór chodu.
Dzieci, które chodzą na palcach po ukończeniu drugiego roku życia, mogą zostać poddane ocenie w celu upewnienia się, że nie występują inne schorzenia, które mogą powodować chodzenie. Palec przekraczający ten wiek nie jest uważany za normalny.
Warunki, które powodują chodzenie po palcach
Istnieje kilka schorzeń, które można najpierw rozpoznać po uporczywym chodzeniu palców. Nie oznacza to, że dzieci, które palą dłużej niż dwa lata, zdecydowanie mają jeden z tych warunków.
W rzeczywistości większość chodzików jest uważana za idiopatyczną, co oznacza, że nie można zidentyfikować żadnego podstawowego schorzenia. Ale dzieci, które kontynuują spacer, powinny być ocenione pod kątem zaburzeń rozwojowych lub neurologicznych.
Niektóre stany, które mogą powodować chodzenie toe obejmują porażenie mózgowe, dystrofię mięśniową Duchenne’a i autyzm.
Zabiegi nieinwazyjne
Jak stwierdzono, chodzenie palcem w wieku poniżej dwóch lat nie jest nieprawidłowe. Najczęstszym sposobem leczenia jest obserwacja dziecka i sprawdzenie, czy palec chodzący spontanicznie ustępuje. Żadne z badań nie wykazało długotrwałego upośledzenia czynnościowego w wieku dojrzewania lub dorosłości w wyniku chodzenia palcem w dzieciństwie. Dlatego ważne jest, aby te dzieci nie były nadmiernie traktowane.
Dzieci, które mają ciągły chód palców, bez żadnej innej diagnozy, która wyjaśnia stan, zwykle rozpoczynają się od prostych form leczenia. Najczęstsze terapie obejmują fizykoterapię, rozciąganie, szynowanie nocne i odlewanie. Jeśli proste rozciąganie nie pomaga, umieszczenie szyny lub odlewu w celu zapewnienia stałego rozciągnięcia może pomóc w poluzowaniu napiętego sznurka.
Niedawno niektórzy lekarze stosowali toksynę botulinową, zwaną również botoksem, aby rozluźnić napięte mięśnie łydek. Podobnie jak zmarszczki na twarzy są zrelaksowane dzięki tym zastrzykom, Botox może rozluźnić mięsień łydki.
Chirurgia jako leczenie
Chirurgia służy do wydłużenia napiętego sznurka. Stosuje się kilka technik chirurgicznych, ale większość z nich wiąże się z pewną odmianą wydłużania ścięgna Achillesa, aby umożliwić pięcie lądowanie przed palcami podczas chodzenia.
Często odlewy są stosowane pooperacyjnie, aby upewnić się, że tkanki nie zaciskają się ponownie podczas gojenia. Chirurgia jest ogólnie zarezerwowana dla dzieci, które nie przeszły wyżej wymienionych niechirurgicznych zabiegów.
Najlepsze plany leczenia
Jeśli dziecko ma palce w wieku poniżej dwóch lat, obserwacja jest zdecydowanie najlepszym planem leczenia.
W wieku powyżej dwóch lat dzieci należy poddać badaniom przesiewowym pod kątem zaburzeń rozwojowych lub neurologicznych, które mogłyby potencjalnie wyjaśnić utrzymywanie się palca stopy. Jeśli nie zostanie znaleziony, chód palca jest opisany jako idiopatyczny, co oznacza, że nie można zidentyfikować przyczyny.
Idiopatyczne paluchy w wieku powyżej dwóch lat można nadal obserwować, zwłaszcza jeśli się poprawiają, lub można rozważyć proste rozciąganie lub odlewanie.
Jeśli te proste zabiegi zawiodą, operację można uznać za przedłużającą napięty przewód pięty.
