Wirusowe zapalenie wątroby typu C nie jest powszechnie przenoszone podczas seksu, ale nadal może się zdarzyć. Wirusowe zapalenie wątroby typu C, podobnie jak HIV, rozprzestrzenia się poprzez bezpośredni kontakt z zakażoną krwią. Ogólnie uważa się, że wirus zapalenia wątroby typu C jest dziesięć razy bardziej zakaźny niż HIV, jednak ryzyko przeniesienia wirusa zapalenia wątroby typu C jest niższe niż HIV.
Wirusowe zapalenie wątroby typu C jest infekcją wirusową, która nie została wyizolowana przed końcem lat osiemdziesiątych.
Przed tym czasie objawy związane z zakażeniem były znane jako "nie-A, nie-B zapalenie wątroby". Wirusowe zapalenie wątroby typu C nie jest pojedynczą chorobą, jest zbiorem co najmniej sześciu różnych szczepów wirusa zapalenia wątroby typu C. Identyfikacja, który szczep ma daną osobę jest ważna przy określaniu leczenia i prognozy.
W przeciwieństwie do wirusowego zapalenia wątroby typu B, które najczęściej powoduje uszkodzenia i liście, zakażenie wirusem zapalenia wątroby typu C staje się przewlekłą infekcją około 80 procent przypadków. Szacuje się, że na świecie 170 milionów ludzi nosi wirus, co najmniej trzy miliony nosicieli w samych Stanach Zjednoczonych.
Sposoby WZW typu C mogą być przenoszone
Wirusowe zapalenie wątroby typu C rozprzestrzenia się poprzez bezpośredni kontakt z zakażoną krwią. Może się to zdarzyć poprzez:
- Transfuzje krwi, przeszczepy narządów i infuzje czynników krzepnięcia: Zanim na wczesnych latach 90-tych opracowano skuteczne testowanie zapalenia wątroby typu C, wirusowe zapalenie wątroby typu C (wówczas nazwane zapaleniem wątroby typu B, które nie było B) było często przekazywane z transfuzjami krwi i w szczególności infuzja czynnika krzepnięcia, a teraz wraz z testowaniem ryzyko zakażenia się wirusem przez transfuzję wynosi tylko jeden na dwa miliony
- IV zażywanie narkotyków
- Uszkodzenia igły
- Transmisja matka-niemowlę (wskaźnik transmisji matka-dziecko wynosi około 4 procent. )
- Kontakt seksualny
- Kontakt domowy (przesyłanie jest rzadkie przy swobodnym kontakcie i zwykle obejmuje wspólny przedmiot z krwią, na przykład wspólną brzytwę lub wspólną szczoteczkę do zębów).
- Nieznane (Do 30 procent przypadków zapalenia wątroby typu C nie ma dostrzegalnych czynników ryzyka. )
Ryzyko zachorowania na WZW typu C podczas stosunku płciowego jest niejasne, ale wydaje się, że ryzyko zwiększa się poprzez posiadanie wielu partnerów seksualnych, chorobę przenoszoną drogą płciową lub zakażenie wirusem HIV. tak wielu ludzi rozwinęło zapalenie wątroby typu C bez narażenia się na żadne znane czynniki ryzyka, zaleca się przetestowanie wszystkich dorosłych urodzonych pomiędzy 1945 a 1965 rokiem.
Trudno jest oszacować liczbę osób, które nabywają wirusowe zapalenie wątroby drogą płciową w porównaniu do innych środków. Jedno z badań wykazało, że długotrwale monogamiczni partnerzy osoby zakażonej wirusem zapalenia wątroby typu C podnieśli zakażenie około 4 procent przypadków. Naukowcy porównali konkretne szczepy wirusa, aby zobaczyć, jak często obaj członkowie mieli tego samego wirusa i stwierdzili, że wystąpił około 0,6 procent czasu. Na podstawie tych badań wydaje się, że statystycznie, transmisja wirusa zapalenia wątroby typu C wystąpi w około 1 na każde 190 000 spotkań seksualnych. W przeciwieństwie do wcześniejszego badania nie znaleziono dowodów na transmisję seksualną.
Diagnozowanie wirusowego zapalenia wątroby typu C
Gdy wirus zapalenia wątroby typu C dostanie się do organizmu, zawiesza się na około sześć lub siedem tygodni przed wystąpieniem jakichkolwiek problemów. W tym czasie możesz rozwinąć łagodną chorobę grypopodobną lub możesz nie mieć żadnych objawów. Objawy, o ile występują, mogą trwać od kilku tygodni do pięciu miesięcy.
Wirus może dalej uszkadzać wątrobę bez objawów. Infekcje, które trwają dłużej niż sześć miesięcy, uważane są za przewlekłe. Przewlekłe zapalenie może prowadzić do marskości wątroby, niewydolności wątroby i raka wątroby. Około 20 do 30 procent osób z długotrwale chronicznymi infekcjami rozwinie te powikłania.
Prosta krew może wykryć wirusa. Jeśli test jest pozytywny, dalsze testy będą potrzebne, aby potwierdzić, że faktycznie jesteś zainfekowany wirusem. Niestety, testy przesiewowe nie mogą rozróżnić, czy w przeszłości miałeś infekcję, czy masz przewlekłą infekcję.
