Wszyscy pacjenci mają prawo wyboru usługodawcy, który świadczy im usługi opieki zdrowotnej. Zazwyczaj odnosi się to do skierowań pacjentów od lekarzy i szpitali. Lekarze i szpitale często kierują pacjentów do specjalistów, domowej opieki zdrowotnej, długoterminowych placówek lub innych pracowników służby zdrowia w celu dalszej opieki poza swoją specjalistyczną wiedzą lub zdolności do zapewnienia ciągłości opieki.
Wiele relacji lekarzy lub szpitali narusza prawo pacjenta do wyboru usługodawcy według własnego wyboru. Lekarze często wystawiają skierowania do konkretnego lekarza na podstawie partnerstwa lub innego związku. Szpitale często wydają skierowania do dostawców, których są właścicielami lub są z nimi powiązani. Wszyscy dostawcy muszą zachować ostrożność, aby nie sugerować ani nie wnioskować, że pacjent nie ma wyboru.
Aby w pełni zrozumieć, że właściwi pacjenci muszą wybrać usługodawców, należy odwołać się do tych trzech źródeł:
- Zrównoważona ustawa budżetowa z 1997 r .:Warunkiem uczestnictwa w programie opieki zdrowotnej jest zapewnienie szpitalom wykazu zdrowia w domu agencje dla pacjentów znajdujących się w obszarze geograficznym pacjenta, są certyfikowane przez Medicare, wskazują, że są proszone o umieszczenie ich na liście i wskazują, czy szpital ma interes finansowy w agencji zdrowia domowego.
- Sądy:Decyzje sądowe mają pierwszeństwo, że pacjenci mają kontrolę nad własnym leczeniem, w tym prawo do wyboru lub ustalenia, kto zapewnia im opiekę, niezależnie od tego, kto płaci za leczenie.
- Statuty federalne:Programy Centers for Medicare i Medicaid ustaliły statut federalny, zgodnie z którym pacjenci mają prawo wyboru podmiotu świadczącego opiekę, niezależnie od warunków leczenia.
Naruszenie prawa pacjenta do wyboru dostawcy opieki może prowadzić do utraty prawa do udziału w programach Medicare i Medicaid.
Federalne przepisy o oszustwach i nadużyciach zabraniają lekarzom, szpitalom i innym dostawcom naruszania prawa pacjenta do dokonywania wyborów, przez to, że usługodawcy stają się nielegalni, aby uzyskać motywację do skierowania i nakłonić pacjenta do uzyskania leczenia od konkretnego dostawcy. Dostawcy, którzy nie potrafią rozpoznać i uszanować prawa pacjenta do wyboru ryzykownych praw federalnych i stanowych i muszą stawić czoła konsekwencjom wynikającym z ustawy o przeciwdziałaniu ponownemu odstrzeleniu.
Ustawa o przeciwdziałaniu łapaniu ustala przepisy mające na celu identyfikację i karanie osób winnych podejmowania określonych decyzji w zakresie opieki zdrowotnej w zamian za pieniądze.
Przepisy są szerokie, ale mieszczą się w dwóch kategoriach:
- Każda transakcja pieniężna, która wpływa na skierowanie danej osoby za jakąkolwiek usługę należną w ramach programu Medicare lub Medicaid
- Transakcja pieniężna, która prowadzi do zakupu jakiejkolwiek rzeczy płatnej w ramach Medicare lub Medicaid program
Trzy obszary prawa anty-odrzutowego, które odnoszą się do lekarzy i szpitali:
- Porozumienia Joint Venture:Każde joint venture, które ma strukturę, aby uzyskać strumień rekomendacji od inwestorów lekarzy, w których pośrednio otrzymują rekompensatę, może budzić wątpliwości. Każdy lekarz korzystający finansowo z rekomendacji może zlecić lub wykonać niepotrzebne usługi, które są kosztowne dla programów Medicare i Medicaid.
- Szpitalne zachęty dla lekarzy:W szybko rozwijającym się przemyśle lekarze mogą być trudni do rekrutacji i utrzymania. Szpitale, które uciekają się do lekarzy ze specjalnymi zachętami, oznaczają, że lekarz kieruje do nich wszystkich swoich pacjentów. Decyzja ta byłaby oparta na wpływie finansowym, a nie na jakości opieki.
- Usługi laboratorium klinicznego:W niektórych przypadkach zewnętrzne laboratorium może oferować lekarzom, szpitalom lub innym specjalistycznym usługom spoza zakresu ich rutynowych lub umownych oczekiwań. Może być postrzegany jako korzyść w zamian za skierowanie do laboratorium.
