Niedawny artykuł w "New York Times" kronikuje niefortunny los uczestników Największy przegrany po tym, jak reflektory przygasły, kamery telewizyjne przestają przyspieszać, a jakiś czas mija. Odzyskują ciężar. Niektóre z nich, większość, całość, a nawet całość plus niektóre. To, co
New York Times mówi nam, nie jest zaskoczeniem dla tych z nas, którzy pracowali bezpośrednio z ciężko otyłymi pacjentami przez lata, jest to, że porażka wyprzedza uczestników programu. Ci z nas w tych okopach przez cały czas wiedzieli, że choć wyzwanie stanowi utrata masy ciała, rzadko jest to problem ograniczający skalę. Podtrzymywanie utraty wagi jest tam, gdzie spada większość wysiłków.
Artykuł cytuje pracę Kevina Halla, badacza w NIH i wiodącego eksperta w dziedzinie dynamiki bilansu energetycznego. Prace dr Halla na temat bilansu energetycznego rzuciły nowe światło na to wcześniej, a nowa praca najwyraźniej wykrywa oświetlenie. Zasadniczo pokazuje to, że kolejność poważnej otyłości, po której następuje dość drastyczna utrata wagi, aktywuje prymitywną obronę organizmu przed głodem, który w rzeczywistości jest tym, czego doświadcza. Metabolizm zwalnia, zwiększa się wydajność paliwa. W kontekście niedostatków epoki kamienia, są to wysoce adaptacyjne reakcje, i prawdopodobnie jesteśmy tutaj dzisiaj tylko dlatego, że mieli nasi przodkowie. W kontekście dobrowolnie uzależniającego fast-foodu i jego wszechobecności jest to katastrofa metaboliczna.
Najbardziej pożądaną częścią tej historii i tak poważnej uwagi w tej sprawie jest ulga, jaką może zapewnić "ofiarom", odzwierciedlona w cytatach zawartych w artykule. Nasze społeczeństwo ma wstydliwą skłonność do obwiniania ofiar tej epidemii otyłości, którą stworzyliśmy, głównie dla zysku.
W tym kontekście ciężar odzyskiwany po stracie z takim fanfarstwem musi przypominać sromotną porażkę. Praca dr. Hall i ta uwaga, mówią głośno i wyraźnie:
to nie twoja wina ! To ważna wiadomość, którą zarówno uczestnicy, jak i widzowie muszą usłyszeć.Zapobieganie problemowi
Myślę, że
razy zaniedbuje główną implikację. Ciężka otyłość może prawie zawsze, i prawie zawsze należy temu zapobiegać. Jeśli kiedykolwiek uncja prewencji była warta wielu kilogramów leczenia, to jest czas. Uczestnicy
Największy przegrany mają ciężką otyłość. Ciężka otyłość jest najszybciej rozwijającym się segmentem współczesnej epidemii. Program telewizyjny może sprawić, że sport widzów staje się problemem, na który napotyka nasza kultura, ale nie może tego naprawić. Dlaczego? Ponieważ w naszej kulturze jedzenie dosłownie jest świadomie uzależniające, do wszelkich celów i celów. Ponieważ w społeczeństwie, które udaje, że kroi cukier, po odcięciu węglowodanów, po cięciu tłuszczu, najlepsze dostępne dowody sugerują, że nigdy niczego nie wycinamy. Po prostu dodawaliśmy więcej kalorii z nowych rodzajów fast foodów, wykorzystując aktualną utratę składników odżywczych. Ponieważ ubolewamy nad występowaniem otyłości i jej często strasznych powikłań, zwłaszcza u dzieci, ale beztrosko kontynuujemy sprzedaż wielobarwnych pianek w ramach pełnego śniadania.
Puszczamy wodę sodową jako źródło szczęścia zamiast cukrzycy. Udajemy, że roll-upy owocowe mają coś wspólnego z owocami. Sprzedajemy coraz większą pizzę, coraz więcej serów w coraz większej ilości miejsc i coraz większe hamburgery z coraz większym boczkiem.
Nie przejmujmy się tutaj słowami: otyłość marketingowa to wielki biznes, a wiele firm żeruje na niej. Obejmują one, między innymi, Big Food, który czerpie korzyści z powodowania problemu; Big Pharma, która czerpie korzyści z leczenia problemu; Big Tech, która czerpie korzyści zarówno z powodowania, jak i zwalczania problemu; i Big Media / Publishing, które czerpią zyski z mówienia nam o problemie w zwykły sposób: dręczą nas, gdy są wygodne i pocieszające, gdy jesteśmy dotknięci.
Wiemy, że można zapobiegać otyłości, ponieważ zapobiegła temu większość historii. Widzieliśmy historię w szybkim tempie w takich miejscach jak Chiny, gdzie otyłość była rzadkością, aż do zaledwie kilku lat temu, i podskakuje wraz z przyjęciem wszystkich praktyk kulturowych, które tak dobrze wyeksportowaliśmy. Zbuntowane kultury, takie jak te w Niebieskich Strefach, bronią zarówno zdrowia, jak i zdrowej wagi, ale także tracą grunt pod nieustępliwe drapieżniki Big Food i Big Soda.
Praca dr Halla i zwrócenie uwagi na nią przez
New York Times will, będzie trwonioną okazją, jeśli pozwolimy sobie wierzyć, że implikacje ograniczają się do fizjologii, ponieważ wciąż korzystamy z dochodowych rupieci. Metaboliczne mechanizmy obronne przed głodem są takie same jak kiedyś. Kiedy staramy się je lepiej zrozumieć, nie powinniśmy przeoczyć współczesnej kultury, dookoła nas, która jest taka sama jak nic w naszej wcześniejszej historii i która wykorzystuje rutynowo nasze podatki na zysk. Dr David L. Katz jest autorem testu na chorobę i założycielem True Health Initiative
