Jedną z podstawowych barier w leczeniu lub opracowywaniu skutecznej szczepionki przeciw HIV jest wysoka różnorodność genetyczna samego wirusa. Podczas gdy wirusy wykorzystujące dwuniciowe DNA do replikacji są względnie stabilne, retrowirusy takie jak HIV cofają się w swoim cyklu replikacji (stosując RNA pojedynczego szczepu) i są znacznie mniej stabilne. W rezultacie HIV jest wysoce podatny na mutację mutacji, w rzeczywistości około milion razy częściej niż komórki wykorzystujące DNA.
Wraz ze wzrostem różnorodności genetycznej wirusa i przekazywaniem różnych podtypów wirusowych z osoby na człowieka, mieszany materiał genetyczny może tworzyć nowe hybrydy HIV. Podczas gdy większość tych hybryd umiera, niektóre z tych, które przeżyły, często wykazują większą oporność na terapię HIV, aw niektórych przypadkach na szybszy postęp choroby.
Zmienność HIV stwarza zatem coś w rodzaju "ruchomego celu" dla naukowców, z nowymi zrekombinowanymi (połączonymi genetycznie) szczepami zdolnymi do opierania się lub całkowicie unikania środków neutralizujących. Niektóre, podobnie jak szczep A3 / 02 zidentyfikowany przez szwedzkich badaczy w 2013 r., Są w stanie zubożyć układ odpornościowy osoby znacznie agresywniej niż wcześniej znane szczepy.
Czym są HIV-1 i HIV-2?
Istnieją dwa rodzaje HIV: HIV-1 i HIV-2. HIV-1 jest uważany za dominujący typ, reprezentujący ogromną większość zakażeń na całym świecie, podczas gdy HIV-2 jest znacznie mniej powszechny i przede wszystkim skupiony w regionach zachodnich i środkowoafrykańskich.
Podczas gdy oba te typy wirusa HIV mogą prowadzić do AIDS, HIV-2 jest znacznie trudniejszy do przenoszenia i o wiele mniej zjadliwy niż HIV-1.
W każdym z tych typów HIV znajdują się liczne grupy, podtypy ("klady") i podtypy. Niewątpliwie, inne podtypy i rekombinowane szczepy zostaną odkryte, gdy globalne rozprzestrzenianie się wirusa HIV będzie kontynuowane.
Grupy i podtypy HIV-1
HIV-1 dzieli się na cztery grupy: Grupa M (oznaczająca "główny"); Grupa O (oznaczająca "odstający" lub wykraczający poza miejsce występowania innych grup); i Grupa N (oznacza "nie-M" i "nie-O"); i Grupa P (co oznacza "w toku"). Cztery różne grupy są klasyfikowane przez cztery różne małpskie wirusy niedoboru odporności (SIV), o których wiadomo, że zostały przekazane człowiekowi od małp człekokształtnych lub szympansów.
Grupa HIV-1 M
Grupa HIV-1 M była pierwszą grupą, która została zidentyfikowana i dziś stanowi około 90% przypadków HIV na całym świecie i można ją znaleźć praktycznie w każdej części planety. W ramach tej grupy znajduje się 10 podtypów, które mogą być podzielone, między innymi, na ich rozmieszczenie geograficzne i ich wpływ na różne grupy ryzyka.
- Podtyp A: występuje w Afryce Zachodniej i dotyczy głównie osób heteroseksualnych i osób zażywających narkotyki w celach iniekcyjnych (IDU).
- Podtyp B: dominujący podtyp w Europie, Ameryce, Japonii, Tajlandii i Australii, reprezentujący prawie wszystkie infekcje w Ameryce Północnej i około 80% wszystkich w Europie. Infekcje występują częściej u mężczyzn, którzy uprawiają seks z mężczyznami (MSM) i IDU niż heteroseksualiści.
- Podtyp C: opisany jako najbardziej rozpowszechniony podtyp HIV reprezentujący 48% wszystkich zakażeń na świecie, głównie heteroseksualnych, a przede wszystkim w Afryce Subsaharyjskiej, Indiach i częściach Chin.
- Podtyp D: izolat głównie w Afryce Wschodniej i Środkowej.
- Podtyp E: podtyp widziany tylko w formie rekombinowanej z podtypem A.
- Podtyp F: wśród mniejszego odsetka zakażeń obserwowanych w Afryce Środkowej, Ameryce Południowej i Europie.
- Podtyp G: wśród mniejszego odsetka zakażeń obserwowanych w częściach Afryki i Europy.
- Podtyp H: wśród mniejszego odsetka zakażeń obserwowanych w Afryce Środkowej.
- Podtyp J: obserwowany w Afryce Północnej, Środkowej i Zachodniej oraz na Karaibach
- Podtyp K: ograniczony do Demokratycznej Republiki Konga (DRK) i Kamerunu.
Grupa HIV-1 O
Grupa HIV-1 O została odkryta w 1990 roku i stanowi zaledwie 1% infekcji na całym świecie.
Ta grupa HIV jest izolowana w Kamerunie i sąsiednich krajach afrykańskich.
Grupa HIV-1 N
Grupa HIV-1 N została odkryta w 1998 r. I ponownie była obserwowana tylko w Kamerunie z mniej niż 20 udokumentowanymi przypadkami.
Grupa HIV-1 P
HIV-1 Grupa P jest rzadkim typem wirusa HIV, zidentyfikowanym po raz pierwszy u kobiety z Kamerunu w 2009 roku. Może odróżnić się od innej grupy HIV, ponieważ jej początki były związane z formą SIV występującą u zachodnich goryli. . Chociaż klasyfikacja "P" miała na celu określenie statusu "oczekującego" (tj. W oczekiwaniu na potwierdzenie dodatkowej infekcji), drugi udokumentowany przypadek został zidentyfikowany w 2011 r. W człowieku kameruńskim.
Grupy HIV-2
Chociaż przypadki HIV-2 zostały zidentyfikowane gdzie indziej, infekcje występują niemal wyłącznie w Afryce. Obecnie istnieje osiem grup HIV-2, chociaż tylko podtypy A i B są jedynymi uznawanymi za epidemie. Uważa się, że HIV-2 przekroczyła gatunek z rodzaju SIV dotykającego okopconej mangabeys małpy bezpośrednio u ludzi.
Grupa A HIV-2 występuje głównie w Afryce Zachodniej, chociaż podróże międzynarodowe doprowadziły do niewielkiej liczby udokumentowanych przypadków w Stanach Zjednoczonych, Europie, Brazylii i Indiach. Natomiast grupa B HIV-2 została ograniczona do części Afryki Zachodniej.