Co to jest pourazowa choroba zwyrodnieniowa stawów?

choroby zwyrodnieniowej, choroby zwyrodnieniowej stawów, zwyrodnieniowej stawów, kości stawów, pourazowej choroby, pourazowej choroby zwyrodnieniowej

Pourazowe zapalenie kości i stawów definiowane jest jako zapalenie kości i stawów, które rozwija się po urazie stawu. Większość z nas wie, że choroba zwyrodnieniowa stawów jest najczęstszym rodzajem zapalenia stawów, dotykającym 27 milionów dorosłych w USA. Choroba zwyrodnieniowa stawów jest również główną przyczyną niepełnosprawności związanej z mobilnością w USA.

Podobno 12 procent wszystkich objawowych przypadków choroby zwyrodnieniowej stawów lub około 5,6 miliona osób z chorobą zwyrodnieniową kończyn dolnych w USA cierpi na pourazowe zapalenie kości i stawów.

Objawowe zapalenie kości i stawów definiuje się jako obecność radiograficznego zapalenia kości i stawów wraz z bólem, sztywnością i pewnym ograniczeniem funkcjonalnym dotkniętego stawu. Radiologiczne zapalenie kości i stawów odnosi się do choroby zwyrodnieniowej stawów, którą można zaobserwować na zdjęciu rentgenowskim, ale nie zawsze jest objawowe.

Wspólne obrażenie jest znanym czynnikiem ryzyka dla choroby zwyrodnieniowej stawów

Istnieje kilka znanych czynników ryzyka związanych z chorobą zwyrodnieniową stawów, takich jak starzenie się i otyłość. Staw kolanowy jest jednym ze znanych czynników ryzyka choroby zwyrodnieniowej stawów.

Staw krzyżowy może pojawić się w dowolnym stawie po urazie, ale to kolano i kostka są uznawane za najczęściej występujące. W Stanach Zjednoczonych 11 procent wszystkich urazów mięśniowo-szkieletowych leczonych obejmuje zwichnięcia i naprężenia w obrębie kolana lub nogi. Rodzaj uszkodzenia stawu związanego z pourazową chorobą zwyrodnieniową może być złamaniem, uszkodzeniem chrząstki, ostrym zwichnięciem więzadła lub przewlekłą niestabilnością więzadeł.

Częstość występowania pourazowej choroby zwyrodnieniowej stawów

Szacuje się, że 13 milionów dorosłych osób w wieku 60 lat i starszych ma radiologiczne zapalenie kości i stawów. Z tej grupy około 4 miliony ludzi ma objawowe zapalenie kości i stawów. Na podstawie wyników badań zasugerowano, że około 10 procent wszystkich przypadków choroby zwyrodnieniowej stawu kolanowego to, bardziej szczegółowo, pourazowe zapalenie kości i stawów.

Osoby, które ranią kolana są 4,2 razy bardziej narażone na rozwój choroby zwyrodnieniowej stawów niż osoby bez kontuzji kolana.

Choroba zwyrodnieniowa stawu skokowego jest znacznie rzadsza. Według Journal of Athletic Training, tylko jeden procent populacji świata cierpi na kostne zapalenie kości i stawów związane z dowolną przyczyną. Ludzie są 10 razy częściej diagnozowani z powodu choroby zwyrodnieniowej stawu kolanowego niż choroba kostno-stawowa. Uraz stawu lub uraz jest wyraźnie główną przyczyną choroby zwyrodnieniowej stawu skokowego, od 20% do 78% wszystkich przypadków choroby zwyrodnieniowej stawu skokowego, szczególnie związanych ze pourazową chorobą zwyrodnieniową stawów.

Pourazowe biodrowe zapalenie kości i stawów stanowi zaledwie 2 procent wszystkich przypadków choroby zwyrodnieniowej stawu biodrowego. Jednak częstość występowania pourazowej choroby zwyrodnieniowej stawu biodrowego jest znacznie wyższa wśród wojska, być może nawet o 20 procent. Przewiduje się, że częstość występowania pourazowej choroby zwyrodnieniowej stawu ramiennego wynosi od 8% do 20% wśród osób, u których planuje się operację przedniej niestabilności gleno-ramiennej.

