Trudno uogólniać, w jaki sposób ludzie będą reagować na temat śmierci, ponieważ każdy z nas jest wyjątkowy, ale ogólnie odczuwamy dyskomfort na myśl o własnej śmiertelności. Tym, co często leży u podstaw tego niepokoju, jest myślenie o procesie umierania i lęku przed przedłużającą się lub bolesną śmiercią, a nie o stanie śmierci.
Jak na ironię, pomimo tego, że spędzamy całe życie chodząc w tym samym ciele i starając się jak najlepiej o niego zadbać (lub pragnąc, abyśmy to zrobili), niewielu wydaje się zastanawiać, co dzieje się z ich fizycznymi pozostałościami tuż po śmierci.
Oto harmonogram zaangażowanych procesów, zakładając, że zmarły pozostaje niezakłócony, w tym przejście od pierwotnej wiotkości do wtórnej wiotkości
Moment śmierci
Często myślimy o chwili śmierci jako o czasie, w którym bicie serca i oddech ustały. Uczymy się jednak, że śmierć nie jest natychmiastowa. Uważa się, że nasz mózg nadal "pracuje" przez 10 minut po śmierci, co oznacza, że nasze mózgi mogą być w pewnym sensie świadome naszej śmierci. Badania są jednak bardzo wstępne.
W warunkach szpitalnych jest kilka wymagań, które lekarze określają dla śmierci. Należą do nich brak pulsu, brak oddechu, brak odruchów i brak zwężenia źrenic w odpowiedzi na jasne światło. W sytuacji awaryjnej ratownicy szukają 5 oznak nieodwracalnej śmierci, aby ustalić, kiedy resuscytacja nie jest możliwa.
Definicja śmierci mózgu (w przeciwieństwie do "śmierci sercowej", która jest zdecydowanie najczęstsza, obejmuje neurologiczne kryteria braku reakcji, brak odruchów pnia mózgu i niezdolność do oddychania bez respiratora.
Diagnoza dotyczy wyłącznie ludzi na respiratorze i jest używany do zadeklarowania legalnej śmierci, na przykład przed dawstwem narządów.
Po potwierdzeniu śmierci, przebieg procesów fizycznych wygląda następująco:
Godzina 1
W chwili śmierci wszystkie mięśnie w relaksacja ciała, stan zwany pierwotną wiotkość.
Powieki tracą napięcie, źrenice rozszerzają się, szczęka może się otwierać, a stawy i kończyny ciała są elastyczne, a wraz z utratą napięcia w mięśniach skóra się zwisa, co może sprawić, że wyraźne stawy i kości w ciele, takie jak szczęka lub biodra, stają się wyraźne
Ludzkie serce bije ponad 2,5 miliarda razy w ciągu przeciętnego ludzkiego życia, krążąc około 5,6 litra (6 kwarty) krwi przez e układ krążenia. W ciągu kilku minut od zatrzymania serca proces zwany bladym mortis powoduje, że zazwyczaj różowawy odcień osoby rasy kaukaskiej blednie, gdy krew wypływa z mniejszych żył w skórze.
Jednocześnie ciało zaczyna schładzać się ze swojej normalnej temperatury 37 ° Celsjusza (98,6 ° Fahrenheita), aż do osiągnięcia temperatury otoczenia wokół niego. Znany jako algor mortis lub "chłód śmierci", obniżenie temperatury ciała następuje w nieco liniowym postępie – dwa stopnie Celsjusza w ciągu pierwszej godziny; o jeden stopień co godzinę. Umożliwia to naukowcom medycyny sądowej przybliżenie czasu śmierci, jeśli jest to konieczne, przy założeniu, że ciało nie jest całkowicie schłodzone iw zależności od innych zewnętrznych czynników, takich jak bycie w domu a na zewnątrz i wilgotność.
Gdy mięśnie się rozluźniają, ton zwieracza zmniejsza się, a mocz i kał przemijają.
