FDA zatwierdziła leczenie wirusowego zapalenia wątroby typu C od wczesnych lat 90-tych, kiedy interferon-alfa stał się dostępny jako trzy razy w tygodniu do wstrzykiwania HCV. W ciągu następnych dwudziestu lat interferon lub jego zmodyfikowana pochodna, peginterferon z lub bez doustnej rybawiryny, była standardem w leczeniu wirusowego zapalenia wątroby typu C. Interferon pośrednio działał na wirusa poprzez wzmocnienie naturalnych odpowiedzi antywirusowych zakażonej osoby.
Terapia ta była trudna do zniesienia, wymagała częstych iniekcji przez okres do jednego roku, a odsetek powodzeń wyniósł tylko 6% -54%. Oczywiście potrzebne były lepsze zabiegi.
W 2011 r. FDA zatwierdziła pierwsze leki działające bezpośrednio na maszynerię replikacji wirusa. Były to inhibitory proteazy HCV: boceprewir i telaprewir. Były one skuteczne w zatrzymaniu replikacji wirusa, ale z powodu pojawienia się oporności wirusowej na leki, musiały być podawane razem z peginterferonem i rybawiryną. Pomimo tego, że wskaźniki sukcesu wzrosły do 69% -74%, skutki uboczne potrójnej kombinacji leków stały się nie do zniesienia dla wielu pacjentów. Te leki nie są już dziś stosowane w Stanach Zjednoczonych.
Pierwszy duży przełom nastąpił w 2013 r. Za zgodą sofosbuvir i simeprewiru. Chociaż każde z nich zostało początkowo zatwierdzone do stosowania z peginterferonem w przypadku genotypu 1, stosowanie poza znakami dwóch z nich w kombinacji bez peginterferonustało się wkrótce głównym zastosowaniem.
Wskaźniki sukcesu zbliżyły się do 90% lub więcej; i unikanie interferonu oznaczało, że terapia była dobrze tolerowana przez 12-24 tygodnie leczenia. Jednak środki te były dość drogie, a niektóre mniej powszechne szczepy i stany zapalne WZW typu C wciąż wymagały peginterferonu (LECZENIE DROGOWE).
Stan ten utrzymał status leczenia HCV do października 2014 r., Zatwierdzając pojedynczą tabletkę kombinacji sofosbuwiru i ledipaswiru (HARVONI). Ta kombinacja była wysoce skuteczna w genotypach 1 i 4 bez konieczności stosowania peginterferonu lub rybawiryny. Pozostaje najbardziej zalecaną terapią zapalenia wątroby typu C w Stanach Zjednoczonych. Istnieją jednak pewne ważne przestrogi. Ponieważ sofosbuwiru nie należy podawać pacjentom z ciężką niewydolnością nerek (klirens kreatyniny poniżej 30 ml / min), ta pojedyncza tabletka ma takie samo ograniczenie. Leku nie należy również podawać tym, którzy przyjmują również Amiodaron, lek na rytm serca. Inhibitory pompy protonowej (Prevacid, Neium itp.) Mogą zmniejszać skuteczność tego leku i powinny być podawane jednocześnie.
Kilka później w 2014 roku firma AbbVie ogłosiła zatwierdzenie przez FDA trzech kombinacji leków o nazwie Viekira Pak (VIEKIRA PAK). Ta kombinacja zawiera dwa, raz dziennie, współprogramowane leki: Ombazaswir i Parytaprewir oraz dwa razy na dobę lek Dasabuvir. Parapapirawir jest również współpodawany z lekiem przypominającym, rytonawirem, w celu zwiększenia siły działania parytaprewiru.
Wreszcie, w przypadku zakażeń genotypem 1a, tę kombinację podaje się z rybawiryną dwa razy na dobę. Ta kombinacja jest bardzo silna w zakażeniach genotypu 1 z marskością lub bez niej. Ta kombinacja jest bezpieczna i skuteczna u pacjentów z dobrze wyrównaną marskością wątroby, ale może nie być bezpieczna dla osób z potwierdzoną dekompensacją (Ostrzeżenie) (Co zabija pacjentów z marskością wątroby?). Główną wadą tej terapii są pewne kłopotliwe interakcje między lekami wynikające z rytonawiru i liczba tabletek, które należy przyjmować każdego dnia.
Na koniec 2015 r. Najnowszym lekiem zatwierdzonym przez FDA jest Daclatasvir (DACLATASVIR).
Jest to lek o szerokiej reaktywności genotypu HCV, podobny do sofosbuwiru, ale ma różną klasę leków, więc podanie tych dwóch leków razem może pozwolić praktycznie wszystkim genotypom HCV na odpowiedź bez użycia peginterferonu lub rybawiryny, ale jest zalecane dla genotypu 3 konkretnie. Istnieją jednak interakcje między lekami Daclatasvir, dlatego zaleca się konsultację z lekarzem lub farmaceutą.
Dwa inne nowsze leki na WZW typu C są przewidziane na początku 2016 r. Będą one przedmiotem najbliższego raportu. Można również znaleźć informacje na temat zapalenia wątroby typu C od Amerykańskiej Fundacji Walki z Krwiakiem (ALF)
