Nie ma oficjalnej diagnozy o nazwie "łagodny autyzm". Ale jest mnóstwo ludzi w każdym wieku, którzy zostali poinformowani przez kogoś (lekarza, terapeutę lub dobrego znajomego przyjaciela), że mają łagodny autyzm. Co dokładnie robią ludzie, gdy używają tego terminu?
Myląca historia łagodnego lub wysoce funkcjonującego autyzmu
W 1980 r. "Autyzm dziecięcy" został zdefiniowany we wszystkich przypadkach jako ciężkie i upośledzające zaburzenie.
Nikt z diagnozą autyzmu nie odniósłby sukcesu w szkole, nie zaprzyjaźnił się lub nie utrzymałby pracy. W 1994 r. Do podręcznika diagnostycznego dodano nowe zaburzenie, zespół Aspergera. Osoby z zespołem Aspergera, choć uważane za autystyczne, mogą być osobami jasnymi, werbalnymi i zdolnymi.
W 2013 r. Kryteria diagnostyczne zostały ponownie zmienione. Zespół Aspergera zniknął, a w jego miejsce instrukcja zawiera teraz tylko jedną diagnozę dla wszystkich osób z autyzmem: zaburzenie ze spektrum autyzmu. Osoby z zaburzeniami ze spektrum autyzmu mogą mieć lub nie mieć poważne opóźnienia mowy, problemy z przetwarzaniem sensorycznym, dziwne zachowania lub inne objawy. Podczas gdy wszystkie osoby z zaburzeniami ze spektrum autyzmu mają problemy z komunikacją społeczną, problemy te sięgają od skrajności (osoby niewerbalne z agresywnym zachowaniem) do względnie łagodnych (problemy z czytaniem wskazówek, intonacją głosu, mową ciała itp.).
Podczas gdy nowe zaburzenie ze spektrum autyzmu zawiera "poziomy wsparcia", pomysł opisywania niektórych jako mających "autyzm pierwszego poziomu" tak naprawdę nie został uchwycony – w dużej mierze dlatego, że nikt tak naprawdę nie wie, co to oznacza. Wiele osób nadal używa terminu "zespół Aspergera", ale nawet ten termin nie oznacza dokładnie tego samego co dobrze funkcjonujący lub łagodny autyzm.
Jakie są oznaki i objawy łagodnego autyzmu?
Osoby z zaburzeniami ze spektrum autyzmu muszą mieć określone objawy, aby kwalifikować się do diagnozy. Nawet ludzie z łagodnym autyzmem mają zatem znaczące wyzwania rozwojowe i zmysłowe, które są na tyle poważne, że przeszkadzają w normalnych czynnościach i związkach.
Chociaż objawy te muszą występować przed trzecim rokiem życia, często łagodne objawy pozostają niezauważone, dopóki dziecko nie jest nieco starsze (szczególnie w przypadku dziewcząt). Jeśli objawy pojawią się po raz pierwszy po ukończeniu przez dziecko trzeciego roku życia, nie kwalifikują się do rozpoznania autyzmu. Mogą one jednak zostać zdiagnozowane z mniej poważnym zaburzeniem komunikacji społecznej.
Jeśli dziecko jest naprawdę autystyczne, jego objawy będą obejmować:
- Problemy z komunikacją zwrotną, która może obejmować trudności z rozmową, mową ciała, kontaktem wzrokowym i / lub mimiką.
- Trudności w nawiązywaniu i utrzymywaniu relacji, często z powodu trudności w tworzeniu wyobraźni, nawiązywaniu przyjaźni lub dzieleniu się zainteresowaniami.
- Preferencja do wielokrotnego powtarzania tych samych działań, czynności, ruchów lub słów, nawet jeśli nie ma na to żadnego oczywistego powodu (klasyczny zestaw zabawek w kółko to klasyczny przykład);
- Ograniczone zainteresowania, które często są intensywne (stereotypowym przykładem jest autystyczne dziecko, całkowicie oddane grze wideo, o której wie wszystko, co trzeba wiedzieć);
- Nadmierna lub nadpobudliwość na wejściu czuciowym (albo nie zauważa, albo jest nadmiernie wrażliwa na dźwięk, światło, zapachy, ból, dotyk itp.)
Co ludzie mają na myśli mówiąc "łagodny autyzm"?
Co zatem oznacza lekarz, nauczyciel lub rodzic, gdy mówią, że ich dziecko (lub dziecko) ma "łagodny" autyzm? Ponieważ nie ma oficjalnej definicji terminu "łagodny autyzm", każda osoba używająca go ma nieco inny pogląd na to, co to znaczy.
