Paradoksalne to słowo, które może być nadużywane w dziedzinie medycyny snu: dotyczy stanu snu, doświadczenia bezsenności charakteryzującego się błędnym postrzeganiem stanu snu, a nawet zachowaniem leczenie bezsenności. Paradoksalny sen jest jednym z dwóch podstawowych stanów snu i wyróżnia się obecnością szybkich ruchów gałek ocznych (REM). Poznaj fakty dotyczące tego etapu snu i zaburzeń snu, znanych jako paradoksalna bezsenność.
Dowiedz się również, w jaki sposób paradoksalna intencja działa na rzecz leczenia bezsenności.
Co definiuje paradoksalny sen?
Znany również jako sen REM lub śniący sen, paradoksalny sen jest odrębnym etapem snu z intensywną aktywnością mózgu w przodomózgowiu i śródmózgowiu. Charakteryzuje się snem i brakiem funkcji ruchowej za wyjątkiem mięśni oka i przepony. Występuje cyklicznie kilka razy podczas snu i przeważa w kierunku poranka, ale często obejmuje najmniejszą część cyklu snu.
W czasie paradoksalnego snu nasze mięśnie są rozluźnione, abyśmy nie odgrywali naszych marzeń. Jeśli to się nie powiedzie, może rozwinąć się zaburzenie zachowania snu REM.
Paradoks polega na tym, że nawet jeśli mózg jest aktywny podczas snu REM, zużywając duże ilości energii, ciało pozostaje całkowicie nieaktywne.
Co to jest paradoksalna bezsenność?
Bezsenność definiowana jest jako trudność w zasypianiu i często jest zaostrzona przez wysiłek związany ze snem.
Paradoksalna bezsenność jest rzadkim schorzeniem, w którym ludzie błędnie oceniają, ile czasu zajmuje im zasypianie, a także jak długo już spali. Mogą myśleć, że spali tylko przez kilka godzin, nawet jeśli spali przez siedem lub osiem. Ludzie z tym zaburzeniem są bardzo świadomi swojego otoczenia podczas snu, co sugeruje, że często mogą przechodzić między snem światła, etapu 1. i czuwania.
Następnego dnia czują się pozbawieni snu. Melatonina, leki dostępne bez recepty zawierające difenhydraminę i leki nasenne na receptę (takie jak Ambien lub Lunesta) mogą przeciwdziałać objawom paradoksalnej bezsenności.
Paradoksalna bezsenność uważana jest za rzadką, ponieważ podczas gdy bezsenność dotyka około 35% populacji, mniej niż pięć procent tych przypadków uważa się za paradoksalne.
W typowych przypadkach bezsenności, jeśli spróbujesz zasnąć, to się nie stanie. Ale co, jeśli starasz się nie zasnąć? Pomocne może być zastosowanie techniki behawioralnej zwanej paradoksalną terapią snu.
Zmiany w zachowaniu mogą poprawić bezsenność
Istnieje wiele interwencji behawioralnych, które mogą być skuteczne w leczeniu chronicznej bezsenności. Są one wspólnie wykorzystywane w ramach zorganizowanego programu zwanego kognitywną terapią behawioralną na bezsenność (CBTI). Niektóre z tych zmian polegają na zmianie sposobu myślenia lub postrzegania sytuacji, składnika znanego jako terapia poznawcza. Jedną z takich opcji jest intencja paradoksalna.
Co to jest paradoksalna intencja?
Paradoks definiowany jest jako stwierdzenie, które może wydawać się powierzchownie absurdalne lub wewnętrznie sprzeczne, ale kiedy zostanie zbadane lub wyjaśnione, może okazać się uzasadnione lub prawdziwe.
Jednym z takich paradoksów w bezsenności jest to, że pozostając w górze później, możesz zasnąć szybciej i lepiej spać. Możliwe jest użycie wysiłku związanego ze snem, który często utrwala bezsenność, paradoksalnie na swoją korzyść.
Paradoksalna intencja jest formą lub terapią poznawczą, w której uczysz się stawić czoła lękowi przed zasypianiem i potencjalnymi negatywnymi skutkami. Można się tego nauczyć od psychologa, psychiatry lub lekarza przeszkolonego w zakresie medycyny snu. Paradoksalna intencja pomaga złagodzić "niepokój związany z wydajnością" zasypiania.
W ramach tego możesz obiektywnie ocenić konsekwencje złej nocy snu w funkcji dziennej.
Ta kognitywna restrukturyzacja może złagodzić niektóre obawy o zasypianie natychmiast w nocy. Ponadto, możesz rzeczywiście starać się nie zasnąć, aby szybciej zasnąć.
W jaki sposób paradoksalne intencje traktują bezsenność?
Zamiast próbować zmusić się do snu – w pewnym sensie, do wykonywania na żądanie – zamiast tego pozostać biernie obudzonym bez żadnego wysiłku, aby zasnąć. Dzięki treningowi przestajesz "próbować" spać (co nigdy nie działa). Ciche czuwanie staje się dopuszczalną alternatywą. Pomocna może okazać się również rozproszenie uwagi, w tym techniki oddechowe, progresywne rozluźnienie mięśni i obrazowanie z przewodnikiem.
Paradoksalny zamiar można osiągnąć, pozostając na jawie, aż poczujesz się śpiący, a następnie pójdziesz do łóżka. Odejdź do sypialni i zgaś światła, aby zachować środowisko snu jako miejsce odpoczynku i snu (bez czynności takich jak czytanie, oglądanie telewizji, nadmierne oświetlenie lub hałas). Połóż się cicho z zamkniętymi oczami. Zamiast skupiać się na zasypianiu, staraj się nie zasnąć. Co zaskakujące, może się okazać, że szybciej zasypiasz w tych warunkach.
Niepokój związany z tym, że nie można spać, stopniowo ustępuje, gdy nauczysz się akceptować ciche czuwanie jako akceptowalną alternatywę, gdy jesteś w łóżku.
Paradoksalna intencja może być szczególnie pomocna w przypadku osób cierpiących na bezsenność, która charakteryzuje się trudnością zasypiania na początku nocy. Wykazano, że jest skuteczny i nie powoduje żadnych skutków ubocznych.
Zastosowanie paradoksów w medycynie snu
Tak więc, paradoksalny przymiotnik może być użyty na trzy różne sposoby w odniesieniu do tematów w medycynie snu. Opisał stan snu, który jest lepiej znany jako sen REM. Odnosi się to do rodzaju bezsenności, w której sen jest źle interpretowany jako bezsenność. Wreszcie, jest to użyteczna technika behawioralna, w której intencja paradoksalnie staje się wysiłkiem, aby nie zasnąć, a nie zasnąć. Bez względu na to, w jaki sposób jest używany, rozumienie snu można poprawić poprzez zdefiniowanie tego rodzaju terminów.
Słowo od Verywell
Jeśli potrzebujesz dodatkowej pomocy przy bezsenności, znajdź specjalistę od CBTI w swojej okolicy i ostatecznie połóż kres swojej bezsenności. Może również pomóc w ocenie przez lekarza medycyny snu z certyfikatem lekarza, który może zorganizować dalsze badania i leczenie.
Źródło:
