Od dziesięcioleci słyszymy, że wysoki poziom cholesterolu we krwi jest ważnym czynnikiem ryzyka miażdżycy, a tym samym zawałów serca i udarów mózgu. Od dziesięcioleci słyszeliśmy, że aby obniżyć poziom cholesterolu, powinniśmy unikać diet wysokobiałkowych w naszej diecie. (Mówiąc konkretnie, powiedziano nam, że jedzenie zbyt dużej ilości jaj jest dla nas złe.) In Ale w lutym 2015 r. Amerykanie usłyszeli zaskakującą wiadomość, że rządowy Komitet Doradczy ds. Wytycznych Dietetycznych głosował nad tym, by położyć kres od dawna zalecającemu unikanie żywności wysokiej w cholesterolu. Jajka (i krewetki i homary), jak się teraz okazuje, są znowu zdrowymi pokarmami!
O co chodzi Heck?
Ta wiadomość nie była kompletnym zaskoczeniem dla każdego, kto śledził literaturę medyczną w ostatnich latach (lub w ostatnich dziesięcioleciach). W tym przypadku nie powinno to być szczególnie warte opublikowania dla większości lekarzy, zwłaszcza kardiologów, którzy powinni zrozumieć coś na temat metabolizmu cholesterolu.
Z dobrze przeprowadzonych badań nigdy nie było przekonujących dowodów klinicznych na to, że cholesterol w diecie znacznie zwiększa ryzyko sercowo-naczyniowe. Ostre ostrzeżenia o jedzeniu cholesterolu zostały oparte w dużej mierze na problemach teoretycznych.
Następnie, w 2013 r. Opublikowano główną analizę metaanalizacyjną w
British Medical Journal , która dotyczyła ośmiu badań klinicznych analizujących cholesterol w diecie i wyniki. Spośród prawie pół miliona osób nie było związku między spożyciem jaj a ryzykiem choroby niedokrwiennej serca lub udaru mózgu. (Jeśli cokolwiek, trend był w innym kierunku, w kierunku ochronnego związku z jedzeniem jajek.) To badanie może nie być ostatnim słowem w tej sprawie, ale jest to najlepszy dowód, jaki mamy do tej pory i jest najlepszy, jaki mamy ". prawdopodobnie będzie przez długi czas.
To właśnie ta metaanaliza, jak sądzą, ostatecznie skłoniła rządowy komitet dietetyczny do ostatecznej zmiany swoich zaleceń.
Informacje te są zgodne z tym, co wiemy o metabolizmie cholesterolu
Od lat wiemy, że ryzyko chorób serca jest ściśle związane z poziomem cholesterolu LDL. Może cię zaskoczyć fakt (i, obawiam się, że wielu lekarzy może zaskoczyć), że cholesterol w diecie nie ma bezpośredniego wpływu na poziom cholesterolu LDL.
Gdy spożywasz posiłek o wysokiej zawartości cholesterolu, cholesterol wchłaniany przez jelita jest pakowany w chylomikrony (a nie cząsteczki LDL), wraz z kwasami tłuszczowymi z pożywienia.
Chylomikrony są następnie uwalniane do krwioobiegu i dostarczają kwasy tłuszczowe, które właśnie jedziłeś do tkanek (mięśni i tłuszczu). Pozostałości chylomikronu – które zawierają
cały wchłonięty cholesterol pokarmowy – są podawane do wątroby w celu przetworzenia. Cholesterol z twojej diety nie jest dostarczany bezpośrednio do tkanek i nie nie bezpośrednio włączany w cząsteczki LDL. Generalnie, chylomikrony są całkowicie usuwane z krwiobiegu w ciągu godziny lub dwóch po posiłku. Jest to jeden z powodów, dla których powinniście pościć, gdy mierzy się poziomy lipidów we krwi – nikt nie jest zainteresowany mierzeniem cholesterolu w chylomikronach, ponieważ cholesterol chylomikronowy nie jest związany z ryzykiem sercowym. Dietetyczny cholesterol może w rzeczywistości mieć wpływ na poziom cholesterolu LDL, ale tylko pośrednio. Zadaniem wątroby jest synteza "właściwej" ilości cholesterolu w oparciu o potrzeby organizmu. (Cholesterol potraktowany przez wątrobę jest ładowany na lipoproteiny i jest uwalniany do krwioobiegu, gdzie ostatecznie staje się cholesterol LDL.) Tak więc, jeśli jesz dużo cholesterolu, wątroba ma zmniejszyć syntezę cholesterolu – i jego wytwarzanie Cholesterol LDL – aby zrekompensować.
Aby powtórzyć, cholesterol w diecie nie jest dostarczany bezpośrednio do tkanek i nie jest bezpośrednio pakowany w cząsteczki LDL.
Wątroba – ten świetny organ regulacyjny – znajduje się między cholesterolem w diecie a cholesterolem LDL, a jednym z jego obowiązków jest dostosowanie produkcji cholesterolu w odpowiedzi na dietę, aby utrzymać poziom cholesterolu LDL w pewnym normalnym zakresie.
Dlatego nie powinno to być wielkim zaskoczeniem dla lekarzy, którzy śledzą literaturę medyczną i którzy rozumieją metabolizm cholesterolu, aby dowiedzieć się, że cholesterol w diecie nie odgrywa istotnej roli w określaniu ryzyka sercowo-naczyniowego.
Podsumowanie
My, miłośnicy jajek, chcielibyśmy powitać rządowy panel dietetyczny w XXI wieku.
