Radzenie sobie po transplantacji narządów

przed operacją, może mieć, biorców narządów, członka rodziny, doskonały sposób, innych osób

  • Przygotowanie
  • Powrót do zdrowia
  • Chirurgia plastyczna
  • Przeciętny biorca spędza miesiące lub nawet lata, oczekując na operację przeszczepu narządu, czekając i licząc na dzień, który zapewni drugą szansę zdrowego życia.

    Z konieczności pacjenci muszą skupić się na radzeniu sobie z chorobą zagrażającą życiu i mają nadzieję na operację, a nie na umiejętności uczenia się, aby pomóc im poradzić sobie z przeszczepem, który może się nie zdarzyć.

    Z naciskiem na utrzymanie zdrowia i nadziei przed operacją, wielu pacjentów jest nieprzygotowanych na zmiany w swoim życiu i zdrowiu po operacji przeszczepu.

    Radzenie sobie z tymi zmianami wymaga wsparcia, staranności i chęci ustalania priorytetów zdrowego trybu życia i utrzymywania zdrowego organu.

    Problemy emocjonalne

    Istnieją problemy, które są charakterystyczne dla przeszczepów narządów, których nie doświadcza przeciętny pacjent chirurgii. W większości przypadków pacjent, który czeka na narząd, wie, że aby organ mógł zostać udostępniony, musi on umrzeć.

    Istnieje emocjonalna walka pomiędzy utrzymaniem nadziei na przeszczep i strach, wiedząc, że obcy umrze, zanim stanie się to możliwe. Odbiorcy transplantacji często przyznają, że czują się winni, gdy odnoszą korzyści z powodu śmierci innego.

    Ważne jest, aby odbiorcy pamiętali, że członkowie rodziny dawców zgłaszają wrażenie, że możliwość oddawania narządów jest jedyną pozytywną rzeczą, jaka może nastąpić w czasie rozdzierającego serce.

    Korespondencja, którą otrzymują od biorców narządów, może pomóc w odczuciu całkowitej utraty po śmierci bliskiej osoby.

    Możliwość nawiązania relacji z rodziną-darczyńcą, nawet pocztą, może dać poczucie spokoju. Dla rodziny dawców żyje część ich ukochanej osoby. Niektóre rodziny i biorcy wybierają się po spotkaniu, nawiązując więź ze swoim wspólnym doświadczeniem.

    Uzależnienie i depresja

    Tygodnie i miesiące bezpośrednio po operacji mogą być bardzo stresujące dla biorcy narządów, co sprawia, że ​​szczególnie trudno jest zachować trzeźwość u tych, którzy walczą z nałogiem.

    Alkohol, tytoń i narkotyki są rutynowo testowane, gdy pacjenci czekają na przeszczep, ponieważ abstynencja jest warunkiem bycia na liście oczekujących w większości ośrodków transplantacyjnych, ale gdy operacja ma miejsce, pokusa powrotu do starych zachowań może być przytłaczająca .

    Istotne jest, aby odbiorcy zachowali swoje zdrowe nawyki, ponieważ leki te mogą być toksyczne dla nowych narządów. Dostępnych jest wiele programów 12 kroków dla pacjentów walczących z nałogami i ich rodzinami, programów leczenia szpitalnego i ambulatoryjnego oraz grup wsparcia.

    Palacze mogą omówić z lekarzem recepty antynikotynowe, a wiele innych rodzajów terapii przeciw rzucaniu palenia jest dostępnych bez recepty.

    Depresja po zabiegu nie jest odizolowana od osób o nierealistycznych oczekiwaniach, jest powszechna w przypadku chorób przewlekłych i poważnych operacji. Podczas gdy wiele osób ma tendencję do zaprzeczania istnieniu problemu, konfrontacja z depresją i poszukiwanie leczenia jest niezbędna do utrzymania dobrego stanu zdrowia.

    Pacjenci, którzy cierpią na depresję, częściej powracają do zachowań uzależniających i rzadziej biorą aktywny udział w ich powrocie do zdrowia i długotrwałym zdrowiu.

