Zwykle eozynofile stanowią od jednego do trzech procent leukocytów krwi obwodowej (tj. Krążących krwinek białych) lub od 350 do 650 na milimetr sześcienny. Eozynofilia jest definiowana jako nienormalnie wysoka liczba eozynofilów we krwi. Eozynofilia jest uważana za łagodną, gdy jest mniej niż 1500 eozynofili na milimetr sześcienny, umiarkowana od 1500 do 5000 na milimetr sześcienny, a ciężka, jeśli jest więcej niż 5000 eozynofilów na milimetr sześcienny.
Istnieje wiele możliwych przyczyn i stanów związanych z eozynofilią. Najczęstsze przyczyny obejmują stany alergiczne, choroby zakaźne lub zaburzenia nowotworowe (rak). Aby wskazać przyczynę, konieczna jest historia medyczna pacjenta i badanie fizykalne, szczególnie w celu uzyskania wstępnych wskazówek.
Leki często stoją za reakcjami alergicznymi. Wszelkie leki mogą być odpowiedzialne, ale zazwyczaj antybiotyki lub niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ) są powiązane z obwodową eozynofilią. Gdy rozwija się alergiczne eozynofilowe zapalenie, może wystąpić wysypka, gorączka i nacieki płucne.
Podejrzewa się często przyczyny zakaźne u pacjentów, którzy rozwinęli eozynofilię po wyjeździe z kraju. Infekcje wywołane przez Helminth są związane z eozynofilią. Jeden taki stan, zwany syndromem Loefflera, charakteryzuje się przemijającym naciekiem płucnym z eozynofilią w odpowiedzi na przechodzenie larw robaka przez płuca.
Infekcje grzybicze, inne infekcje pasożytnicze i gruźlica były również związane z eozynofilią.
W przypadku nowotworów złośliwych jako możliwej przyczyny eozynofilii, nowotwory hematologiczne (krwi) mogą być eozynofilowe. W przypadku nowotworów limfoidalnych może występować reaktywna eozynofilia. Eozynofilia obwodowa może również wystąpić w przypadku złośliwych nowotworów narządów litych.
Eozynofilia może również wiązać się z niektórymi chorobami tkanki łącznej, zespołem Sjogrena i reumatoidalnym zapaleniem stawów. Istnieją różne choroby autoimmunologiczne, zapalne lub układowe, które mogą być związane z eozynofilią. Chociaż te warunki są ogólnie uważane za mniej powszechną przyczynę eozynofilii, diagnosta musi rozważyć taką możliwość. Spójrzmy na kilka.
Eozynofilowa ziarniniakowatość z zapaleniem wielodawkowym
Eozynofilowa ziarniniakowatość z zapaleniem wielonaczyniowym, stan wcześniej znany jako zespół Churga-Straussa, jest klasyfikowany jako układowe zapalenie naczyń. Choroba, według The Johns Hopkins Vasculitis Center, została po raz pierwszy opisana w 1951 roku przez dr Jacoba Churga i dr Lotte Strauss jako zespół składający się z astmy, eozynofilii, gorączki i "towarzyszącego zapalenia naczyń różnych narządów".
Eozynofilowe zapalenie powięzi (aka Diffuse Fasciitis With Eosinophilia)
Eozynofilowe zapalenie powięzi jest rzadkim zaburzeniem, w którym skóra i tkanki pod skórą stają się bolesne, stan zapalny i obrzęk, ze stopniowym stwardnieniem w obrębie ramion i nóg. Rozpoznanie polega na biopsji skóry i powięzi (twardej włóknistej tkanki na górze i między mięśniami). Ze względu na charakterystyczne utwardzenie i zgrubienie, należy go odróżnić od twardziny.
Leczenie eozynofilowego zapalenia powięzi zazwyczaj wymaga użycia kortykosteroidów (zwykle doustnego prednison). Chociaż przyczyna nie jest znana, zdarza się, że w wielu przypadkach zdarzają się zdarzenia powodujące wysiłek.
Eozynofilowy zespół mięśniowo-mięśniowy
Zespół mielgii eozynofilii jest zaburzeniem, w którym nienormalnie wysoka liczba eozynofilów powoduje zapalenie nerwów, mięśni i tkanki łącznej. Wraz z bólem, wysypką, obrzękiem, kaszlem i zmęczeniem, silny ból mięśni, który się pogarsza, jest główną skargą. Choroba została po raz pierwszy zidentyfikowana w 1989 roku, po związaniu z suplementem zdrowia, L-tryptofanem.
Suplement został zakazany, ale nie wcześniej niż ludzie z niego zginęli. Istnieją przypadki eozynofilowej bóle mięśni, które nie są związane z L-tryptofanem.
Zespół hipereozynofilowy
Zespół hipereozynofilowy charakteryzuje się eozynofilią krwi obwodowej, z ponad 1500 eozynofilami na milimetr sześcienny, która utrzymuje się przez sześć miesięcy lub dłużej, powodując zajęcie narządów, ale bez pasożytniczej, alergicznej lub jakiejkolwiek innej widocznej przyczyny eozynofilii. Objawy zależą od tego, które organy są zaangażowane. Diagnoza obejmuje wykluczenie innych przyczyn eozynofilii, a także badanie szpiku kostnego i cytogenetyczne. Leczenie zwykle rozpoczyna się od prednizonu.
