Od zawsze istniały spekulacje na temat wpływu diety na rozwój choroby zapalnej jelit (IBD). Wydaje się rozsądne, że dieta miałaby wpływ na chorobę, która powoduje objawy w przewodzie pokarmowym, ale jak dotąd nie ma przekonujących dowodów na to, jak i dlaczego może się to zdarzyć, a nawet w ogóle.
Dieta jest problemem polaryzującym, a ludzie z chorobą Leśniowskiego-Crohna i wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego w naturalny sposób inwestują w to, w jaki sposób dieta może wpływać na ich objawy. Ponieważ związek między dietą i IBD jest badany dalej, niektóre badania na ten temat wydają się być trochę sensacją, gdy są publikowane.
Jednym z takich problemów jest związek między zapaleniem okrężnicy (zapalenie w okrężnicy) a dodatkiem do żywności zwanym dwutlenkiem tytanu. Obecnie nie ma wielu dowodów wskazujących na związek między IBD a dwutlenkiem tytanu. Jednak istnieje kilka wczesnych etapów badań, które prawdopodobnie doprowadzą do dalszych badań, dopóki nie będzie lepszego zrozumienia, w jaki sposób te typy dodatków do żywności, które mogą być również omawiane jako nanocząstki lub mikrocząstki, mogą wchodzić w interakcje z IBD. Obecnie nie ma ogólnych zaleceń dla osób cierpiących na IBD w celu uniknięcia dodatków do żywności, a osoby z IBD, które mają obawy, powinny zapytać lekarza o zalecenia dietetyczne.
Co to jest dwutlenek tytanu?
Dwutlenek tytanu (TiO2) jest nanocząsteczką, która jest dodatkiem stosowanym w żywności, lekach, produktach konsumenckich i produktach higieny osobistej, takich jak kosmetyki. Jest to biała substancja, która sprawia, że produkty stają się jaśniejsze lub bielsze, takie jak cień do powiek, sypki proszek, papier lub nawet lukier do ciast.
Dwutlenek tytanu jest również stosowany jako filtr UV (ultrafioletowy) w filtrach przeciwsłonecznych w celu ochrony skóry przed poparzeniem słonecznym. Dlatego jest to produkt spożywany przez ludzi w żywności lub lekach, nakładany na organizm i wchłaniany przez skórę, na przykład za pomocą kosmetyków lub filtrów przeciwsłonecznych.
Gdy dwutlenek tytanu jest stosowany w lekach, jest on nieaktywnym składnikiem, zwanym czasem zaróbką. Nieaktywny składnik może być użyty w leczeniu z różnych powodów, aby "pomóc" składnikowi czynnemu lub sprawić, aby lek wyglądał lub smakował lepiej. Jest używany, ponieważ nie ma żadnych działań na ciele.
Ditlenek tytanu występuje naturalnie, ale jest również stworzony przez człowieka. Opis składu chemicznego dwutlenku tytanu może być dość techniczny, ponieważ istnieją różne rodzaje. Producenci nie muszą wymieniać rodzaju dwutlenku tytanu używanego w produktach i ma wiele różnych nazw handlowych.
Jak bezpieczny jest dwutlenek tytanu?
Ditlenek tytanu jest dopuszczony do stosowania w żywności, lekach i kosmetykach, więc jest uznawany za bezpieczny przez organizacje rządowe, które zatwierdziły jego stosowanie. Ilość użyta w produktach będzie się różnić, ale często nie jest duża. Jego użycie na całym świecie wzrosło w ostatnich latach, szczególnie w Stanach Zjednoczonych, i wydaje się być dość tanie.
Szacuje się, że dorośli w Stanach Zjednoczonych mogą być narażeni na działanie 1 mg ditlenku tytanu na kilogram masy ciała na dzień. Dla osoby ważącej, na przykład, 150 funtów, byłoby to 68 mg ekspozycji dziennie.
Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) jest jednak opisywana jako "słabo toksyczna" i "prawdopodobnie rakotwórcza dla ludzi", ponieważ w znacznie wyższych dawkach badania wykazały, że wywoływały raka u szczurów. że główną troską klasyfikacji WHO jest ochrona pracowników w zakładach, w których wytwarzany jest dwutlenek tytanu
Pracownicy będą narażeni na większe ilości, ewentualnie podczas ich wdychania,
Pracownicy ci muszą być chronieni przed szkodliwym wpływem efekty, szczególnie podczas pracy z substancjami takimi jak dwutlenek tytanu przez długi okres czasu Nie ma jednak dowodów, że stosowanie dwutlenku tytanu w mniejszych ilościach, takich jak lukier na ciasto lub leki, zwiększa ryzyko zachorowania na raka
Badania nad dwutlenkiem tytanu i IBD
W jednym z badań oceniano zarówno wpływ ditlenku tytanu u myszy, u których indukowano zapalenie jelita grubego. Badacze zastosowali substancję chemiczną u myszy, aby wytworzyć zapalenie okrężnicy, które odnosi się do zapalenia w okrężnicy i nie jest dokładnie takie samo jak wrzodziejące zapalenie okrężnicy, jak jest to znane ludziom. Indukowanie myszy z zapaleniem jelita grubego jest zwykle wykonywane w tego typu początkowych badaniach, aby sprawdzić, czy może istnieć powód, aby przejść do większych badań lub do dalszych badań.
