Talk and die syndrome to pseudonim używany przez niektórych neurologów i lekarzy pogotowia ratunkowego do opisu objawów – lub braku objawów – krwiaka nadtwardówkowego.
Zamknięte urazy głowy to urazy mózgu, które występują bez złamania czaszki. Ponieważ czaszka pozostaje "zamknięta", mogą być widoczne lub nie widoczne rany lub siniaki na głowie ofiary. Jedynym sposobem na stwierdzenie, czy dana osoba doznała zamkniętego urazu głowy, jest prosty fakt, że zostały uderzone w głowę i jakiekolwiek objawy, które mogą, ale nie muszą.
Niebezpieczeństwo krwiaków nadtwardówkowych
Krwiaki nadtwardówkowe są najgroźniejszym ze wszystkich zamkniętych urazów głowy. Podobnie jak wstrząśnięcia krwiaki nadtwardówkowe często nie wykazują żadnych widocznych oznak urazu. Pacjent może zostać znokautowany i nie może tego zrobić. Pacjenci mogą skarżyć się na bóle głowy lub niewyraźne widzenie, ale nie muszą tworzyć się krwiaki nadtwardówkowe. Nie musi być żadnych krwawień ani siniaków, a jedyne oznaki zranienia mogą zdarzyć się wiele godzin lub nawet dni później.
Czas, jaki upłynął od momentu uderzenia w głowę i wystąpienia objawów – które mogą być tak niewielkie, jak ból głowy lub tak duży jak nagła śpiączka – sprawia, że połączenie to nosi przydomek "syndrom mowy i śmierci". Pacjenci tacy jak Natasha Richardson mogą doznać obrażeń i odmówić jakichkolwiek skarg. Mogą odejść od pomocy i wyznać, że są w porządku (jak zrobił to Richardson), cały czas cicho krwawiąc w przestrzeni między mózgiem a czaszką.
Wypadek Richardsona pokazał, jak niebezpieczne mogą być krwiaki nadtwardówkowe. Nie zawsze możliwe jest rozpoznanie urazu na tyle poważnego, że może spowodować obrażenia głowy, ale wszelkie uderzenia w głowę, które odstraszają pacjenta lub powodują niewyraźne widzenie, powinny być widoczne w oddziale ratunkowym.
