Czy musisz być leczony na wysoki poziom cholesterolu?

czynniki ryzyka, poziom cholesterolu, kalkulator ryzyka, Kategoria Kategoria, Kategoria Kategoria obejmuje

W niedalekiej przeszłości głównymi powodami, dla których lekarze zalecali leczenie cholesterolu, były "wysoki poziom cholesterolu". Jeśli wynik testu krwi na cholesterol został uznany za "zbyt wysoki", lekarz prawdopodobnie zaleciłby leczenie – być może ze zmianami stylu życia, takie jak dieta i ćwiczenia, a może z jednym z kilku dostępnych leków obniżających poziom cholesterolu.

Kilka lat badań klinicznych doprowadziło jednak ekspertów do wniosku, że było to niewłaściwe podejście. W 2013 r. Grupa ekspertów z American Heart Association i American College of Cardiology opublikowała nowe wytyczne. Niniejsze wytyczne zalecają zupełnie inne podejście do leczenia cholesterolu.

Dzisiaj zalecenia dotyczące leczenia nie opierają się wyłącznie na poziomie cholesterolu, ale raczej na ogólnym poziomie ryzyka sercowo-naczyniowego. Same poziomy cholesterolu są brane pod uwagę, ale tylko jako jeden z wielu czynników określających ryzyko sercowe.

Kto potrzebuje leczenia?

Należy powtórzyć, zgodnie z wytycznymi z 2013 r., Czy leczenie wymaga leczenia, zależy od ogólnego poziomu ryzyka rozwoju choroby sercowo-naczyniowej. Podczas gdy poziom cholesterolu LDL z pewnością przyczynia się do tego ryzyka, ryzyko może być dość wysokie, czy poziom LDL jest podwyższony, czy nie.

Oszacowanie ogólnego ryzyka oznacza, że ​​lekarz będzie musiał wziąć pod uwagę historię choroby, badanie fizykalne i tak, wyniki twojego laboratorium.

Po wykonaniu tego, lekarz prowadzący powinien wyznaczyć jedną z pięciu kategorii ryzyka:

Kategoria 1:Jesteś w tej kategorii, jeśli już wiesz, że masz miażdżycę, która spowodowała problem kliniczny. Kategoria 1 obejmuje osoby z jedną z następujących czynności:

  • chorobą niedokrwienną serca (CAD), która wytworzyła dusznicę bolesną lub zawał mięśnia sercowego (atak serca) lub wymagającą leczenia z zastosowaniem stentowania lub ominięcia chirurgicznego
  • udaru
  • choroby tętnic obwodowych
  • tętniak aorty brzusznej

Kategoria 2:Kategoria 2 obejmuje osoby z cholesterolem LDL większym niż 189 mg / dL. Większość osób w kategorii 2 będzie miała jedną z postaci rodzinnej hipercholesterolemii. Warto zauważyć, że jest to jedyna kategoria, w której leczenie zalecane jest wyłącznie z powodu zbyt wysokiego poziomu cholesterolu.

Kategoria 3:Kategoria 3 obejmuje osoby w wieku od 40 do 75 lat, które cierpią na cukrzycę i które nie należą do kategorii 1 lub 2.

Kategoria 4:Kategoria 4 obejmuje osoby, które nie należą do żadnej z pierwszych trzech kategorii, ale których czynniki ryzyka sercowego stawiają je na wysokie ryzyko chorób sercowo-naczyniowych. W szczególności są to osoby, których szacunkowe ryzyko poważnego zdarzenia sercowo-naczyniowego (takiego jak atak serca lub udar) wynosi co najmniej 7,5% w ciągu następnych 10 lat. Aby oszacować swoje 10-letnie ryzyko, NHLBI udostępniło tutaj prosty kalkulator ryzyka on-line.

Kategoria 5:Kategoria 5 obejmuje wszystkich, którzy nie pasują do pierwszych czterech kategorii. Osoby te mają niskie ryzyko sercowo-naczyniowe i nie wymagają leczenia.

Kto musi być leczony?Wszyscy w kategoriach 1 – 4 mają wysokie ryzyko istotnych problemów sercowo-naczyniowych w ciągu kilku lat i muszą być traktowani agresywnie, aby zmniejszyć ryzyko.

Jakie leczenie jest zalecane?

