Ukryta celiakia jest rozpoznawana, gdy odziedziczyłeś geny odpowiedzialne za celiakię, ale nie doświadczyłeś jeszcze żadnych oznak lub objawów choroby autoimmunologicznej.
Rozpoznanie ukrytej choroby trzewnej następuje, gdy wyniki badań krwi są pozytywne, ale badanie wizualne jelit nie ujawnia uszkodzeń kosmków wyściełających narząd.
W przeciwieństwie do cichej (subklinicznej) celiakii, w której dochodzi do utraty kosmków, ale bez objawów.
Latenta celiakia, określana również jako atypowa choroba trzewna, jest zwykle diagnozowana w następujących okolicznościach:
- Osoba może mieć celiakię w dzieciństwie, która ustąpiła sama. Jeśli w późniejszym życiu wystąpi jakikolwiek problem żołądkowo-jelitowy, testy mogą być wykorzystane do wykluczenia celiakii jako przyczyny.
- Ktoś mógł mieć wczesne dzieciństwo z celiakią, ale z powodzeniem leczył ją dietą bezglutenową. Znowu, jeśli pojawią się problemy w późniejszym życiu, można zastosować badania, aby wykluczyć celiakię.
Jeśli zdiagnozujesz ukrytą chorobę trzewną, twoje życie będzie miało niewielki wpływ i prawdopodobnie nie będziesz musiał zmieniać diety na tym etapie. Twój lekarz może chcieć zaplanować częstsze kontrole, aby upewnić się, że nie ma progresji lub objawów choroby.
Ale to nie powinno sugerować, że jesteś całkowicie poza lasem.
Jak uciążliwa choroba celiakalna może wpływać na ciebie
W minionych dekadach zdiagnozowano u kogoś ukrytą chorobę trzewną.
Dziś jednak, wraz z rosnącą świadomością na temat choroby, coraz więcej osób jest testowanych z wyprzedzeniem, jeśli ktoś z ich rodziny już został dotknięty. Celiakia jest spowodowana w dużej mierze przez własną genetykę.
Posiadanie genu HLA-DQ8 niekoniecznie oznacza, że dostaniesz chorobę, ale zwiększa to twoje ryzyko.
Według fundacji Celiakii nienastawionej na zysk, osoby z krewnym pierwszego stopnia z celiakią (np. Rodzic, dziecko lub rodzeństwo) mają jedno na dziesięć szans na rozwinięcie tej choroby.
Jeśli zdecydujesz się na badanie i zdiagnozujesz ukrytą chorobę trzewną, nie powinieneś zakładać, że nie masz się czym martwić. Po prostu posiadanie genu zwiększa ryzyko rozwoju choroby na pewnym etapie. Jeśli tak się stanie, może się zdarzyć, że będziesz musiał poradzić sobie nie tylko z celiakią, ale także z innymi zaburzeniami autoimmunologicznymi.
Według najnowszych badań osoby, u których w późniejszym okresie życia pojawiły się objawy celiakii są dwukrotnie częściej narażone na inne zaburzenia autoimmunologiczne niż osoby, u których objawy wystąpiły we wczesnym dzieciństwie (odpowiednio 34% i 16,8%). Najczęstsze z nich obejmują autoimmunologiczną chorobę tarczycy, opryszczkowe zapalenie skóry, limfocytowe zapalenie okrężnicy, ataksję glutenu i niedokrwistość autoimmunologiczną.
Iść bez glutenu lub nie
Jest całkowicie uzasadnione, aby podejść do wyczekiwania, jeśli zdiagnozowano u ciebie ukrytą celiakię.
Rozpoczęcie diety bezglutenowej nie jest pozbawione wyzwań, a utrzymanie jej może być trudne, jeśli nie odczujesz żadnych korzyści w ten czy inny sposób.
W związku z tym pojawiły się sugestie, że rozpoczęcie diety bezglutenowej (lub, co najmniej, zmniejszenie spożycia glutenu) może zmniejszyć prawdopodobieństwo progresji choroby. Inni badacze popierają stosowanie diet bezglutenowych u wszystkich osób z celiakią niezależnie od objawów lub klasyfikacji choroby.
Ostatecznie wybór należy do Ciebie. Chociaż przekonujące dowody na poparcie diety bezglutenowej w ukrytej chorobie nie są kategoryczne.
Porozmawiaj ze swoim gastroenterologiem o korzyściach i konsekwencjach diety bezglutenowej i zdecyduj, co jest dla ciebie odpowiednie.
