Fuzja kostki to zabieg chirurgiczny wykonywany w leczeniu ciężkiego stawu kolanowego. Gdy ból stawu skokowego pojawia się z powodu zapalenia stawów, a leczenie niechirurgiczne nie zapewnia odpowiedniej ulgi, można rozważyć operację. Opcje dla pacjentów z ciężkim zapaleniem stawów obejmują operację wymiany stawu skokowego i operację zespolenia kostki.
Zapalenie stawów kostki jest stosunkowo rzadkie, przynajmniej w porównaniu do stawów biodrowych i kolanowych.
Większość pacjentów z artropatią stawu skokowego ma pewien rodzaj urazu stawu skokowego, takiego jak złamanie kostki. Dobrą wiadomością jest to, że wielu pacjentów z łagodnym lub umiarkowanym zapaleniem stawów w kostce może znaleźć ulgę przy prostych zabiegach. Jednak dla pacjentów z cięższym zapaleniem stawów, którzy nie znaleźli ulgi przy prostych krokach, operacja kostki może być opcją.
Kandydaci na zespolenie kostek
Operacja łączenia kostek jest dobrym rozwiązaniem dla pacjentów z ciężkim zapaleniem stawów stawu i może być wykonywana u pacjentów w każdym wieku. W porównaniu do operacji wymiany stawu skokowego często preferuje się fuzję stawu skokowego u bardziej aktywnych pacjentów, którzy mogą ulec zniszczeniu po wymianie kostki.
Operacja zespolenia stawu skokowego nie jest dobrym leczeniem dla pacjentów, którzy mogą radzić sobie z objawami za pomocą prostszych, niechirurgicznych metod leczenia: pacjenci, którzy mają zespolenie kostki, będą mieli trwale sztywne połączenie i mogą nie być w stanie wykonywać pewnych czynności, takich jak bieganie.
Ponadto fuzję kostną należy wykonywać ostrożnie u pacjentów, którzy mieli zakażenia w stawie lub u pacjentów palących, ponieważ ci pacjenci mają wysokie ryzyko wystąpienia powikłań po operacji.
Jak wykonuje się zespolenie kostki
Istnieje wiele technik chirurgicznych umożliwiających zespolenie stawu skokowego, ale wszystkie te procedury zapewniają ten sam cel, jakim jest trwałe połączenie stawu skokowego, aby nie mógł się już zginać.
Pierwszym krokiem jest usunięcie pozostałej chrząstki i utworzenie płaskiej powierzchni kości na górnej i dolnej części stawu skokowego; następnym krokiem jest wyrównanie kości w odpowiedniej pozycji do fuzji. Wreszcie, metalowe implanty – zwykle duże śruby – służą do przytrzymywania kości w tej pozycji.
Procedura może być wykonywana na kilka różnych sposobów, w zależności od czynników, takich jak stopień deformacji stawu, stopień artretyzmu i preferencje chirurga. Niektórzy chirurdzy używają artroskopii stawu skokowego do usunięcia chrząstki, podczas gdy inni wykonują większe nacięcie i patrzą bezpośrednio na staw.
Co ciekawe, metalowy osprzęt, który jest umieszczony do przytrzymania kości, nie jest potrzebny po wystąpieniu fuzji kości: metal jest używany do utrzymywania stawu w miejscu, podczas gdy fuzja goi się, ale gdy kość wyrosła na stawie, metal nie jest już konieczne. W niektórych przypadkach pacjenci mogą wyczuć metalowe śruby, aby można je było usunąć. Ale nie trzeba usuwać śrub, jeśli nie powodują problemu.
Odzyskiwanie kostki
Po operacji łączenia kostek zwykle następuje jedna noc pobytu w szpitalu, aby zapewnić ból, a pacjent czuje się komfortowo. Pacjenci są umieszczani w gipsie i pozostaną poza dotkniętą kostką za pomocą kul lub chodzika.
Dzięki temu nowa kość może się wyleczyć na złączonym stawie, a gdy kość zacznie się topić, pacjenci mogą zacząć obciążać staw. Zazwyczaj ludzie będą musieli pozostać poza kostką przez 8-12 tygodni, a następnie ochronić chodzenie w bucie lub rzucić. Całkowite wyleczenie fuzji kostki może zająć 4-6 miesięcy.
Powikłania fuzji kostek
Najważniejszym problemem po operacji zespolenia kostki jest brak zrostu, który występuje, gdy kości, które są łączone, nie leczą się razem. Istnieją czynniki, które prowadzą do braku zrostu, ale nawet u idealnego pacjenta może wystąpić niezrost. Pacjenci, którzy są palaczami, mają znacznie wyższy wskaźnik braku zrostu i powinni dokładnie rozważyć ryzyko tego możliwego powikłania.
Zaprzestanie palenia może pomóc w zmniejszeniu szansy na brak zrostu.
Inne problemy związane z operacją zgrzewania stawu skokowego obejmują zakażenie, problemy z gojeniem się ran i zmiany artretyczne w małych stawach stopy. Ponieważ fuzja kostki ogranicza ruch, pacjenci często rozwijają artretyzm w stawach stopy w dół drogi. Ponadto pacjenci poddawani operacjom kostnym mogą wymagać modyfikacji butów, aby pomóc im w chodzeniu przez resztę życia.