Wytyczne dotyczące cholesterolu z 2013 r. Dokonały wyraźnego przesunięcia w zakresie zalecanego leczenia dla osób z grup wysokiego ryzyka. Podczas gdy starsze wytyczne kładły nacisk na obniżanie poziomu cholesterolu do docelowych poziomów leczenia, nowe wytyczne tego nie mówią. Przeciwnie, kładą nacisk na zmniejszenie ogólnego ryzyka sercowego zamiast zalecania docelowego poziomu cholesterolu. Ta redukcja ryzyka opiera się na agresywnych zmianach stylu życia oraz na stosowaniu statyn.

Kontrowersje wokół kategorii 4

Osoby należące do Kategorii 1 do 3 mają niezaprzeczalnie bardzo wysokie ryzyko wystąpienia problemów sercowo-naczyniowych i wyraźnie potrzebują agresywnej terapii, aby zmniejszyć to ryzyko.

Natomiast kategoria 4 została ustanowiona, aby znaleźć osoby, które są na podwyższonym ryzyku, ale ryzyko, które jest nieco niższe i nieco mniej oczywiste niż w pierwszych trzech kategoriach. Określenie, kto powinien być umieszczony w kategorii 4, jest zatem z natury nieco arbitralnym procesem i naturalnie będzie otwarte na krytykę.

Istnieją dwie ogólne kategorie krytyki dotyczące kategorii 4. Pierwsze twierdzą, że kategoria 4 obejmuje zbyt wiele osób. Krytycy ci podkreślają, że kalkulator ryzyka dostarczony przez NHLBI kładzie duży nacisk na wiek. Z tego powodu wiele osób w wieku powyżej 60 lat znajdzie się na granicy 7,5% lub w jej pobliżu. Ponadto, zdaniem tych krytyków, 10-letnie ryzyko sięgające 7,5% jest zbyt liberalne. Zalecenia dotyczące leczenia w przeszłości zmierzały bardziej w kierunku granicy 10%. Nieznacznie obniżając limit leczenia do 7,5%, dodają "zbyt wiele" osób do listy leczenia.

Drugi rodzaj krytyki w odniesieniu do kategorii 4, co nie jest zaskakujące, twierdzi, że zbyt mało osób znajduje się na liście leczenia. Krytycy ci podkreślają, że kalkulator ryzyka NHLBI zawiera tylko te czynniki ryzyka, które zostały "sprawdzone" w dobrze kontrolowanych badaniach klinicznych, aby znacząco przyczynić się do ryzyka sercowo-naczyniowego: wiek, poziom cholesterolu LDL i cholesterolu HDL, niezależnie od tego, czy jest się obecnie palaczem, oraz czy ktoś miał podwyższone skurczowe ciśnienie krwi. Nie uwzględnia innych czynników ryzyka, które są powszechnie uznawane za ważne, ale które obecnie nie pasują do rygorystycznych standardów NHLBI w zakresie integracji. Takie czynniki ryzyka obejmują wywiad rodzinny z przedwczesną chorobą sercowo-naczyniową, przebytą historię palenia tytoniu, podwyższony poziom CRP, siedzący tryb życia i pozytywny wynik skanowania tętnic wieńcowych. Gdyby uwzględniono te ważne czynniki ryzyka, o wiele więcej osób spełniałoby kryteria leczenia.

Takie kontrowersje – niezależnie od tego, czy kategoria 4 obejmuje zbyt wiele lub zbyt mało osób – jest nieodłącznym elementem każdej rekomendacji, której odcięcie jest ustalane arbitralnie przez zespół ekspertów.

Niezależnie od tego, czy czynniki ryzyka są wystarczające, aby uzasadnić leczenie, należy przynajmniej częściowo pozostawić indywidualnego pacjenta i lekarza. Ile ryzyka osoba jest skłonna zaakceptować atak serca lub udar mózgu w ciągu najbliższych 10 lat? 7,5%? 10% Jakieś inne wartości? Czy kalkulator ryzyka NHLBI powinien być akceptowany według wartości nominalnej, czy też dodatkowe czynniki ryzyka powinny być brane pod uwagę przy podejmowaniu decyzji o leczeniu?

Z pewnością wskazane jest, aby panel ekspertów sformułował zalecenia w tym zakresie. Ale w przypadku takich pytań, które z natury powinny być ustalane przez poszczególne osoby, zalecenia te nie powinny być wiążące. Ostateczną decyzję o leczeniu należy pozostawić indywidualnym lekarzom i pacjentom.

Like this post? Please share to your friends: