Przed majem 2013 r. Istniało pięć odrębnych diagnoz dotyczących spektrum autyzmu. Dzisiaj, zgodnie z podręcznikiem diagnostycznym Amerykańskiego Towarzystwa Psychiatrycznego, DSM-5, istnieje tylko jedno zaburzenie spektrum autyzmu. Niezależnie od tego, czy twój autyzm jest bardzo ciężki czy względnie łagodny, czy twoja diagnoza to zespół Aspergera czy zaburzenie autystyczne, jesteś teraz zgrupowany pod tą samą diagnozą parasolową.
Jeśli masz już diagnozę zaburzenia spektrum autyzmu – nawet taką, która już nie istnieje w DSM – nadal uważana jest za autystyczną.
Jak działa DSM (podręcznik diagnostyczny)
DSM-5, czasami nazywany "Biblią" diagnozy zdrowia psychicznego, służy do określenia, kto otrzymuje usługi, jakie usługi otrzymują i czy kwalifikują się one do konkretnego formy edukacji. Jeśli Twoje dziecko jest oceniane przez doświadczonego profesjonalistę, który czuje, że spełnia te kryteria, otrzyma zarówno diagnozę, jak i zestaw zasobów, w tym terapie, specjalne usługi edukacyjne i inne opcje, które mogą być dostępne w Twoim stanie lub hrabstwie.
Oto podstawowe kryteria diagnostyczne zaburzeń autystycznych DSM-5:
A. Utrzymujące się deficyty w komunikacji społecznej i interakcjach społecznych w wielu kontekstach, o czym świadczą następujące, obecnie lub w przeszłości:
1. Deficyt społeczno-emocjonalny wzajemność, sięgająca od np. nieprawidłowego podejścia społecznego i braku normalnej konwersacji w tył i w tył; zmniejszenie dzielenia się zainteresowaniami, emocjami lub wpływem; do braku inicjowania lub reagowania na interakcje społeczne.
2. Deficyty niewerbalnych zachowań komunikacyjnych wykorzystywanych do interakcji społecznych, począwszy od słabo zintegrowanej komunikacji werbalnej i niewerbalnej; do nieprawidłowości w kontakcie wzrokowym i mowie ciała lub niedoborów w rozumieniu i używaniu gestów; do całkowitego braku wyrazu twarzy i komunikacji niewerbalnej. Def 3. Deficyty w rozwijaniu, utrzymywaniu i rozumieniu relacji, na przykład od trudności dostosowujących zachowanie do różnych kontekstów społecznych; trudności w dzieleniu się pomysłową zabawą lub nawiązywaniu przyjaźni; do braku zainteresowania rówieśnikami.
B. Ograniczone, powtarzające się wzorce zachowań, zainteresowań lub działań, objawiające się co najmniej dwoma poniższymi, obecnie lub w przeszłości
1. Stereotypowe lub powtarzające się ruchy ruchowe, użycie obiektów lub mowa (np. Proste stereotypie motoryczne , ustawianie zabawek lub odbijanie przedmiotów, echolalii, frazesów idiosynkratycznych). . 2. Odmienność w zakresie identyczności, nieelastyczne przestrzeganie rutyny lub zrytualizowane wzorce zachowań werbalnych lub niewerbalnych (np. Skrajne cierpienie przy małych zmianach, trudności z przejściami, sztywne wzorce myślenia, rytuały powitalne, muszą odbywać się tą samą drogą lub jeść to samo jedzenie codziennie). High 3. Wysoce ograniczone, utrwalone zainteresowania, które są nienormalne pod względem intensywności lub ostrości (np. Silne przywiązanie lub zaabsorbowanie niezwykłymi przedmiotami, nadmiernie ograniczone lub wytrwałe interesy).
4. Hiper- lub hiporeaktywność do wkładu sensorycznego lub niezwykłe zainteresowanie sensorycznymi aspektami środowiska (np. Pozorna obojętność na ból / temperaturę, niekorzystna reakcja na określone dźwięki lub tekstury, nadmierny zapach lub dotykanie przedmiotów, wizualna fascynacja światłami lub ruchem ).
C. Objawy muszą występować we wczesnym okresie rozwoju (ale mogą nie ujawnić się w pełni, dopóki potrzeby społeczne nie przekroczą ograniczonych możliwości lub mogą zostać zamaskowane przez wyuczone strategie w późniejszym życiu).
D. Objawy powodują istotne klinicznie upośledzenie w społecznych, zawodowych lub innych ważnych obszarach bieżącego funkcjonowania.
E. Zaburzeń tych nie można lepiej wytłumaczyć niepełnosprawnością intelektualną (zaburzeniem rozwoju intelektualnego) lub opóźnieniem w rozwoju globalnym.
Współwystępuje często niepełnosprawność intelektualna i zaburzenie spektrum autyzmu; aby dokonać współwystępowania diagnozy zaburzeń ze spektrum autyzmu i niepełnosprawności intelektualnej, komunikacja społeczna powinna być niższa od oczekiwanej dla ogólnego poziomu rozwoju.
Co zrobić, jeśli Twoje dziecko wydaje się pasować do kryteriów autyzmu
Kryteria autystyczne mogą wydawać się dość proste i możesz być pewny, że twoje dziecko jest autystyczne. W rzeczywistości istnieją jednak pewne specyficzne testy, które pomagają lekarzom ustalić, czy objawy nasilają się do poziomu autyzmu. Możliwe jest również, że objawy podobne do autyzmu są w rzeczywistości spowodowane przez coś innego niż autyzm; utrata słuchu, lęk, problemy z mową, a nawet ADHD można pomylić z autyzmem. Jeśli się martwisz, dobrym pomysłem jest poszukiwanie i ocena. Lekarz pediatra zazwyczaj przeprowadza badanie przesiewowe. Chociaż nie jest to diagnoza, może pomóc lekarzowi ustalić, czy formalna ocena jest odpowiednia.
Ocena jest procesem, który obejmuje kilku specjalistów i obejmuje szereg testów i wywiadów. Twój pediatra, szkolny psycholog lub dział Towarzystwa Autyzmu pomoże Ci znaleźć zespół doświadczony, doświadczony i kompetentny.
Źródła:
