Słyszysz o tym w wiadomościach, prawdopodobnie znasz kogoś, kto musiał się z tym zmierzyć, lub możesz stanąć w obliczu tego samodzielnie. Decyzja o tym, kiedy wycofać wsparcie na życie lub zacząć w ogóle, jest lepka, pomieszana z mylącymi terminami i silnymi emocjami. Ważnym przypadkiem w mediach była sprawa Terry’ego Schiavo z 2005 roku. Jej sprawa dotyczyła tego, czy jej mąż może zdecydować się na przerwanie jej sztucznego żywienia.
Zainicjował ogólnonarodową debatę. Chociaż jej przypadek był bardzo widoczny w wiadomościach, nie jest to jedyny przypadek podobny do tego w USA. Ludzie spotykają się z decyzją o wstrzymaniu lub wycofaniu wsparcia na życie każdego dnia.
Leczenie podtrzymujące życie, znane również jako podtrzymywanie życia, to każde leczenie mające na celu przedłużenie życia bez leczenia lub odwrócenia podstawowej choroby. Może to obejmować wentylację mechaniczną, sztuczne żywienie lub nawodnienie, dializy nerek, chemioterapię i antybiotyki.
Jakość a ilość życia
Postępy w medycynie i technologii pomagają ludziom żyć dłużej. Postępy w technologii medycznej nie tylko pomagają ludziom żyć dłużej, ale pomagają przedłużyć życie ludziom, którzy nie potrafili utrzymać życia na własną rękę. Rodzi to debatę o jakości a wielkości życia. Pytania etyczne obejmują:
- Czy pomagamy ludziom żyć dłużej kosztem ich wygody i godności?
- Jeśli nie używamy sztucznych środków do wspierania życia, czy odmawiamy im szansy na dłuższe życie lub całkowite odzyskanie sił?
- Co się stanie, jeśli zdarzy się cud, gdy są na podtrzymaniu życia i zostaną wyleczeni?
- Co, jeśli pozbędziemy się wsparcia na życie i znajdą lekarstwo wkrótce po śmierci?
Kto może podejmować decyzje dotyczące wsparcia na życie?
Kodeks Etyki Lekarskiej Amerykańskiego Towarzystwa Medycznego stwierdza, że "kompetentny, dorosły pacjent może z góry sformułować i przedstawić ważną zgodę na wstrzymanie i wycofanie systemów podtrzymywania życia w przypadku, gdy uraz lub choroba sprawi, że osoba ta będzie niekompetentna. do podjęcia takiej decyzji. " Decyzja ta jest zwykle podejmowana w formie zaawansowanej Dyrektywy w sprawie opieki zdrowotnej lub Życia.
W tym samym dokumencie pacjent może wyznaczyć zastępcę, który podejmie decyzję, jeśli nie będzie mógł tego zrobić. Jeśli nie zostanie ustanowiona zaawansowana dyrektywa, a zastępcza nie zostanie wyznaczona, wybór, czy wstrzymać lub wycofać wsparcie na życie, należy do najbliższej rodziny, zgodnie z prawem stanowym.
Jak podjąć decyzję
Jeśli znajdziesz siebie lub kogoś, kogo kochasz w obliczu tej decyzji, najważniejszą rzeczą, którą możesz zrobić, to ocenić własne cele i znane życzenia pacjenta. Zbierz wszystkie informacje na temat rodzajów środków podtrzymujących życie, których pacjent wymaga, w tym korzyści i ryzyka każdego z nich. Zapoznaj się z Dyrektywą dotyczącą zaawansowanej opieki zdrowotnej pacjenta, jego żywą wolą lub preferowaną formą opieki, jeśli znajdują się w domu opieki. Jeśli jesteś wyznaczonym opiekunem zdrowia, masz nadzieję, że rozmawiałeś o życzeniach pacjenta.
Jeśli nie ma dokumentu prawnego, do którego należy się odnosić, a pacjent nie rozmawiał z pacjentem na temat leczenia podtrzymującego życie, decyzja może być trudniejsza. Zazwyczaj zalecam zgromadzenie wszystkich bliskich krewnych i być może bardzo bliskich przyjaciół, aby omówić to, czego chciała pacjentka. Każda osoba będzie miała własne unikalne doświadczenia z pacjentem, z których można czerpać.
Najlepiej, gdy wszyscy bliscy pacjenta mogą uzgodnić, czy wstrzymać lub wycofać wsparcie na życie. Jeśli nie można podjąć jednomyślnej decyzji, może być pomocne wypróbowanie mediacji. Pracownik socjalny lub kapelan może często pomagać w takich trudnych sytuacjach. Ostatecznie decyzja będzie dotyczyła wyznaczonego lub nieczynnego zastępcy, ale jeśli wszyscy bliscy pacjenta mogą uczestniczyć w procesie podejmowania decyzji, może to pomóc w zacieśnianiu relacji i zapobieganiu resentymentom (i procesom sądowym).
Po podjęciu decyzji
Wybór, czy należy wstrzymać lub wycofać wsparcie na życie, jest trudny do wykonania.
Polecam uzyskać wsparcie emocjonalne w trakcie, a zwłaszcza po podjęciu decyzji. Podejmowanie świadomej decyzji, biorąc pod uwagę korzyści, ryzyko i to, co pacjent chciała dla siebie, może nadal wywoływać poczucie winy i niepewności. Porozmawiaj z profesjonalnym doradcą, członkiem kleru lub nawet dobrym przyjacielem, aby uzyskać te uczucia na otwartej przestrzeni i zacząć sobie z nimi radzić. Skontaktuj się z lokalną agencją hospicyjną, aby znaleźć grupy wsparcia osób, które przeszły lub przechodzą przez to samo. I wreszcie, zrób sobie przerwę. Możesz podjąć decyzję, którą uważasz za najlepszą w danym momencie.
