Candida to rodzaj grzyba występującego naturalnie w niewielkich ilościach na skórze i w jamie ustnej, w jelitach i pochwie. Najczęstszym gatunkiem Candida jest Candida albicans (KAN-did-uh AL-bi-kanz).
Candida zwykle nie powoduje choroby, chyba że jakaś okoliczność powoduje rozmnażanie się grzyba i wzrost kolonii. Powoduje to infekcję, która może wymagać leczenia, aby uzyskać kontrolę.
Na przykład: Candida może zarastać, gdy dana osoba podejmie kurs antybiotyków w celu zakażenia bakteryjnego (np. W przypadku infekcji dróg moczowych lub zapalenia płuc) lub z powodu osłabienia układu immunologicznego z powodu choroby lub jako efekt uboczny niektóre leki. Nadmiar Candida is nazywany jest kandydozą. Na szczęście istnieje wiele skutecznych metod leczenia infekcji Candida. W wielu przypadkach osoby zagrożone rozwojem tego typu infekcji są już pod nadzorem lekarza i mogą być uważnie obserwowane w związku z tą komplikacją. W niektórych sytuacjach można zastosować leczenie profilaktyczne, aby zapobiec wystąpieniu infekcji grzybiczych. W przypadku niespodziewanej infekcji lekarz pierwszego kontaktu lub dermatolog może postawić diagnozę i opracować plan leczenia.
Warunki powodowane przez przerost Candida
Przerost
Candida w jamie ustnej jest nazywany drozdem. Grzybica występuje częściej u niemowląt i osób z cukrzycą lub zakażonych wirusem HIV.
Przerost Candida in w pochwie jest powszechnie nazywany infekcją drożdżakową pochwy lub zapaleniem pochwy. Wiele kobiet w pewnym momencie życia doświadcza infekcji drożdżakowej, a kandydoza pochwy częściej pojawia się w czasie ciąży.
Niektóre kobiety odkrywają, że po podaniu antybiotyków w celu leczenia prostej infekcji, infekcja drożdżowa może wystąpić prawie bezpośrednio po. Kandydoza na skórze (nazywana skórną kandydozą) występuje najczęściej w ciepłych, wilgotnych obszarach, takich jak pachwina (może wystąpić z wysypką pieluszkową u niemowląt) i pod biustem. Paznokcie mogą być również zainfekowane (nazywane nizinnymi), zazwyczaj z powodu długotrwałego kontaktu z wodą lub po wykonaniu manicure lub pedicure, który jest wykonywany przy pomocy narzędzi, które nie są sterylne.
Poważniejszą postacią zakażenia candidą w krwioobiegu lub narządach wewnętrznych jest inwazyjna kandydoza. Inwazyjna kandydoza występuje rzadziej i ma tendencję do występowania u pacjentów, którzy są już bardzo chorzy, takich jak ci, którzy przeszli przeszczep narządu lub ci, którzy są na oddziałach intensywnej terapii. Ta forma kandydozy może być śmiertelna.
Leczenie
Leczenie kandydozy zwykle obejmuje leki przeciwgrzybicze przyjmowane doustnie lub stosowane miejscowo. Niektóre z najczęściej przepisywanych leków przeciwgrzybiczych to: Diflucan (flukonazol) i echinokandyny: Mycamine (mikafungina), Cancidas (kaspofungina) i Mycamine (mikafungina). Jeśli te metody leczenia są nieskuteczne lub zakażenie występuje w organizmie, można zastosować inne leki przeciwgrzybicze, takie jak Sporanox (itrakonazol).
Polietylenowe środki przeciwgrzybicze, w tym amfoterycyna B (Ambisome i Amphotec) i Nystatin (Nyamyc, Pedi-Dri i Nystop) mogą być stosowane w leczeniu zakażeń grzybiczych związanych z HIV.
Lek azotowy Nizoral (ketokonazol) nie jest przepisywany tak często, ponieważ nowsze azole okazały się być bardziej tolerowane przez pacjentów. Dwa kolejne azole, które nie są stosowane bardzo często, obejmują VFend (worykonazol) i Posanol (pozakonazol).
W przypadku nieskomplikowanych infekcji drożdżowych dostępne są leki dostępne bez recepty, ale powinny być stosowane wyłącznie za radą lekarza, ponieważ te zabiegi nie zawsze w pełni oczyszczają infekcję.
W przypadku pieluszkowego zapalenia skóry lub innych postaci infekcji skóry pomocne jest również utrzymanie suchej powierzchni w czystości. Długotrwała terapia przeciwgrzybicza może być potrzebna w leczeniu przewlekłej kandydozy.