W przypadku tych myszy stwierdzono, że gdy chorowali na zapalenie jelita grubego i podawano im duże ilości dwutlenku tytanu w wodzie (50 mg lub 500 mg na kilogram masy ciała), zapalenie okrężnicy uległo pogorszeniu. Myszy, które nie miały zapalenia okrężnicy i które otrzymały dwutlenek tytanu, nie miały żadnych zmian w swoich okrężnicach. Naukowcy doszli zatem do wniosku, że dwutlenek tytanu może być szkodliwy tylko wtedy, gdy w jelicie występuje już zapalenie.
To samo badanie miało także składnik ludzki i badano osoby z chorobą Leśniowskiego-Crohna i wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego. Naukowcy odkryli, że osoby z wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego w okresie zaostrzenia miały zwiększoną ilość tytanu we krwi. Naukowcy doszli do wniosku, że zapalenie w okrężnicy oznacza, że więcej tytanu zostało tam pobrane, a następnie dostało się do krwioobiegu. Biorąc to pod uwagę, wraz z wynikami z tego, co stało się u myszy, autorzy badania twierdzą, że ich wyniki powinny doprowadzić nas do rozważenia "ostrożniejszego wykorzystania tych cząsteczek".
Odnotowano inne próby u osób z chorobą Crohna , który badał dietę, która nie zawierała nanocząstek Pierwsze badanie przeprowadzono na 20 pacjentach z aktywną chorobą i trwało przez 4 miesiące Pacjenci z dietą o niskiej zawartości cząstek nieorganicznych wykazywali się lepszymi wynikami niż dieta, która nie była na diecie. konkluzją było, że pomocne może być wycięcie dodatków do żywności i innych elementów zawierających mikrocząstki lub nanocząstki
Po drugie, podobne badanie przeprowadzono na 83 pacjentach, zastosowano tę samą dietę, ale naukowcy nie doszli do tego samego wniosku: pacjenci na diecie nie zrobili nic lepszego niż ci, którzy nie byli na diecie, co oznacza, że nie ma dobrych dowodów na to, że wycinanie takich substancji jak dodatki do żywności ma jakikolwiek wpływ na chorobę Leśniowskiego-Crohna. ba ck do deski kreślarskiej "dla badaczy.
Pogorszenie sigmy związanej z dietą
Dla osób cierpiących na IBD na pewno istnieje stygmatyzacja związana z dietą. Przyjaciele, rodzina i współpracownicy mogą spojrzeć z ukosa na to, co osoba z IBD spożywa i osądza o wpływie diety na symptomy. Osoby cierpiące na IBD często wiedzą, jakie produkty spożywcze są bardziej problematyczne, aw niektórych przypadkach mogą być przez pewien czas ograniczone dietą. Ci, którzy przeszli operację jelita, aby leczyć IBD i mają skłonność do blokowania się, mogą potrzebować unikania pewnych produktów spożywczych lub grup żywnościowych.
Badania nie wykazały jednak, że dieta powoduje lub powoduje IBD. Pacjenci są zachęcani do spożywania jak najzdrowszych diet, w tym świeżych owoców i warzyw. Praca z dietetykiem, który ma doświadczenie w leczeniu osób z IBD, jest pomocna, aby jeść dietę, która jest nie tylko przyjazna dla IBD, ale także zawiera witaminy i minerały, których ludzie potrzebują na IBD. Podczas wybuchu wiele osób z IBD ogranicza jedzenie, ale w tej chwili potrzeba więcej kalorii, nie mniej.
Słowo od Verywella
Gdy badania nad IBD wyjdą z tego, co obecnie uznajemy za prawdziwe, może wstrząsnąć naszą akceptacją wszystkiego, co wiąże się z tymi chorobami. Jest to szczególnie prawdziwe w przypadku badań dotyczących diety, a media świeckie – które mogą nie mieć intymnego zrozumienia IBD – mają skłonność do rzucania się w ich kierunku. Badania dotyczące dwutlenku tytanu nie dowiodły jeszcze, że powinniśmy lub nie powinniśmy martwić się tym dodatkiem do żywności. Więcej świeżych produktów spożywczych i mniej przetworzonej żywności to zazwyczaj dobry pomysł. Przed całkowitym wyłączeniem produktów spożywczych najlepiej jest porozmawiać z gastroenterologiem i / lub dietetykiem na temat bezpiecznych, pożywnych i praktycznych opcji.