Godziny od 2 do 6
Ponieważ serce nie pompuje już krwi, grawitacja zaczyna przyciągać ją do obszarów ciała położonych najbliżej ziemi (łączenie się), proces zwany żyjącym mortisem. Jeśli ciało pozostaje nienaruszone wystarczająco długo (kilka godzin), części ciała znajdujące się najbliżej ziemi mogą rozwinąć czerwonawo-purpurowe przebarwienie (przypominające siniak) z gromadzącej się krwi. Embalmery czasami nazywają to "plamą pośmiertną".
Począwszy od około trzeciej godziny po śmierci, ponownie w zależności od wielu czynników, zmiany chemiczne w komórkach organizmu powodują, że wszystkie mięśnie zaczynają się usztywniać.
Znane jako rigor mortis, pierwsze dotknięte mięśnie obejmują powieki, szczękę i szyję. W ciągu następnych kilku godzin, rygor mortis rozprzestrzenia się w twarz iw dół przez klatkę piersiową, brzuch, ręce i nogi, aż osiągnie palce rąk i nóg.
Co ciekawe, stary zwyczaj umieszczania monet na powiekach zmarłego mógł pochodzić z pragnienia, aby nie zamykać oczu, ponieważ wcześniej rygor mortis na nie wpływa. Ponadto nie jest niczym niezwykłym, że niemowlęta i małe dzieci umierają, aby nie wykazywać stanu pośmiertnego, być może ze względu na mniejszą masę mięśniową.
Godziny od 7 do 12
Maksymalna sztywność mięśni w ciele występuje po około 12 godzinach z powodu pośmiertnego pośpiechu, chociaż wpływ na to będzie wiek osoby zmarłej, jej stan fizyczny, płeć, temperatura powietrza i inne czynniki. W tym momencie kończyny zmarłego są trudne do poruszania się lub manipulowania. Kolana i łokcie będą lekko zgięte, a palce lub palce u nogi mogą wydawać się wyjątkowo krzywe.
Godzina 12 i więcej
Po osiągnięciu stanu maksymalnego pośpiechu, mięśnie zaczną się rozluźniać z powodu ciągłych zmian chemicznych w komórkach i wewnętrznego zaniku tkanki. Proces ten zachodzi stopniowo, przez okres od jednego do trzech dni, i zależy od warunków zewnętrznych, takich jak temperatura (zimno spowalnia proces). Skóra zaczyna kurczyć się, gdy wysycha, a włosy i paznokcie mogą wydawać się rosnąć.
Rdzeń pośmiertny rozpływa się w odwrotnej kolejności, w jakiej się pojawił – od palców rąk i nóg, przez ręce i nogi, a następnie w górę, przez klatkę piersiową, do szyi i twarzy. Ostatecznie (może to potrwać do 48 godzin), wszystkie mięśnie znów się zrelaksują, osiągając stan znany jako wtórna wiotkość.
Podsumowanie zmian fizycznych w ciele po śmierci
Począwszy od momentu śmierci, fizyczne zmiany zaczynają mieć miejsce w ciele. Klasyczny "rygor mortis" lub usztywnienie ciała (z którego wywodzi się określenie "sztywność") zaczyna się około trzech godzin po śmierci i jest maksymalny w około 12 godzin po śmierci. Począwszy od około 12-godzinnego znaku, ciało znów staje się bardziej wiotkie, jak miało to miejsce w chwili śmierci.
Niektórzy ludzie nie chcą myśleć o zmianach w ciele po śmierci, podczas gdy inni chcą wiedzieć. Każdy jest inny i to bardzo osobista decyzja. Dla tych, którzy chcą wiedzieć, dowiadujemy się, że zmiany ciała prowadzące do śmierci, a po śmierci, nie są po prostu przypadkowym rozkładem. Nasze ciała są faktycznie zaprojektowane, aby zamknąć się i umrzeć w pewnym momencie w zaprogramowany sposób.
