Syndrom hiperwentylacji jest niemedyczną przyczyną duszności. Jest to bardzo przerażające, ale nie zagrażające życiu. Może być trudno odróżnić zespół hiperwentylacji od innych przyczyn duszności. W przypadku jakichkolwiek wątpliwości co do przyczyny trudności w oddychaniu, natychmiast zadzwoń pod numer 911.
Przyczyny zespołu hiperwentylacji
Termin syndrom hiperwentylacji jest skróconą wersją bardziej opisowego psychogennego syndromu hiperwentylacji, który wskazuje na psychosomatyczną przyczynę zbyt głębokiego i / lub zbyt szybkiego oddychania.
Zasadniczo oznacza to, że istnieje jakiś rodzaj behawioralnego lub emocjonalnego powodu hiperwentylacji. W większości przypadków hiperwentylacja idzie w parze z zaburzeniami lękowymi lub panicznymi. Wiele objawów zespołu hiperwentylacji pojawia się podczas tak zwanego ataku paniki.
Istnieją inne, bardziej poważne schorzenia, które mogą prowadzić do hiperwentylacji. Najpoważniejszy wiąże się ze wzrostem ciśnienia wewnątrz czaszki (ciśnienie wewnątrzczaszkowe), które może wystąpić z powodu urazowego uszkodzenia mózgu lub udaru. Zwiększone ciśnienie popycha mózg przez otwór magnum, otwór w podstawie czaszki, gdzie kończy się rdzeń kręgowy. Nazywa się to przepukliną mózgu i prowadzi do neurogennego zespołu hiperwentylacji, mimowolnej reakcji ośrodków oddechowych w mózgu na wzrost ciśnienia.
W rozumieniu tego artykułu termin syndrom hiperwentylacji odnosi się do stanów wynikających z przyczyn behawioralnych.
Rozpoznanie zespołu hiperwentylacji
Jeśli pacjent z szybkim, płytkim oddechem ma zdolność spokojniejszego oddychania, może to być syndrom hiperwentylacji. Można przezwyciężyć behawioralną przyczynę hiperwentylacji, a medyczna przyczyna szybkiego oddychania prawdopodobnie nie może. Praca z pacjentem w celu spowolnienia oddechu często odróżnia ten stan od innych przyczyn duszności, a także leczy go.
Nigdy nie zakładaj, że pacjent cierpi na syndrom hiperwentylacji. Zawsze najpierw szukaj innych przyczyn duszności. Ważne jest, aby pamiętać, że pacjenci z hiperwentylacją muszą być świadomi i zdolni do komunikowania się. Nieprzytomne lub niereagujące ofiary prawdopodobnie nie cierpią na syndrom hiperwentylacji.
Kwestionariusz Nijmegen do identyfikacji syndromu hiperwentylacji
Opracowany w celu zbadania pacjentów skarżą- cych się na duszność pod kątem możliwego zespołu hiperwentylacji, kwestionariusz Nijmegen identyfikuje kilka objawów hiperwentylacji. Prawidłowe stosowanie tego narzędzia do badań przesiewowych wymaga doświadczenia klinicznego, zwłaszcza, że wiele pytań związanych z badaniem przesiewowym może być objawem znacznie poważniejszych chorób.
Z objawów i oznak syndromu hiperwentylacji wymienionych w kwestionariuszu Nijmegena, jest kilka wyraźnie związanych z syndromem hiperwentylacji. Te oznaki i objawy są silnymi wskaźnikami zespołu hiperwentylacji, zwłaszcza jeśli pacjent ma kilka z nich:
- Napięte uczucie
- Zawroty głowy
- Szybki lub głęboki oddech
- Mrowienie w palcach i rękach
- Sztywność lub skurcze w palcach i rękach
- Szczelność wokół ust
- Zimne dłonie lub stopy
- Kołatanie w klatce piersiowej
- Niepokój
Pomimo związku z syndromem hiperwentylacji każdy z tych objawów może być związany z innymi schorzeniami. Zawsze zakładaj najpierw najgorszy możliwy scenariusz, a następnie przejdź do mniej poważnych warunków, aby zidentyfikować przyczynę duszności.