    Powiązane problemy z transplantacją narządów Don Mniejszość biorców narządów ma segment wątroby lub nerkę ofiarowaną przez żyjącego członka rodziny lub przyjaciela, co przedstawia zupełnie inne kwestie niż anonimowy dawcy. Dawca żyjący może mieć znaczny okres powrotu do zdrowia po operacji, a dodatkowy czas spędzony na rekonwalescencji w domu.

    Podczas gdy rachunki za zabiegi chirurgiczne są opłacane przez ubezpieczenie odbiorcy, utracone płace, ból i cierpienie nie są, i mogą powodować ciężkie uczucia wśród członków rodziny. Ubezpieczenie rentowe może zapewnić ulgę finansową, ale mogą wystąpić problemy po zwolnieniu darczyńcy, którego ubezpieczenie opłaca leki będące częścią opieki po leczeniu.

    Poczucie "zawdzięczenia" przyjaciela lub krewnego, który jest dawcą, nie jest rzadkością. Są też dawcy, którzy mają komplikacje po operacji. Zdarzają się przypadki "chorego" członka rodziny, który przeszedł transplantację i został wypisany ze szpitala przed "dobrym" dawcą.

    Niektóre osoby również doświadczają depresji po donacji, poważnie niska po euforii bycia instrumentalnym w ratowaniu życia. Powikłania chirurgiczne lub problemy psychologiczne po oddaniu mogą spowodować, że odbiorca poczuje się winny za spowodowanie tych problemów.

    Idealnie, rozmowa dotycząca wszystkich kwestii związanych z dawstwem powinna nastąpić przed operacją i powinna uwzględniać finansowe i emocjonalne aspekty darowizny, oprócz kwestii fizycznych. Dyskusja powinna również obejmować oczekiwania wszystkich zaangażowanych osób oraz to, czy te oczekiwania są realistyczne.

    Kiedy ta rozmowa odbywa się po operacji, może być konieczna szczera dyskusja, aby określić, co jest realistycznym oczekiwaniem, a co nie. Dawca narządów może mieć oczekiwania odbiorcy, które są poza kwestiami finansowymi, ale są równie ważne, jeśli chodzi o zdrowie i dobre samopoczucie.

    Dawca, który podaje część swojej wątroby krewnemu, który jej potrzebował, po nadużywaniu alkoholu, może być bardzo wrażliwy na to, że pije ajerkoniak w czasie Bożego Narodzenia, kiedy nigdy wcześniej nie był to problem.

    Dawca ma emocjonalną inwestycję w zdrowie odbiorcy, która została zmieniona, a nadużywanie narządu może wydawać się uderzeniem w twarz. Kwestie te muszą być dyskutowane w sposób uczciwy i otwarty, bez osądzania, w celu utrzymywania zdrowych, trwałych relacji.

    Obawy dotyczące powrotu choroby

    Obawy dotyczące odrzucenia narządu lub potrzeby kolejnego przeszczepu są również częste u osób po przeszczepach. Po długim oczekiwaniu na operację niepokój budzi lęk przed powrotem do listy oczekujących i zły stan zdrowia.

    Aktywna rola w utrzymaniu dobrego zdrowia, przestrzeganie zaleceń lekarzy i proaktywność w zakresie ćwiczeń i diety, pomaga odbiorcom poczuć, że mają kontrolę nad swoim zdrowiem, zamiast być na łasce ciała.

    Powrót do pracy

    Są problemy, które nie są charakterystyczne tylko dla biorców po transplantacji, ale nadal muszą być rozpatrywane po operacji. Ubezpieczenie zdrowotne i możliwość płacenia za leki przeciw odrzuceniu to problem, zwłaszcza gdy pacjent był zbyt chory, aby pracować przed operacją. Trudności finansowe są powszechne u osób z przewlekłymi chorobami, a biorcy przeszczepów nie są wyjątkiem.