- Czasami termin ten jest używany, gdy osoba jest wyraźnie autystyczna, ale ma również znaczący język mówiony i inne umiejętności. Na przykład "Joey jest bardzo bystry i robi dobrze w klasie, ale ponieważ ma łagodny autyzm, ma trudny czas na zawieranie przyjaźni".
- Termin ten można również stosować eufemistycznie, aby opisać dziecko, którego problemy nie są łagodne, ale które mają tylko kilka wypowiedzianych słów. Na przykład: "Cieszę się, że twoje dziecko używa gestów dłoni, by poprosić o sok, może skończyć ze stosunkowo łagodnym autyzmem."
- Termin ten można również wykorzystać do wyjaśnienia decyzji dotyczących leczenia. Na przykład: "Twoje dziecko ma łagodny autyzm, więc może lepiej radzić sobie z terapią gry niż z intensywną terapią behawioralną".
Aby utrudnić sprawę, osoba z "łagodnym autyzmem" może mieć rozwinięte umiejętności komunikacyjne i zdolności akademickie, ale bardzo opóźniała umiejętności społeczne, poważne problemy sensoryczne i / lub ogromne trudności z umiejętnościami organizacyjnymi. W rezultacie osoba z "łagodnym" autyzmem może uznać edukację publiczną lub pracę za trudniejszą niż osoba z większymi wyzwaniami językowymi, ale mniej problemów sensorycznych lub społecznych.Jako przykład wyobraźmy sobie bardzo akademicko jasną, zaawansowaną językowo osobę, która wypowiada odpowiedzi w klasie i rozpada się na dźwięk odkurzacza lub światła żarówki fluorescencyjnej. Porównaj taką osobę z osobą, która ma poważne problemy z pracownikami akademickimi, ale ma problemy z dźwiękiem lub światłem i nie ma problemu z przestrzeganiem zasad. Która osoba ma "łagodne" objawy? Odpowiedź jest oczywiście taka, że zależy to od ustawienia i sytuacji. W jaki sposób kryteria diagnostyczne pomagają zdefiniować łagodny autyzm?
Kryteria diagnostyczne DSM-5 oferują pewną pomoc w tym pytaniu, ponieważ zawierają trzy "poziomy funkcjonalne" opisujące nasilenie autyzmu. Osoby, które są "łagodnie" autystyczne, są generalnie uważane za poziom 1, co oznacza, że potrzebują stosunkowo niewielkiego wsparcia, aby żyć normalnie.
Ale to oczywiście wprowadza w błąd, ponieważ wiele osób z "łagodnym" autyzmem może potrzebować dużego wsparcia w zależności od sytuacji. Na przykład osoba z "łagodnym" autyzmem może mieć duże umiejętności werbalne, ale nie ma zdolności czytania cudzego języka ciała lub emocji. W rezultacie wiele osób z "łagodnym" autyzmem wpada w kłopoty z płcią przeciwną, z pracą lub kolegami z klasy, a nawet z policją.
Czy istnieją zabiegi łagodnego autyzmu?
Podobnie jak w przypadku każdego rodzaju autyzmu, odpowiednie terapie obejmują:
terapię behawioralną (wykorzystuje nagrody do nauczania oczekiwanych lub preferowanych zachowań)
zabawę lub terapię rozwojową (wykorzystuje działania oparte na zabawie w celu budowania umiejętności emocjonalnych i komunikacyjnych)
- terapie lekowe (są leki które leczyją takie objawy, jak lęk i zaburzenia nastroju, które mogą być związane z łagodnym autyzmem)
- logopedia (z łagodniejszym autyzmem, terapia logopedyczna jest zwykle związana z umiejętnościami konwersacyjnymi, mową ciała itp.)
- terapia zajęciowa (często pomocna przy problemach sensorycznych)
- fizykoterapia (wiele dzieci z autyzmem ma słabe napięcie mięśniowe lub jest niezdarna fizycznie)
- Niektóre dzieci z autyzmem mogą również korzystać z terapii związanych z takimi problemami, jak napady padaczkowe, zaburzenia żołądkowo-jelitowe, zaburzenia snu i problemy, takie jak zaburzenie obsesyjno-kompulsywne. Problemy te nie są częścią autyzmu jako takiego, ale częściej występują u dzieci autystycznych.
- Słowo od Verywella
Najważniejsze jest to, że termin "łagodny autyzm" nie jest szczególnie użyteczny, chociaż jest dość powszechny. Rzeczywistość jest taka, że "łagodne" objawy mogą prowadzić do poważnych problemów w obszarach komunikacji społecznej, relacji, zatrudnienia i niezależności. Mogą również wiązać się ze znaczącymi wyzwaniami emocjonalnymi: Wiele osób z "łagodnym" autyzmem boryka się również z lękiem, depresją, zaburzeniami obsesyjno-kompulsywnymi i innymi chorobami psychicznymi.
