Po zabiegu, Ty lub Twój bliski pacjent może potrzebować terapii oddechowej i innych rodzajów terapii oddechowej, aby zapobiec powikłaniom. Może to być od pojedynczego leczenia z inhalatorem do opieki na poziomie OIOM dla chorych, którzy wymagają respiratora, aby pomóc im w oddychaniu, dopóki nie będą w stanie oddychać samodzielnie.
Co robią terapeuci układu oddechowego
Te terapie oddechowe i wiele innych są dostarczane przez terapeutów oddechowych (RT), pracowników medycznych wykształconych w college’u, którzy zostali przeszkoleni w zakresie opieki nad płucami i realizacji planu opieki w połączeniu z resztą zespołu opieki zdrowotnej .
Mogą współpracować z lekarzem, który zapewnia opiekę w szpitalu, pulmonologiem – lekarzem specjalizującym się w leczeniu problemów z płucami, lub mogą pracować w placówce opiekującej się wieloma pacjentami różnych typów.
Obowiązki zawodowe różnią się w zależności od obiektu. W niektórych szpitalach terapeuta oddechowy może zapewnić wszelką opiekę oddechową, podczas gdy w innych może dzielić obciążenie równomiernie z personelem pielęgniarskim. Zazwyczaj RT dostarcza leki wziewne, takie jak zabiegi nebulizatorowe i nebulizatory i ściśle współpracuje z personelem pielęgniarskim, ponieważ ich praca może się nakładać.
Powody Terapia oddechowa jest potrzebna
Każda osoba, u której występuje ryzyko wystąpienia komplikacji oddechowej lub która rozwinęła poważny problem z płucami, byłaby leczona przez terapeuta oddechowego w warunkach szpitalnych. Pacjenci chorzy na zabiegi chirurgiczne są bardziej narażeni na problemy z oddychaniem niż osoby przeciętne.
Bycie na respiratorze podczas zabiegu chirurgicznego, a proces powrotu do zdrowia po operacji zwiększa ryzyko rozwoju infekcji płuc i innych problemów.
Większość pacjentów poddanych zabiegowi chirurgicznemu, którzy przebywają jedną noc lub dłużej w szpitalu po operacji, może spodziewać się pewnego rodzaju leczenia oddechowego podczas ich pobytu.
Typowe terapie oddechowe
Terapia tlenowa: Wielu pacjentów wymaga uzupełnienia tlenu w godzinach, a nawet dniach po operacji.
Tlen może być podawany przez kaniulę nosową, maskę lub nawet przez wentylator, jeśli jest to konieczne. Ilość tlenu jest często regulowana przez terapeutów oddechowych.
Inhalatory:Są to leki, które są wdychane, jeden "puff" na raz. Są one powszechnie stosowane przez osoby cierpiące na astmę i są stosowane do otwierania dróg oddechowych, zmniejszania wydzielania i stanu zapalnego oraz do zmniejszania lub zapobiegania objawom astmy.
Leczenie rozpylaczy: Jest to rodzaj leku w aerozolu, który jest wdychany przez minutę lub nawet godzinę. Pomaga w otwarciu dróg oddechowych, zmniejsza podrażnienia i może zmniejszyć stan zapalny. Leczenie za pomocą nebulizatora może również pomóc w powstrzymaniu ataku astmy.
CPAP i BiPAP: Są to maszyny, które pomagają pacjentowi w lepszym wykorzystaniu tlenu, otwierając drogę oddechową. Pacjent nosi maskę, która pomaga zapobiegać epizodom bezdechu, które występują, gdy pacjent przez krótki czas przestaje oddychać podczas snu. CPAP i BiPAP można również stosować u pacjentów z ciężką chorobą płuc, którzy nie oddychają samodzielnie, ale nie są tak chorzy, że wymagają wentylacji. Maszyny BiPAP są często stosowane u pacjentów przewlekle chorych z chorobami płuc, ponieważ może to pomóc w zmniejszeniu ilości dwutlenku węgla, który może gromadzić się w organizmie.
Kaszel i głęboki oddech: Terapeuci układu oddechowego uczą tej techniki pacjentów, którzy mają trudności z oczyszczeniem wydzieliny z płuc. Pacjent wielokrotnie wykonuje bardzo głębokie wdechy, po których następuje silny kaszel.
Jak kaszel: Osoby, które niedawno poddały się zabiegowi chirurgicznemu, muszą kaszleć, ale silny kaszel obciąża nacięcia, zwłaszcza nacięcia brzucha. Nauka prawidłowego kaszlu po zabiegu, dzięki zastosowaniu szyny, może sprawić, że kaszel stanie się bardziej skuteczny i mniej bolesny.
Spirometrię motywacyjną: Jest to narzędzie, które wymaga od pacjenta silnego wdechu, co pomaga w otwarciu dróg oddechowych i zapobieganiu niedodmy.
Odsysanie: W przypadku pacjentów, którzy nie mogą usunąć wydzieliny z dróg oddechowych przez kaszel, można wykonać odsysanie. Zwykle wykonuje się to przez przymocowanie małej rurki do przyssawki i włożenie jej do dróg oddechowych. Można to zrobić dla pacjentów oddychających samodzielnie lub przebywających na respiratorze.
Zarządzanie respiratorem: W przypadku pacjentów, którzy nie są w stanie samodzielnie oddychać, może być konieczny respirator. W przypadku pacjentów, którzy wymagają wentylatora, terapeuci oddechowi będą bardzo zaangażowani w opiekę nad nimi. RT, wraz z pielęgniarkami, są odpowiedzialne za utrzymanie respiratora i rurki, która przywiązuje pacjenta do maszyny, zapewniając pacjentowi oddychanie, a także odsysanie i pielęgnację jamy ustnej.
Testy czynnościowe płuc: Są to testy, które są wykonywane, aby określić, jak dobrze funkcjonują płuca pacjenta. Testy te są zwykle zlecane przez lekarza lub innego dostawcę, ale są zarządzane przez RT.
Gazy krwi tętniczej: Jest to test przeprowadzany na krwi pobranej z tętnicy, która może określić, czy pacjent otrzymuje wystarczającą ilość tlenu, jak dobrze oddycha i czy potrzebuje dodatkowego wspomagania oddychania z BiPAP, CPAP lub respiratora . Terapeuci oddechowi i pielęgniarki są zwykle odpowiedzialni za pobieranie krwi i często odgrywają rolę w określaniu, czy konieczne są interwencje.
Intubacja: W wielu szpitalach i innych placówkach terapeuci oddechowi są odpowiedzialni za umieszczenie rurki intubacyjnej, rurki oddechowej, która umożliwia umieszczenie pacjentów w respiratorze. Dostawcy znieczulenia wykonują to zadanie również u pacjentów poddawanych zabiegom chirurgicznym w znieczuleniu ogólnym.
Edukacja: Wielu pacjentów potrzebuje informacji na temat ich procesu chorobowego, zaprzestania palenia i przepisywanych leków. Terapeuci oddechowi są często odpowiedzialni za upewnienie się, że pacjent wie, jak używać nebulizatora lub inhalatora, zachęcając do zdrowych zachowań i innych rodzajów edukacji.
