Utrata kości i zwiększone złamania po transplantacji narządów

masy kostnej, choroby kości, transplantacji narządów, utratę masy, utratę masy kostnej, utraty masy

  • Przygotowanie
  • Powrót do zdrowia
  • Chirurgia plastyczna
  • Choroba kości po transplantacji narządów jest znacznie częstszym problemem u biorców przeszczepów, niż u większości pacjentów zdaje sobie z tego sprawę. Jest to jednak coś, co należy rozumieć, najlepiej zanim zdecyduje się na przeszczep narządu, aby można było podjąć środki zapobiegawcze. W najprostszych przypadkach choroba kości w takich sytuacjach może powodować ból kości, ale w skrajnych przypadkach może prowadzić do złamań. Oczywiście ma to znaczny wpływ na jakość życia pacjenta i może również zwiększać ryzyko zgonu.

    Które przeszczepy narządów prowadzą do zwiększonego ryzyka choroby kości?

    Pomimo roli nerek w tworzeniu się kości, nie tylko pacjenci z niewydolnością nerek (którzy otrzymują przeszczep nerki), którzy są szczególnie narażeni na choroby kości i złamania. Większość pacjentów po transplantacji narządów (w tym biorcy nerki, serca, płuca, wątroby i przeszczepów szpiku kostnego) może mieć powikłania, w tym złamania, bóle kości, osteoporozę, itp. Jednak ryzyko może się różnić w zależności od narządu. Na przykład częstość złamań u biorców przeszczepionej nerki może wynosić od 6 do 45 procent, w przeciwieństwie do 22 do 42 procent dla osób biorących udział w transplantacji serca, płuc lub wątroby.

    Jak duże jest ryzyko choroby kości po transplantacji narządów?

    Jak wspomniano powyżej, częstość występowania będzie różna dla przeszczepionego narządu.

    Retrospektywne badanie 86 pacjentów, którzy otrzymali przeszczepy nerki wykazało, że biorcy mieli pięciokrotny wzrost ryzyka złamań w ciągu pierwszych 10 lat po otrzymaniu nerki, w przeciwieństwie do przeciętnej osoby. Nawet po 10 latach obserwacji ryzyko nadal było dwojakie. Sugeruje to, że zwiększone ryzyko złamania utrzymuje się długo po transplantacji nerki.

    Złamania to jednak tylko jeden skrajny przykład choroby kości po przeszczepie narządu. Osteoporoza jest również powszechną cechą. Widzimy to w różnych rodzajach przeszczepów narządów ze zmienną częstotliwością-nerką (88 procent), sercem (20 procent), wątrobą (37 procent), płuca (73 procent) i szpikiem kostnym (29 procent biorców przeszczepu).

    Jak długo trwają prace nad problemami z kością po transplantacji?

    Jedną z zaskakujących cech, jeśli chodzi o utratę kości po przeszczepie, jest szybkość utraty masy kostnej przez pacjentów. Pacjenci po przeszczepieniu płuca, nerki, serca i wątroby mogą stracić od 4 do 10 procent gęstości mineralnej kości (BMD) w ciągu pierwszych 6 do 12 miesięcy od przeszczepu narządu. Aby to lepiej ocenić, porównaj tę statystykę z tempem utraty masy kostnej u pomenopauzalnej kobiety z osteoporozą, która wynosi tylko 1 do 2 procent rocznie!

    Jakie są przyczyny utraty i złamań kości u ludzi, którzy otrzymują przeszczepy narządów?

    Patrząc na to z uproszczonego punktu widzenia, utrata masy kostnej u osób, które otrzymują przeszczepy narządów, wynika z czynników that istniejących przed przeszczepieniem narządu

    , a także z szybkiej utraty kości, która występuje po przeszczepieniu narządów. Ogólne czynniki ryzyka, które zwiększają utratę masy kostnej, które odnoszą się prawie do każdego, oczywiście również mają znaczenie.

    Obejmują one: Niedobór witaminy D

    Palenie

    • Cukrzycę
    • Zaawansowany wiek
    • Ale spójrzmy na niektóre
    • określone czynniki ryzyka

    w zależności od zaistniałej niewydolności narządu: Czynniki ryzyka przed przeszczepieniem Czynniki ryzyka u pacjentów z zaawansowaną chorobą nerek obejmują:

    Niedobór witaminy D

    Częste stosowanie sterydów (które powodują utratę masy kostnej), w leczeniu różnych chorób nerek

    • Wysoki poziom kwasów we krwi, zwany kwasicą metaboliczną
    • Wysoki poziom parathormonu we krwi (zwany wtórnym nadczynność przytarczyc), co prowadzi do przyspieszonej utraty wapnia z kości
    • Czynniki ryzyka u pacjentów z chorobami wątroby obejmują:
    • Niedożywienie, często obserwowane u pacjentów z niewydolnością wątroby

    Cholestaza

    • Niski poziom testosteronu lub hipogonadyzm
    • Czynniki ryzyka u pacjentów z chorobą płuc obejmują:
    • Częste stosowanie steroidów, w leczeniu chorób płuc, takich jak POChP lub astma

    Palenie tytoniu, główny czynnik ryzyka osteoporozy i utraty masy kostnej

    • Wysokie stężenia kwasu, ze względu na zatrzymywanie dwutlenku węgla w krew
    • Czynniki ryzyka u pacjentów z chorobami serca to:
    • Częste stosowanie tabletek na wodę lub diuretyków, które mogą powodować utratę wapnia z kości. Przykłady obejmują leki takie jak furosemid i torsemid.