Kontuzja kolana

Oto kilka statystyk dotyczących kolan, które ilustrują rozmiar problemu:

  • Kolano jest zaangażowane w 15 procent wszystkich sportowych urazów w szkołach średnich. Około 250 000 obrażeń więzadła krzyżowego przedniego (ACL) występuje każdego roku w USA.
  • Spośród 250 000 z obrażeniami ACL 175 000 ma operację rekonstrukcji ACL.
  • Około 75 procent urazów ACL ma również uszkodzenie menisku.
  • Zarówno ACL, jak i urazy łąkotki są uważane za wysokie ryzyko pourazowego zapalenia kości i stawów.
  • Co ciekawe, systematyczna analiza wykazała, że ​​częstość występowania pourazowej choroby zwyrodnieniowej stawów była wyższa wśród osób, które przeszły operację rekonstrukcji uszkodzonej ACL w porównaniu do osób, które nie przeszły rekonstrukcji. "Czas od zranienia" był jednak czynnikiem. Ustalono, że w ciągu 20 lat od urazu osoby mające rekonstrukcję miały większą częstość występowania pourazowej choroby zwyrodnieniowej stawów niż osoby, które nie miały, jak stwierdzono powyżej, ale w trzeciej dekadzie (tj. Od 20 do 30 lat po urazie), osoby, które nie przeszły rekonstrukcji ACL, miały o 34 procent większe rozpowszechnienie pourazowej choroby zwyrodnieniowej stawów niż osoby poddane rekonstrukcji.

Podczas gdy urazy łąkotek i operacje są również powiązane z pourazową chorobą zwyrodnieniową stawów, na poziomie 2-letniego (po urazie), nie wydaje się, aby istniało znaczące powiązanie. Całkowita resekcja łąkotki wydaje się być bardziej związana z rozwojem pourazowej choroby zwyrodnieniowej stawów niż naprawa łąkotki lub częściowa meniscektomia.

Co szczególnie powoduje pourazowe zapalenie kości i stawów po ACL lub uszkodzenie łąkotki nie jest w pełni zrozumiałe. Do czynników przyczyniających się prawdopodobnie należą podwyższone markery stanu zapalnego, uszkodzenie tkanki spowodowane urazem, które przyspiesza proces zwyrodnieniowy, degradacja chrząstki i zmienione obciążenie stawów lub inne zmiany biomechaniczne zarówno u pacjentów po urazach, jak i zrekonstruowanych. Kolejnym istotnym czynnikiem może być słabość mięśnia czworogłowego występująca po kontuzji kolana. To także może wpływać na ładowanie stawów, a nieprawidłowe obciążenie może wpływać na chrząstkę.

Urazy kostki

Statystyki urazów kostki pokazują, że to także jest stosunkowo częstym urazem:

Obrażenia kostki są przyczyną 20 procent wizyt w oddziale ratunkowym.

  • Kostka bierze udział w 23% urazów sportowych w szkołach średnich.
  • Większość urazów kostki spowodowana jest skręconymi skokami w kostkach.
  • Szacuje się, że każdego dnia w Stanach Zjednoczonych dochodzi do 25 000 skrętów kostki. Pomimo wielu zwichnięć, 37 procent pourazowych przypadków kostno-stawowej kostki jest konsekwencją złamań.
  • Leczenie pourazowej choroby zwyrodnieniowej stawów
  • Przebieg leczenia pourazowej choroby zwyrodnieniowej stawów zwykle wynika z choroby zwyrodnieniowej stawów. Istnieją nie chirurgiczne opcje leczenia, w tym utrata masy ciała, boczne wkładki klinowe, szelki / podpory i ćwiczenia. Istnieją leki, głównie leki przeciwbólowe i niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ), a także zastrzyki kwasu hialuronowego lub kortykosteroidów. Operacja wymiany stawu jest kolejną opcją leczenia, ale należy wziąć pod uwagę wiek pacjenta. Operacja jest mniej optymalna dla młodszych pacjentów, ponieważ mogą przeżyć ich protezę, wymagając jednej lub więcej rewizji chirurgicznych po drodze.

Podsumowanie

Samo obrażenie nie może wywołać u chorego stawu pourazowego zapalenia kości i stawów. W rzeczywistości mogą występować czynniki genetyczne. Czynniki genetyczne, które są rozpoznawane jako przyczyniające się do choroby zwyrodnieniowej stawów mogą również przyczyniać się do pourazowej choroby zwyrodnieniowej stawów. Jest to skomplikowany proces, ale wiemy, że uszkodzenie stawów powoduje przewlekły proces przebudowy chrząstki i innych tkanek stawów. Zmiany w stawie wynikające z procesu przebudowy mogą prowadzić do pourazowej choroby zwyrodnieniowej stawów, szczególnie u osób genetycznie predysponowanych do tego.

Czas potrzebny na przejście od urazu stawu do pourazowej choroby zwyrodnieniowej stawów może wynosić mniej niż rok u osób z ciężkim złamaniem lub przez dziesięć lat, jeśli nie więcej, u osób z uszkodzeniami więzadeł lub łąkotek. Ponadto osoby starsze (tj. Mające ponad 50 lat) ze złamaniem są bardziej narażone na rozwój choroby zwyrodnieniowej stawów niż osoby młodsze.

Like this post? Please share to your friends: