Chirurgia nie odbywa się tak często w przypadku drobnokomórkowego raka płuca, jak w przypadku niedrobnokomórkowego raka płuc, a wielu ludzi zastanawia się dlaczego. Porozmawiajmy o tym, kiedy to możliwe, oraz o przyczynach, dla których chemioterapia i radioterapia są często lepszymi opcjami do leczenia.
Czy można to zrobić?
W przeszłości operacja w kierunku drobnokomórkowego raka płuca nie była tak naprawdę rozważana.
Najczęściej, gdy wykryto drobnokomórkowego raka płuca, już rozprzestrzenił się na obszary poza płucami (przerzuty) lub jest obecny w obu płucach. W tych warunkach chemioterapia i radioterapia są lepszymi opcjami leczenia.
Ale lekarze ponownie przyglądają się niewielkiej grupie osób, które mogą odnieść korzyść i żyją przez długi czas, po udanej operacji na drobnokomórkowego raka płuc.
Gdy operacja nie jest zalecana
Rak drobnokomórkowy stanowi około 15% przypadków raka płuc. Jest podzielony na dwa etapy: etap etapowy i etap ograniczony. Jeśli ktoś ma rozległego stadium drobnokomórkowego raka płuca (obecny u około 70 procent osób w chwili rozpoznania), operacja nie poprawia oczekiwanej długości życia. W przypadku rozległego stadium drobnokomórkowego raka płuca połączenie chemioterapii i radioterapii może działać całkiem dobrze, przynajmniej początkowo. Jeśli operacja miałaby być wykonana, byłaby nie tylko nieskuteczna, ale mogłaby zakłócać leczenie, które pomaga.
Kiedy operacja może być skuteczna
Chirurgia może dawać szansę na długoterminowe przeżycie u niektórych osób z drobnokomórkowym rakiem płuca w stadium zaawansowanym, w których:
- Rak występuje tylko w jednym płucu.
- Rak nie obejmuje węzłów chłonnych lub jest obecny tylko w pobliskich węzłach chłonnych. (Innymi słowy, operacja nie jest dobrym rozwiązaniem dla osób z chorobą N2 w stopniu zaawansowania raka płuca TNM, który odnosi się do węzłów chłonnych, które zawierają raka w obszarze między płucami (śródpiersia węzłów chłonnych).
- Chirurgia jest bardziej prawdopodobna opcja, jeśli rak znajduje się w zewnętrznych częściach płuc.
Rodzaje operacji chirurgicznych
Istnieją cztery główne rodzaje operacji, które są wykonywane w przypadku raka płuc:
- Pneumonektomia, pneumonektomia jest operacją polegającą na usunięciu całego płuca. ludzie są zaskoczeni, że ta operacja jest możliwa, ale u osób o dobrej funkcji, wiele osób dobrze tolerowało tę procedurę:
- Lobektomia: lobektomia jest procedurą, w której usuwa się płat płuca Prawe płuco ma 3 płaty a lewe płuco ma 2. rese resekcja klinowa lub segmentektomia Resekcja klinowa to operacja, w której usunięty zostaje guz oraz obszar klinowy otaczających tkanek, co powoduje utratę mniejszej tkanki niż w lobektomii, ale może również carr y większe ryzyko nawrotu.
- Resekcja rękawa.
- Spośród nich, lobektomia wydaje się mieć najlepsze wyniki ogólne dla osób z drobnokomórkowym rakiem płuc.
Przed zabiegiem operacyjnym
Jeśli rozważana jest operacja, należy przeprowadzić bardzo ostrożną ocenę, w tym mediastinoskopię (zabieg polegający na wykryciu raka w okolicy między płucami), aby upewnić się, że rak nie rozprzestrzenił się na węzły chłonne ten region (węzły chłonne N2). PET / CT może być alternatywą dla mediastinoskopii dla niektórych osób.
Testy czynnościowe płuc będą również wykonywane, aby upewnić się, że dana osoba będzie tolerować operację i mieć odpowiednią funkcję płuc po operacji.
