Ablacja jest terminem używanym w medycynie do opisania usunięcia tkanki za pomocą zabiegów chirurgicznych lub technik mniej inwazyjnych. Jest stosowany w leczeniu różnych schorzeń, od poważnych po kosmetyczne. Różni się od resekcji polegającej na częściowym lub całkowitym usunięciu narządu. Natomiast ablacja ma na celu usunięcie warstwy (lub warstw) tkanki w celu przywrócenia normalnej funkcji.
Niektóre z powszechniejszych rodzajów ablacji obejmują:
Ablacja powierzchni
Powierzchniowa ablacja skóry polega na usunięciu warstwy tkanki w celu leczenia przebarwień, poprawy tekstury skóry lub usunięcia powierzchownych zmian, brodawek lub guzów. W celach kosmetycznych, w celu wywołania regeneracji skóry, określa się ją jako dermabrazję. Do ablacji skóry stosuje się kilka technik:
- ablacja laserowa stosowana przede wszystkim do powierzchownych uszkodzeń lub przebarwień
- Chemoablacja, w której stosuje się kwasy miejscowe do łuszczenia się skóry lub usuwania brodawek
- krioablacja, która zamraża skórę za pomocą zimnych gazów, takich jak ciekły azot lub argon
- Fulgeracja za pomocą Prądy elektryczne o wysokiej częstotliwości usuwają niewielkie zmiany lub brodawki
Innym rodzajem ablacji powierzchni są laserowe lasery oczne stosowane w leczeniu astygmatyzmu. Technika ta, znana również jako operacja LASIKA, usuwa komórki powierzchniowe rogówki, które następnie odrastają, aby skorygować zaburzenie widzenia.
Ablację powierzchni można również zastosować do zabiegów otolaryngologicznych obejmujących ucho, nos lub gardło. Jedna z takich procedur odcina nadmiar miękkiej tkanki podniebienia w leczeniu chrapania lub bezdechu sennego.
Ablacja serca
Ablacja serca jest techniką stosowaną przede wszystkim do korygowania problemów z rytmem serca (arytmie).
Zamiast usuwania tkanki w celu umożliwienia regeneracji, ablacja serca ma na celu zniszczenie tkanki w sercu związanej z nieregularnymi uderzeniami serca. Blokując określone szlaki nerwowe, sygnały elektryczne wyzwalające arytmie są skutecznie zatrzymywane.
Ablację kardiologiczną wykonuje się zazwyczaj przez wprowadzenie cienkiej, elastycznej rurki (zwanej cewnikiem) przez żyłę lub tętnicę w pachwinie i przewleczenie jej do serca. Kiedy znajduje się na miejscu, stosuje się formę energii, aby zamrozić lub spalić obszar tkanki. Technika ta, powszechnie określana jako ablacja cewnika, może być stosowana do leczenia arytmii w obu komorach górnych (przedsionkach) lub w komorach dolnych (komorach) serca.
Obejmują one:
- ablację trzepotania przedsionków (obejmującą przedsionki)
- izolację żył płucnych (obejmującą przedsionki)
- ablację tachykardii nadkomorowych (obejmującą przedsionki)
- ablację tachykardową komorową (obejmującą komory)
Podobną technikę można zastosować do blokady tętnic które nie reagują na standardową angioplastykę balonową. Znany jako rotoablacja, procedura polega na użyciu niewielkiego diamentowego wiertła, które usuwa złogi tłuszczu i przywraca przepływ krwi.
Ablacja endometrium
Ablacja endometrium jest minimalnie inwazyjną procedurą, która niszczy podszewkę macicy (tzw. Endometrium).
Celem tej procedury jest zmniejszenie lub zatrzymanie nieprawidłowego krwawienia z macicy.
W gabinecie lekarskim często można wykonać ablację endometrium w zależności od leczonego stanu. Samą ablację można przeprowadzić na kilka sposobów:
- Wysoka częstotliwość fal radiowych, która podnosi temperaturę macicy w celu zniszczenia tkanki endometrium
- Ablacja balonem termicznym, w której balon jest wprowadzany do macicy i wypełniony płynem 190oF
- Mikrofalowa ablacja endometrium (MEA), która zwiększa temperaturę endometrium za pomocą mikrofal
- Krioablacja, w której sonda jest wprowadzana do macicy i przechwytywana do -4oF, aby utworzyć kulkę lodową, która niszczy tkankę endometrium
Inne rodzaje ablacji
Ablacja szpiku kostnego jest powszechnie stosowana do usuwania szpiku kostnego przed przeszczepem szpiku kostnego. Nie jest wykonywany mechanicznie, ale raczej w połączeniu z chemioterapią i promieniowaniem.
Ablacyjne operacje mózgu są stosowane w leczeniu niektórych zaburzeń neurologicznych, takich jak choroba Parkinsona i klasterowe bóle głowy.
