Analiza zachowań behawioralnych (ABA) jest często opisywana jako "złoty standard", jeśli chodzi o terapię autyzmem. Ale ma swoich przeciwników. Niektórzy ludzie (szczególnie dobrze funkcjonujący self-adwokaci autystyczni) uważają, że technika ta jest poniżająca, aw wielu przypadkach okrutna dla dziecka.
Wielu ekspertów mówi rodzicom, że ABA jest naprawdę najlepsza dla dzieci z cięższymi postaciami autyzmu – i zalecają terapię rozwojową lub zabawę zamiast ABA.
Terapia rozwojowa i zabawowa bardziej koncentrują się na interaktywności, komunikacji i wzroście emocjonalnym, podczas gdy ABA (co nie jest zaskakujące) koncentruje się prawie wyłącznie na zachowaniu.
Rzeczywistość jest taka, że dzieci mogą otrzymywać zarówno terapię rozwojową, jak i behawioralną, więc wybór nie jest w rzeczywistości konieczny. Ale czy ABA jest naprawdę nieodpowiednia dla lepiej funkcjonujących dzieci z autyzmem?
Dlaczego nikt nie jest "poza" Modyfikacja zachowań
Behawioryzm sam w sobie jest po prostu sposobem nauczenia pożądanego zachowania poprzez oferowanie nagród za zgodność (lub konsekwencje braku zgodności, chociaż negatywne wzmocnienie w ostatnich latach wyszło z mody. ). Używamy podejście behawiorystów, kiedy mówimy "dostaniesz deser, jeśli skończysz groszek" lub "możesz wyjść z przyjaciółmi, jeśli posprzątasz pokój". Miejsca pracy używają technik behawiorystycznych, gdy oferują zachęty do osiągnięcia określonych celów.
Leczenie behawioralne jest skuteczne u wielu dzieci z autyzmem.
Celem leczenia behawioralnego jest pomoc dzieciom w osiągnięciu poziomu umiejętności typowo rozwijających się rówieśników. Program jest zindywidualizowany, aby uwzględnić obszary siły i obszary słabości charakterystyczne dla każdego dziecka. Dlatego nawet dobrze funkcjonujące dzieci mogą skorzystać z leczenia behawioralnego.
Dlaczego ABA nie może być oferowana w sposób odpowiedni dla Twojego dziecka
ABA to podejście terapeutyczne do nauczania dzieci z autyzmem. Jako taki często jest oferowany w kontekście "klasy autyzmu", która służy konkretnie dzieciom z stosunkowo ciężkimi objawami. Większość dzieci, które spędzają dzień w "klasie autyzmu" spędzają mało czasu lub nie spędzają czasu w ogólnym otoczeniu edukacyjnym. Jeśli masz dobrze funkcjonujące dziecko, które jest intelektualnie i behawioralnie zdolne do nauki w klasie ogólnej, "klasa autyzmu" prawdopodobnie będzie słabo pasować.
ABA może być również oferowane w ustawieniu jeden na jeden. Może to być bardzo pomocne dla dziecka, które uczy się podstawowych umiejętności lub które nie jest jeszcze w stanie współpracować z rówieśnikami na placu zabaw lub w innej typowej scenerii. Jednak dla lepiej funkcjonującego dziecka ABA powinna być oferowana w "prawdziwym świecie". Jeśli terapeuci ABA nie są w stanie lub nie chcą pracować z dzieckiem w otoczeniu naturalnym, ABA może być kiepsko dopasowana.
Według Instytutu Lovaas i wielu dostawców ABA, ABA powinna być oferowana przez wiele godzin w tygodniu (40 godzin jest "idealne"). Na tym poziomie intensywności dosłownie niemożliwe jest, aby dziecko brało udział w czymkolwiek poza terapią poza szkołą.
Bez sportu, bez muzyki, bez przestojów – chyba że terapeuta ABA faktycznie pracuje z dzieckiem podczas jego zajęć pozalekcyjnych. Jeśli masz dziecko zdolne do wzięcia udziału w typowych zajęciach, a ABA uniemożliwiłoby takie działania, ABA może być złym wyborem.
Jak ABA powinna być dostosowana do wyższego funkcjonującego dziecka? Czy jest możliwe, aby dziecko z autyzmem było zbyt dobrze funkcjonujące w przypadku analizy zachowań zastosowanych (ABA)?
Instytut Lovaas, specjalizujący się w (i pionierze) ABA w zakresie autyzmu, oferuje następujące informacje:
Zasadniczo w recenzowanych artykułach naukowych dostępnych jest niewiele danych porównujących wyniki leczenia behawioralnego z powodu "niskiego funkcjonowania" i " dobrze funkcjonujące "dzieci.
Niezależnie od tego, należy poczynić następujące uwagi:
Celem leczenia behawioralnego jest pomoc dzieciom w osiągnięciu poziomu umiejętności typowo rozwijających się rówieśników. Leczenie behawioralne to nie tylko program nauczania dziecka w celu mówienia, żądania lub oznaczania obiektów. Jest to kompleksowy program, który zajmuje się również nauczaniem złożonych zachowań i umiejętności społecznych, takich jak rozpoznawanie wyrazów twarzy i niewerbalnych zachowań innych, rozwijanie kooperatywnych zachowań społecznych, werbalizacje empatii i konwersowanie z rówieśnikami na różne tematy, a nie ograniczony zakres interesów.
- Terapia behawioralna może wyglądać zupełnie inaczej w przypadku dziecka "słabo funkcjonującego" i "dobrze funkcjonującego" z autyzmem. Oprócz dyskretnych prób można również silniej zaakcentować inne behawioralnie zdrowe procedury, takie jak przypadkowe nauczanie, modelowanie wideo i uogólnianie w środowisku naturalnym.
- Terapia behawioralna stara się pomóc dziecku, aby mógł on uczyć się w mniej uporządkowanych warunkach w przyszłości (na przykład w grupach rówieśniczych). Jednak nawet w tych mniej ustrukturyzowanych miejscach zasady stosowanych zachowań są często kluczowe dla sukcesu dziecka. Niektóre z tych zasad obejmują: 1) definiowanie mierzalnych zachowań zmian, 2) badanie funkcji niewłaściwych zachowań, 3) wzmacnianie odpowiednich zachowań oraz 4) rutynowe mierzenie postępów.
- Podsumowując, rodzice, którzy lekceważą leczenie behawioralne, ponieważ powiedziano im, że ich dziecko już "dobrze funkcjonuje", mogą stracić skuteczną interwencję. Szanowana organizacja specjalizująca się w leczeniu behawioralnym dzieci z autyzmem powinna być w stanie ocenić dziecko, a następnie omówić z rodzicami szczegółowe cele i strategie nauczania oparte na ich szczególnych mocnych stronach i potrzebach. Rodzice mogą wtedy zdecydować o stosowności leczenia behawioralnego dla ich syna lub córki.