    Zmniejszona aktywność fizyczna, wspólna cecha u pacjentów z chorobami serca

    • Czynniki ryzyka po transplantacji
    • Czynniki ryzyka poprzedzające przeszczep, które powodują utratę masy kostnej, zwykle utrzymują się do pewnego stopnia nawet po przeszczepieniu narządu. Jednak niektóre nowe czynniki ryzyka wchodzą w grę po tym, jak pacjent z niewydolnością narządów otrzyma nowy przeszczep narządu. Czynniki te obejmują:

    Używanie steroidów After: Po otrzymaniu przeszczepu narządów, wymagają oni leków hamujących ich układ odpornościowy przed "odrzuceniem" nowego narządu. Sterydy są jednym z tych leków. Niestety, steroidy zmniejszają tworzenie nowych kości poprzez hamowanie określonego typu komórek kostnych zwanych "osteoblastami". Zwiększają również utratę masy kostnej poprzez stymulację innego rodzaju komórki o nazwie "osteoklast". Innymi słowy, kiedy jesteś na sterydach, palisz świecę na obu końcach. Istnieją inne mechanizmy, na które wpływają sterydy, które wykraczają poza zakres tego artykułu (coś, co nazywa się zwiększoną regulacją w górę Receptor Activator of Nuclear Factor kappa-B), co spowoduje utratę kości.

    Zastosowanie inhibitora kalcyneuryny

    • : Podobnie jak w przypadku sterydów, są to kolejna popularna kategoria leków stosowanych w zapobieganiu odrzuceniu przeszczepionego narządu. Leki te obejmują cyklosporynę, takrolimus itp. Mogą one powodować zwiększoną utratę masy kostnej, ale zazwyczaj będą również wpływać na zdolność nerek do przekształcania witaminy D w przydatną postać (która jest niezbędna do tworzenia kości), co nazywa się aktywacją.Jak diagnozujesz chorobę kości u pacjentów, którzy otrzymują przeszczep narządu?
    • Test "złotym standardem" do oceny obecności choroby kości u biorców przeszczepów jest biopsją kości, która polega na wbijaniu igły w kość i patrzeniu na nią pod mikroskopem w celu postawienia diagnozy. Ponieważ większość pacjentów nie jest wielkimi fanami przyklejania grubych igieł do ich kości, do wstępnej oceny stosuje się nieinwazyjne testy. Chociaż dobrze znany skan DEXA (stosowany do oceny gęstości mineralnej kości) jest powszechnym testem stosowanym do oceny zdrowia kości w populacji ogólnej, nie udowodniono możliwości przewidywania ryzyka złamań w populacji przeszczepionych narządów. Z praktycznego punktu widzenia test jest nadal zalecany i zalecany przez dużą organizację, taką jak American Society of Transplantation i KDIGO.Inne testy wspomagające lub pomocnicze obejmują testy dla markerów obrotu kostnego, takich jak osteokalcyna w surowicy i poziomy fosfatazy zasadowej kości. Podobnie jak w badaniu DEXA, żaden z nich nie był badany pod kątem ich zdolności do przewidywania ryzyka złamania u pacjentów po przeszczepach.

    Leczenie choroby kości u pacjentów po transplantacji narządów

    Ogólne środki mają zastosowanie do ogółu populacji, tak samo jak do biorcy przeszczepu. Obejmują one ćwiczenia obciążeniowe, zaprzestanie palenia tytoniu, wskazówki żywieniowe z suplementacją wapnia i witaminy D.

    Specjalne środki docelowe czynniki ryzyka specyficzne dla biorców transferu narządów i obejmują:

    Unikanie sterydów, jeśli to możliwe, jako część koktajlu leków stosowanych do zapobiegania odrzuceniu przeszczepionego narządu. Jednak należy to rozważyć w kontekście zwiększonego ryzyka odrzucenia narządu.

    Często stosowaną kategorią leków często zalecanych do tego problemu są tzw. "Bisfosfoniany", które stosuje się w zapobieganiu i leczeniu utraty masy kostnej wywołanej steroidami w populacji ogólnej. Chociaż niektóre badania wykazały, że leki te są skuteczne w zapobieganiu i leczeniu utraty masy kostnej po transplantacji, żadne z danych nie dowiodło, że bisfosfoniany mają zdolność zmniejszania ryzyka rzeczywistych złamań.

    Like this post? Please share to your friends: