Aby zrozumieć urosepsis, ważne jest zrozumienie infekcji dróg moczowych. Infekcja dróg moczowych, powszechnie znana jako ZUM, jest infekcją, która atakuje część dróg moczowych. Układ moczowy obejmuje nerki, moczowody, pęcherz moczowy i cewkę moczową. Infekcja w którejkolwiek z nich może powodować dyskomfort, ból, chęć częstego oddawania moczu i gorączkę.
Większość infekcji dróg moczowych występuje w pęcherzu moczowym (zapalenie pęcherza), a cewki moczowej (zapalenie cewki moczowej), nerek (odmiedniczkowe zapalenie nerek) są mniej powszechne, ale zwykle mają bardziej poważny charakter.
Przegląd
Urosepsis to stan, w którym infekcja dróg moczowych rozprzestrzenia się z dróg moczowych do krwioobiegu, powodując ogólnoustrojową infekcję, która krąży w organizmie przez krwioobieg. Ten typ zakażenia krwi jest określany jako posocznica. Aż 25% osób, u których rozwinęła się sepsa, było źródłem infekcji dróg moczowych jako źródła choroby.
Urosepsis jest bardzo groźna i może szybko przejść do infekcji zagrażającej życiu. Nawet przy szybkiej diagnozie i leczeniu, urosepsis może rozwinąć się w infekcję, która jest trudna do kontrolowania za pomocą leków i leczenia wspomagającego. W najcięższych przypadkach sepsa może prowadzić do niewydolności wielonarządowej.
Wczesna identyfikacja infekcji dróg moczowych, wraz z odpowiednim leczeniem, jest najlepszym sposobem zapobiegania urosepsis.
Możliwe jest, że u pacjenta rozwija się urosepsis bez rozpoznawania objawów infekcji dróg moczowych lub poszukiwanie leczenia.
Objawy UTI
Objawy zakażenia dróg moczowych mogą być różne u poszczególnych osób. Niektóre osoby mogą mieć gorączkę, podczas gdy inne czują się normalnie, ale okazuje się, że wygląd ich moczu się zmienił.
Najczęstsze objawy przedmiotowe i podmiotowe zakażenia dróg moczowych obejmują:
- Palenie podczas oddawania moczu
- Ból miednicy lub ciśnienie
- Mocz z silnym zapachem
- Częste pragnienie oddawania moczu
- Odbarwiony mocz
Dlaczego Urosepsa jest częstsza po zabiegach chirurgicznych
Istnieje wiele przyczyn dlaczego urosepsis jest częstsza u pacjentów poddawanych zabiegowi chirurgicznemu. Wielu pacjentów ma cewnik moczowy w miejscu podczas operacji i może pozostać w miejscu przez wiele godzin lub dni po operacji. Umieszczenie cewnika odbywa się za pomocą jałowej techniki; jednak posiadanie cewnika nadal zwiększa ryzyko infekcji, ponieważ jest ciałem obcym.
W przypadku innych pacjentów poddawanych zabiegowi chirurgicznemu jest to rodzaj operacji, która zwiększa ryzyko infekcji. Operacja, która odbywa się w lub w pobliżu dróg moczowych, zwiększa ryzyko późniejszej infekcji dróg moczowych. Chirurgia, taka jak przeszczep nerki, operacje prostaty i operacje pęcherza zwiększają ryzyko urosepsis.
Czynniki ryzyka
- Pacjenci operacyjni
- Osłabiony układ odpornościowy
- Pacjenci po przeszczepie nerek
- Przewlekła choroba
- Niedawna diagnoza UTI
- Historia nawracających ZUM
- Historia urosepsis
- Zaburzenia dróg moczowych
- Osoby w podeszłym wieku
- Cukrzyca
- Częste cewnikowanie
- Ostatnie cewnikowanie
- Niemożność całkowitego opróżnienia pęcherz
- Cewnik wprowadzający (długotrwały)
Leczenie
Jeśli pacjent ma założony cewnik moczowy, cewnik jest zwykle usuwany i zakłada się nowy. Usunięty cewnik może zostać wysłany do laboratorium w celu ustalenia źródła infekcji.
We wszystkich przypadkach konieczne jest leczenie antybiotykami w celu leczenia infekcji. Hodowlę krwi i wrażliwość zwykle wykonuje się w celu określenia najlepszego antybiotyku (ów) dla osobnika. U większości pacjentów obserwuje się znaczną poprawę stanu w ciągu 72 godzin po antybiotykoterapii.
W celu zidentyfikowania źródła infekcji pacjentowi urosepsis można zlecić wykonanie USG, endoskopii, TK lub MRI.
Leczenie urosepsy jest w dużej mierze zależne od ciężkości choroby. Niektórym pacjentom ze stosunkowo niewielkim przypadkiem można skutecznie leczyć w domu antybiotykami. Inni pacjenci z sepsą mogą przejść do wstrząsu septycznego. W przypadku tych pacjentów może być konieczne przyjęcie do Oddziału Intensywnej Terapii, stosowanie antybiotyków IV i znaczne wspomaganie życia, w tym wspomagana wentylacja, wraz z lekami w celu utrzymania ciśnienia krwi.
