Operacja jest uważana za "ostateczną opcję leczenia" w przypadku stawów poważnie uszkodzonych przez artretyzm. Podczas gdy operacja wymiany stawów stała się coraz powszechniejszą procedurą, szczególnie w przypadku niektórych stawów, nie wszystkie dotknięte stawy są kandydatami do zastąpienia. Artrodeza, znana również jako fuzja stawowa, może być bardziej odpowiednia dla kostek, nadgarstków, kciuków, palców i górnych kręgów w szyi.
Końce dwóch kości są połączone w artrodezę z mocowaniem śrubowym i możliwym przeszczepem kości, w zależności od stanu kości.
Wskazania
Istnieje kilka różnych powodów, dla których zaleca się wspólną fuzję. Należą do nich:
- niestabilność stawów
- poważne uszkodzenia stawów spowodowane urazem lub chorobą
- ból związany z ruchem stawu
celem artrodezy jest uśmierzenie bólu i odzyskanie stabilności i siły. Kości są ustawione w najbardziej funkcjonalnej pozycji, ale tracą naturalny ruch. Spójrzmy na niektóre z częściej zadawanych pytań dotyczących wspólnej chirurgii fusion.
Czas
Połączenie zwykle wykonuje się w ostateczności, gdy leki i inne schematy leczenia bólu przynoszą niezadowalające wyniki. Innymi słowy, artrodeza jest zwykle brana pod uwagę dopiero po niepowodzeniu konserwatywnych metod leczenia zapalenia stawów. Wysoki ból, który usprawiedliwia operację zgryzu, odczuwany jest, gdy kości ścierają się z kości po znacznym zużyciu chrząstki.
W tym momencie choroby widoczne są wyraźne oznaki zniszczenia stawu na zdjęciu rentgenowskim.
Skuteczność
W większości przypadków fuzja zwalnia większość bólu, jakiego doświadczyła osoba z powodu ciężkiego zapalenia stawów w stawie. Jest jednak kilka zastrzeżeń do tej odpowiedzi. Najlepszy wynik uzyskuje się, jeśli nie ma żadnych komplikacji i jeśli chirurg jest biegły z wysokim wskaźnikiem powodzenia, najlepiej wykonując tę procedurę wiele razy.
Niepodstawienie kostki w "optymalnej pozycji" może prowadzić do złych wyników klinicznych.
Zasadniczo cały ruch stawu jest zwykle uśmiercany, gdy wykonywana jest fuzja stawów, ponieważ staw jest umieszczony w ustalonej pozycji. W przypadku połączenia kostki, jeżeli kostka jest zespolona w optymalnej pozycji, można spodziewać się kompensacyjnego zwiększenia ruchu w stawach śródmózgowia. Buty z kozuszkiem są zazwyczaj zalecane, aby zrekompensować utratę ruchu, jeśli jest to uciążliwe.
Odzyskiwanie
Po zespoleniu stawu skokowego będziesz musiał nie obciążać wagi przez okres od 6 do 12 tygodni, a to może się różnić w zależności od kilku czynników. Po zespoleniu stawu skokowego lekarz przeprowadzi badanie rentgenowskie, a niezabezpieczone obciążenie mięśniowe może rozpocząć się dopiero po widocznym na zdjęciu rentgenowskim w miejscu fuzji.
Średni czas unieruchomienia do czasu usunięcia wszystkich odlewów wynosi od 4 do 7 miesięcy. Szpilki nie są usuwane, jeśli stosowana jest technika mocowania wewnętrznego. Istnieją również techniki unieruchamiania zewnętrznego, a także artrodeoporyczna artrodeza.
W przypadku osób z dobrze wyrównaną fuzją kostki chód w odpowiednim bucie (oczywiście na wysokich obcasach!) Jest prawie normalny. Twój chód może wydawać się sztywniejszy, ale zwykle jest subtelny i wydaje się normalny.
Bieganie lub chodzenie po nierównym terenie jest utrudnione.
Rodzaje fuzji
Kostka: Prawdopodobnie widziałeś lub słyszałeś więcej o fuzjach kostkowych, ale fuzje innych stawów mogą również być bardzo skuteczne w łagodzeniu bólu spowodowanego artretyzmem lub urazem. Łączenie palców u rąk i nóg nie jest trudną operacją, ale okres rekonwalescencji jest długi i żmudny. Podobnie jak w przypadku kostki lub połączonego stawu, ruch jest poświęcony dla złagodzenia bólu i stabilności. Niektóre funkcje mogą zostać przywrócone ze zwiększoną stabilnością.
Nadgarstek: Jeśli rozważasz połączenie nadgarstka i słyszałeś o fuzjach kostkowych, możesz zastanawiać się, ile ruchu będzie możliwe.
Nadal będziesz mógł pisać i pisać? Odpowiedź będzie zależeć w dużej mierze od indywidualnej osoby i stanu jej palców przed operacją, ponieważ ruch potrzebny do pisania i pisania pochodzi głównie od palców, a nie od nadgarstka.
Komplikacje
Podobnie jak w przypadku każdej operacji, infekcja jest możliwym powikłaniem, jak również rozejściem się rany (rozerwanie na linii nacięcia). Nieudana fuzja jest również możliwością, w wyniku której końce kości nie ulegają całkowitemu zespoleniu pomimo utrwalenia. Stan znany jako osteopenia może zagrozić fiksacji.
Inne możliwe powikłania to uporczywy ból w miejscu zgryzu, urazy nerwów podczas zabiegu i zepsuty sprzęt, który należy wymienić. Powikłania operacji zgrzewania stawu skokowego są większe u osób palących papierosy, a rzucenie palenia powinno być mocno rozważone przed operacją.
Fuzja kostki a wymiana kostki
Ponieważ zarówno fuzja stawu skokowego, jak i kostka mogą przynieść ulgę w bólu i odzyskać stabilność, a więcej ruchu zostaje zachowanych przy wymianie kostki, dlaczego fuzja kostki może być lepszym zabiegiem? Głównym problemem związanym z operacją wymiany stawu skokowego jest odsetek niepowodzeń protez stawu skokowego. Natomiast u osób z reumatoidalnym zapaleniem stawów prawdopodobieństwo udaru wynosi 85%. Częstotliwości reoperacji są również niższe w przypadku fuzji stawu skokowego w porównaniu z operacją wymiany kostki.
Podsumowanie
Połączenie może przynieść ulgę w ciągłym bólu stawów i wzmocnić staw, ale ulga w bólu jest wymieniana na utratę ruchliwości. Powiedział, że artrodezy zwykle nie są brane pod uwagę, dopóki nie doszło do znaczącego uszkodzenia stawu, a leki i inne środki przeciwbólowe nie są już skuteczne. Alternatywą dla fuzji stawu skokowego jest wymiana stawu skokowego, ale przy ciężkim zapaleniu stawów szansa powodzenia operacji jest często większa w przypadku fuzji stawów.
Ważne jest, aby dokładnie omówić wszystkie opcje oraz ryzyko i korzyści każdego z nich z ortopedą i reumatologiem. Każda osoba jest inna, a to, co najlepiej działało dla innej osoby, może nie być najlepszym wyborem dla ciebie. Zadawać dużo pytań. Możesz poprosić swojego ortopedę, jeśli możesz porozmawiać z kimś, kto wcześniej przeszedł procedurę. Ze względu na przepisy dotyczące poufności, lekarz będzie musiał uzyskać zgodę od innego pacjenta, aby to zorganizować, ale wiele osób, które borykały się z takimi samymi wyzwaniami, jakie są dzisiaj, pragnie przekazać to, co pomogło im w ich drodze z artretyzmem.
