Terapia radiacyjna wykorzystuje emisję cząstek subatomowych w celu usunięcia elektronów z atomów, co powoduje ładunek. Te naładowane atomy są znane jako jony i proces ten jest znany jako jonizacja. Jonizacja uszkadza DNA komórek i powoduje śmierć komórki. W ten sposób można go stosować w leczeniu guzów nowotworowych, w tym niektórych rodzajów raka jąder.
W Stanach Zjednoczonych dawki promieniowania są zwykle mierzone w jednostkach nazywanych szarymi (w skrócie Gy).
Kiedy stosuje się radioterapię
Radioterapię stosuje się w szczególnym typie raka jąder, znanym jako nasieniak, który jest bardziej wrażliwy na promieniowanie niż inne podtypy raka jądra. Biorąc pod uwagę tę wrażliwość, nasienie nasienne może być i zazwyczaj jest leczone po radioterapii. Promieniowanie jest wykorzystywane w określonych stadiach nasieniaka.
W stadium I nasieniaka nie ma znanego / widocznego nowotworu poza jądrem. Jednak możliwe jest, że mikroskopijne ilości komórek rakowych przemieszczały się niewykryte w szeregu węzłów chłonnych za jelita, określanych jako zaotrzewnowe węzły chłonne. Radioterapię można wykonać jako zabezpieczenie w celu zabicia komórek rakowych, które mogą nieświadomie rozprzestrzenić się na węzły chłonne. Nie jest to rutynowo wykonywane, ponieważ nawet jeśli rozprzestrzenione na węzły chłonne odkryje się później bez promieniowania, nadal jest wysoce uleczalne za pomocą promieniowania lub chemioterapii.
W przypadku nasieniaka w stadium II, o ile zajęte węzły nie są zbytnio powiększone, radioterapia jest często preferowaną interwencją w leczeniu / leczeniu raka. Chemioterapia jest również alternatywną opcją.
Jak działa radioterapia
Radioterapię można rozpoczynać, gdy tylko doszło do odpowiedniego wyleczenia po zabiegu chirurgicznym (najpierw wykonuje chirurgiczne usunięcie rakowego jądra).
Osoba otrzymująca promieniowanie początkowo wchodzi na sesję planowania znaną jako symulacja. Całkowita dawka promieniowania jest określona i zwykle wynosi 20,0 Gy w przypadku choroby stadium I i 30,0 Gy w przypadku choroby II stadium. Całkowitą dawkę dzieli się i zazwyczaj podaje się 5 razy w tygodniu po 2 Gy frakcji na raz. Oznacza to, że powinno to zająć 2 lub 3 tygodnie w zależności od dokładnego stadium i dawki promieniowania.
Obszar objęty promieniowaniem określany jest jako pole. Pole obejmuje dolną część brzucha / miednicy i ma na celu dotarcie do węzłów chłonnych, ograniczając promieniowanie do otaczających struktur, takich jak nerki.
Osoba otrzymująca promieniowanie leży na stole z nadajnikiem promieniowania znajdującym się powyżej. Tarcza służy do ochrony pozostałego jądra. Często ręcznik umieszcza się między nogami, aby utrzymać prawidłowe ustawienie. Odbieranie promieniowania trwa kilka chwil, gdy osoba jest już na miejscu. Samo promieniowanie jest niedostrzegalne: nie widać światła i nic nie jest odczuwalne, podobnie jak w przypadku wykonania rentgenowskiego.
Skutki uboczne
Skutki uboczne radioterapii mogą pojawić się natychmiast lub wystąpić lata po drodze. Efekty mogą być tymczasowe lub trwałe. Podczas radioterapii nierzadko odczuwa się zmęczenie, nudności, łagodne zahamowanie czynności szpiku kostnego oraz łagodne opalanie leczonej skóry.
Istnieje zwiększone ryzyko bezpłodności, które zostało zminimalizowane dzięki nowoczesnym protokołom leczenia. Bez względu na to, rozważne jest rozważenie bankowości spermy przed rozpoczęciem leczenia. Ryzyko wystąpienia wtórnych lat raka w drodze jest zwiększone. Ryzyko jest najwyższe w przypadku nowotworów litych, takich jak pęcherz, żołądek, trzustka i nerka. Ryzyko wystąpienia nowotworów krwi, takich jak białaczka, nie jest bardzo wysokie, ale jest wyższe niż w populacji ogólnej.
Kto nie powinien mieć terapii radiacyjnej?
Radioterapia nie jest dla wszystkich. Osoby z wrodzoną wadą nerek znaną jako nerka podkowiasta nie powinny mieć promieniowania, ponieważ może to potencjalnie zwiększać ryzyko raka nerki.
Osoby z zapalną chorobą jelit (wrzodziejące zapalenie jelita grubego, choroba Leśniowskiego-Crohna itp.) Powinny unikać promieniowania, ponieważ może to pogorszyć ich stan. Należy unikać radiacji u pacjentów po wcześniejszej radioterapii.