Ponieważ przeżycie po operacji drobnokomórkowego raka płuca wydaje się lepsze w ośrodkach onkologicznych, które wykonują większe ilości tych operacji, ważne jest, aby przed rozpoczęciem operacji zbadać raka i rozważyć uzyskanie drugiej opinii w większym ośrodku onkologicznym.
Po zabiegu chirurgicznym
Jeśli zabieg zostanie wykonany, ważne jest, aby chemioterapia i najczęściej radioterapia były stosowane po operacji, ponieważ poprawia to przeżycie.
Profilaktyczne napromienianie czaszki (PCI), rodzaj promieniowania zaprojektowanego, aby zapobiegać rozprzestrzenianiu się raka do mózgu, można również stosować w celu zmniejszenia ryzyka rozprzestrzeniania się raka w mózgu po operacji.
Ryzyko przerzutów do mózgu pojawiające się trzy lata po zabiegu wzrasta wraz z etapem nowotworu, a jedno badanie wykazało, że ryzyko to wynosi 9,7 procent dla etapu 1, 18,5 procent dla stadium 2 i 35,4 procent dla stadium 3 choroby.
Rokowanie
Badania sugerują, że u osób z wczesnym stadium (ograniczone stadium) drobnokomórkowym rakiem płuca (T1 lub T2) chirurgia poprawia przeżywalność. W dużym przeglądzie stwierdzono, że przeżycie u osób z lokalną i regionalną chorobą zostało poprawione dzięki operacji.
W przypadku osób ze zlokalizowaną chorobą, u których wykonano lobektomię, mediana wskaźnika przeżycia wyniosła 65 miesięcy, a ogólny wskaźnik przeżycia 5-letniego wynosił ponad 52%. Te liczby mogą wydawać się przerażające, dopóki nie porównasz ich z odsetkiem przeżycia osób, które nie mają operacji, która obejmowała medianę przeżywalności 25 miesięcy i ogólny wskaźnik przeżycia 5 lat wynoszący 31,8 procent.
Godne uwagi jest to, że leczenie przerzutów do mózgu spowodowanych rakiem płuc się zmienia, a w niektórych przypadkach ludzie, którzy mają tylko kilka przerzutów ("oligometastazy") mogą być leczeni z wykorzystaniem stereotaktycznej radioterapii ciała (SBRT) lub wiązki protonów terapia.
Podsumowanie
W przeszłości operację rzadko uznawano za opcję leczenia drobnokomórkowego raka płuca. Wydaje się, że zmienia się, ponieważ nowsze badania wykazały przewagę w zakresie przeżycia dla niektórych osób z tą chorobą. W szczególności osoby z ograniczonym stadium raka płuca mają znacząco lepsze 5-letnie przeżycie w porównaniu z samą chemioterapią i radioterapią. Z różnych dostępnych procedur, lobektomia miała najlepsze ogólne wyniki.
Ważne jest, aby pamiętać, że każdy jest inny. Niektóre wczesne stadium (ograniczone stadium) drobnokomórkowe raki płuca mogą być trudne lub niemożliwe do leczenia chirurgicznego z powodu lokalizacji guza. Obecność innych schorzeń może również prowadzić do ryzyka, że zabieg chirurgiczny przeważa nad potencjalnymi korzyściami.
Jeśli żyjesz z rakiem płuc, ważne jest, aby być swoim adwokatem pod Twoją opieką. Możliwości leczenia drobnokomórkowego raka płuca ulegają poprawie, a nowe terapie są oceniane w badaniach klinicznych. Niektóre z tych terapii, takie jak te, w których stosuje się nowsze leki immunoterapeutyczne, dają nadzieję na znacznie lepsze wyniki w przyszłości. Podczas gdy wielu ludzi obawia się prób klinicznych, ważne jest, aby pamiętać, że każde dostępne leczenie było kiedyś częścią badania klinicznego.