    Jeżeli powrót do pracy jest wykonalny, może to mieć kluczowe znaczenie dla finansowego przetrwania całej rodziny, zwłaszcza jeśli głównym źródłem dochodów był pacjent. Uzyskanie, a nawet utrzymanie ubezpieczenia zdrowotnego jest priorytetem przy wysokich kosztach leków na receptę i wizyt lekarskich.

    W przypadku pacjentów, którzy nie są wystarczająco dobrzy, aby powrócić do pracy, niezbędne jest znalezienie środków, które pomogą w pokryciu kosztów opieki. Ośrodek transplantacyjny powinien móc skierować każdego potrzebującego pacjenta do źródeł pomocy, czy to z usług socjalnych, tanich programów narkotykowych, czy z opłat za przesuwanie.

    Ciąża

    Młodsze pacjentki, które są w stanie powrócić do pełnego i aktywnego życia, mogą mieć obawy dotyczące ciąży, ich zdolności do zajścia w ciążę i efektu przeciwdziałania odrzuceniu na nienarodzone dziecko.

    W niektórych przypadkach chirurg może zalecić zapobieganie poczęciu, ponieważ organizm może nie tolerować dodatkowego stresu spowodowanego ciążą i porodem. W takich przypadkach pacjenci mogą korzystać z grupy wsparcia poświęconej niepłodności lub grupie wsparcia przeszczepu.

    W przypadku kobiet, które mają zgodę lekarza na zajście w ciążę, dyskusje z chirurgiem transplantacyjnym pacjenta i potencjalnym położnikiem mogą odpowiadać na pytania i łagodzić wszelkie obawy.

    Chirurdzy transplantowani są doskonałym źródłem skierowań do ginekologa z doświadczeniem w opiece nad ciężarnymi biorcami narządów.

    Odbiorcy przeszczepu narządu dziecięcego

    Odbiorcy przeszczepu dziecięcego lub pacjenci w wieku poniżej 18 lat często przedstawiają unikalny zestaw problemów, z którymi nie korzystają dorośli odbiorcy. Rodzice wskazują, że po zbliżeniu się do utraty dziecka z powodu choroby, trudno jest ustalić granice i ustalić granice ze swoimi zachowaniami.

    Rodzeństwo może czuć się zaniedbanym i zacząć działać, gdy chore dziecko potrzebuje więcej czasu i uwagi, wymagając uwagi swoich rodziców.

    Po pomyślnym przeszczepie dziecko może wymagać więcej ograniczeń niż dotychczas i staje się trudne w zarządzaniu, gdy nie rozumie tych nowych zasad. Przyjaciele i krewni, którzy nie rozumieją zasad, nie mogą ich egzekwować, gdy opiekują się dziećmi, powodując trudności i tarcia między dorosłymi.

    Ustanowienie rutyny i reguł, które są przestrzegane niezależnie od opiekuna, może złagodzić konflikt między dorosłymi i pomóc w ustaleniu spójnego wzoru dla dziecka.

    Dostępne są książki i grupy wsparcia dla rodziców chorych lub wcześniej chorych dzieci, aby pomóc w rozwiązywaniu problemów związanych z rodzicielstwem dziecka przewlekle lub krytycznie chorym. Większość podkreśla, że ​​rodzice muszą wysłać tę samą wiadomość, działając jako zespół i egzekwując zasady jednakowo. Rodzice nie mogą podważać wzajemnego autorytetu, nie dyscyplinując złego zachowania lub nie zgadzając się z karą i nie podejmując działań.

    Nawiązywanie relacji

    Relacje mogą być obciążone długotrwałymi chorobami, ale z czasem rodziny uczą się radzić sobie z ukochaną osobą, która jest bardzo chora. Członkowie rodziny i przyjaciele przyzwyczajają się do wkraczania i zapewniania opieki i wsparcia pacjentowi, ale często zmagają się, gdy sytuacja szybko się odwraca.

    Żona, która przyzwyczaiła się pomagać mężowi brać kąpiel i dostarczać posiłki, może czuć się całkowicie uradowana, ale bezradna, gdy jej żona nagle robi pracę na podwórzu.

    Pacjent może odczuwać frustrację, gdy czuje się jak w swoim starym, ale ich rodzina nadal próbuje zrobić dla nich wszystko. Dzieci, które są przyzwyczajone do pójścia do ojca po pomoc w odrabianiu lekcji lub pracy domowej, mogą niechcący zaniedbać udzielanie mamie takiej samej uprzejmości, gdy jest gotowa do przyjęcia bardziej aktywnej roli w wychowaniu.

    Ilość potrzebnej pomocy powinna być określona przez sposób, w jaki odczuwa to odbiorca, a nie ustalonych procedur przed operacją transplantacyjną. Zbyt dużo zbyt wcześnie nie jest dobrą rzeczą i może wydłużyć czas powrotu do zdrowia, ale należy zachęcać do niezależności, gdy tylko jest to możliwe.

    Sytuacja nie przypomina nastolatka, który chce niezależności i rodzica, który chce, aby ich dziecko było bezpieczne, walcząc o znalezienie szczęśliwego medium, z którym oboje mogliby żyć.

    Oczekiwania

    Podczas gdy dobre zdrowie może wydawać się cudem po latach choroby, chirurgia transplantacyjna nie jest lekarstwem na wszystko. Problemy finansowe nie znikają po operacji, nie uzależniają ani nie rozwiązują problemów małżeńskich.

    Chirurgia przeszczepowa to lekarstwo dla niektórych pacjentów, ale nierealistyczne oczekiwania mogą sprawić, że odbiorca poczuje się przygnębiony i przytłoczony. Zdrowy narząd nie powoduje odporności na normalne problemy, z jakimi spotykają się ludzie na co dzień; daje szansę zmierzenia się z wyzwaniami życia jako osoba zdrowa.

    Zmiany fizyczne

    Istnieją fizyczne zmiany, które pacjenci po przeszczepie napotykają po operacji, która wykracza poza natychmiastowy okres rekonwalescencji. Wielu pacjentów ma do czynienia z przyrostem masy ciała i zatrzymaniem płynów, normalną reakcją na leki przeciw odrzuceniu konieczne po transplantacji.

    Wraz z bardziej okrągłą twarzą, te leki mogą powodować wahania nastroju i zmiany emocjonalne, które są trudne do przewidzenia i trudniejsze do pokonania. Objawy zwykle zmniejszają się po ustaleniu właściwej dawki, ale świadomość, że jest to normalna część terapii, pomaga pacjentom tolerować efekty w krótkim czasie.

    Grupy wsparcia i wolontariat

    Ze względu na wyjątkowy charakter transplantacji wielu pacjentów przyciąga innych w tych samych okolicznościach. Grupy wsparcia to doskonały sposób na znalezienie innych osób, które miały takie same doświadczenia i wyzwania, które są unikalne dla odbiorców narządów. Grupy są dostępne w całym kraju, a spotkania online i grupy odbywają się lokalnie w ośrodkach transplantacyjnych dla dorosłych i dzieci.

    Istnieją również strony internetowe poświęcone społeczności zajmującej się przeszczepami, umożliwiające pacjentom i rodzinom omawianie wszystkich aspektów dawstwa i przeszczepiania.

    Wiele rodzin biorców i darczyńców uważa, że ​​wolontariat dla organizacji zajmujących się narządami i usługami transplantacyjnymi jest satysfakcjonujący i stanowi doskonały sposób na pozostanie w społeczności transplantologicznej.

    Dodatkową korzyścią z wolontariatu jest to, że większość wolontariuszy ma osobisty związek z transplantacją i chętnie dzielą się swoimi doświadczeniami. Istnieją grupy wolontariuszy dla matek dawców, dla rodzin odbiorców i wielu innych osób dotkniętych dawstwem.

    Like this post? Please share to your friends: