Prawidłowe odżywianie się jest równie ważne dla długotrwałego zdrowia i dobrego samopoczucia osoby żyjącej z HIV, jak i dla kogokolwiek innego. Ale często potrzeby żywieniowe wymagają korekty, ponieważ organizm reaguje na różne leki lub samą chorobę.
Witaminy i minerały często mogą zostać zubożone podczas ciężkich lub długotrwałych napadów biegunki, których stan może być wywołany przez niektóre infekcje lub leki.
Zmiany w tłuszczach ciała, również związane z leczeniem lub zakażeniem wirusem HIV, mogą wymagać znacznych zmian w diecie.
Znacznie bardziej niepokojący jest jednak wpływ niedożywienia na ludzi z HIV. Niedobór witaminy A i B12, na przykład, wiązał się z szybszym postępem choroby zarówno w bogatych w zasoby, jak i zasobach ubogich. Niski poziom mikroskładników w surowicy, powszechnie obserwowany u osób niedożywionych, wymaga większego spożycia witaminy – często w postaci suplementów diety.
Bez wątpienia, suplementy diety mają swoje miejsce w leczeniu niedożywienia lub zdiagnozowanego niedoboru, niezależnie od tego, czy jest on spowodowany stanem związanym z HIV, czy też złym odżywianiem. Jest to szczególnie prawdziwe w późnym stadium choroby, kiedy często obserwuje się utratę masy ciała i zanik wirusa HIV.
Ale co z pozostałymi? Czy ludzie z HIV z natury potrzebują suplementów diety? Czy te produkty uzupełniają terapię w sposób, który albo zmniejsza częstość infekcji, opóźnia rozwój choroby, albo odtwarza kluczowe funkcje immunologiczne danej osoby?
Czy po prostu mamy nadzieję, że tak?
Przemysł suplementów
Według amerykańskich centrów kontroli i zapobiegania chorobom (CDC) prawie połowa wszystkich Amerykanów spożywa suplementy diety, w tym witaminy, minerały i zioła. Ta ekspansywna gama produktów jest regulowana przez Amerykańską Agencję ds. Żywności i Leków (FDA), która definiuje suplementy diety po prostu jako produkty "ma na celu dodanie dodatkowej wartości odżywczej do (uzupełnienia) diety."
Zgodnie z tą definicją, multiwitaminy i inne suplementy diety są regulowane jako kategoria żywności, a nie jako produkt farmaceutyczny. Nie muszą oni przejść przez rygorystyczne, przedrynkowe testy bezpieczeństwa i skuteczności ani też FDA nie są upoważnieni do wymagania takich testów.
Zamiast tego, FDA opiera się głównie na śledztwach konsumentów monitorujących monitoring po wprowadzeniu do obrotu i wymaga od producentów utrzymywania szeregu zdarzeń niepożądanych. Jednak te doniesienia o zdarzeniach niepożądanych (AER) są wysyłane tylko w przypadkach poważnych, zagrażających życiu, skutków ubocznych. Zdarzenia łagodne do umiarkowanych, takie jak ból głowy lub problemy żołądkowo-jelitowe, nie są zgłaszane, chyba że producent dobrowolnie zdecyduje się to zrobić.
Stanowi to wyraźny kontrast w stosunku do przemysłu farmaceutycznego, który wydaje średnio 1,3 miliarda dolarów za lek na badania i rozwój w celu uzyskania zatwierdzenia przez FDA. W 2011 r. Sprzedaż suplementów diety osiągnęła 30 miliardów dolarów w USA, ponad dwukrotnie więcej niż światowy rynek leków przeciw HIV.
Czy może uzupełniać "Odporność"?
Dobre odżywianie za pomocą zrównoważonej diety może pomóc w zapewnieniu prawidłowego funkcjonowania układu odpornościowego w połączeniu z terminowym i świadomym stosowaniem leków przeciwretrowirusowych. Rola witamin i innych suplementów diety pozostaje kwestią sporną.
Na rynku konsumenckim panuje zamieszanie, często podsycane przez twierdzenia producentów o produktach, które są słabo wspierane przez badania. Podczas gdy FDA próbuje uregulować te roszczenia, ocena przeprowadzona przez Departament Zdrowia i Opieki Społecznej w 2012 r. Wykazała, że aż 20 procent zbadanych suplementów całkowicie zakazało roszczeń, często w odniesieniu do kwestii "wsparcia immunologicznego". tak bardzo, że twierdzenia te są oczywiście fałszywe. Po prostu dowody, o których mowa, są w najlepszym wypadku niejednoznaczne lub niepotwierdzone.
Kilku producentów na przykład regularnie wskazuje na badanie przeprowadzone w 2004 r. Przez Harvard School of Public Health, które dotyczyło wpływu multiwitamin na progresję choroby u 1097 kobiet w ciąży zakażonych HIV w Tanzanii. Pod koniec badania 31 procent osób, które przyjmowały suplementy, zmarło lub nabawiło się choroby charakteryzującej AIDS, w porównaniu do 25 procent w grupie placebo. Na podstawie tych dowodów naukowcy doszli do wniosku, że codzienne stosowanie multiwitaminy (w szczególności B, C i E) nie tylko opóźniało progresję HIV, ale zapewniało "skuteczny, tani środek opóźniający rozpoczęcie leczenia przeciwretrowirusowego w zakażeniu HIV". zarażone kobiety. "
Po opublikowaniu wyników badań wielu producentów wskazało na badanie jako "dowód naukowy" na właściwości odpornościowe swoich produktów. Tym, czego nie udało się zrobić, jest jednak kontekstualizacja badania, ignorując liczne czynniki, które przyczyniły się do wyników – między innymi wysoki poziom ubóstwa, głodu i niedożywienia, które istnieją w ubogiej populacji Afryki.
Ostatecznie, nic w badaniu nie sugerowało, że multiwitaminy same w sobie mogą wykazywać te same korzyści – lub pozwolić sobie na te same wnioski – w bogatych w zasoby krajach, takich jak USA czy Europa. Wyniki dalszych badań były w dużej mierze niespójne, w tym badanie z 2012 r., Które wykazało, że multiwitaminy o wysokiej dawce mogą faktycznie zwiększać ryzyko zgonu u osób poważnie niedożywionych. Inne badania kliniczne wykazały korzyści tylko u osób z zaawansowaną chorobą (liczba komórek CD4 poniżej 200 komórek / ml), podczas gdy inne nadal nie przynoszą żadnych korzyści.
Większość badań potwierdziła bezpieczeństwo
stosowania multiwitamin w zalecanych dawkach dziennych, szczególnie dla osób z wirusem HIV, które są niedożywione lub w zaawansowanym stadium choroby. Kiedy suplementy powodują więcej szkód niż dobrych Znacznie mniej wiadomo na temat korzyści płynących z poszczególnych witamin, minerałów i innych pierwiastków śladowych. Wiele badań w ostatnich latach koncentruje się na roli selenu, niemetalu mineralnego o znanych właściwościach przeciwutleniających. Badania zdają się sugerować, że utrata selenu we wczesnym zakażeniu HIV jest równoznaczna z utratą komórek CD4 w czasie, gdy złe wchłanianie i niedożywienie nie są zazwyczaj czynnikami.
Jakkolwiek przekonujące mogą być te relacje, badania nie były jeszcze w stanie wesprzeć żadnej prawdziwej korzyści suplementacji selenem, ani w unikaniu choroby związanej z HIV, ani w odtworzeniu CD4. Podobne wyniki zaobserwowano w przypadku suplementów magnezu i cynku, w których wzrost stężenia w osoczu nie miał związku z progresją ani wynikiem choroby.
Powszechne stosowanie suplementów przez niektórych nosicieli wirusa HIV opiera się na przekonaniu, że "naturalne" produkty zapewniają naturalne wsparcie immunologiczne, które może z łatwością uzupełniać terapię HIV. Często tak nie jest. W rzeczywistości, wiele suplementów może mieć głęboko
negatywny wpływ na ludzi z HIV, albo przez zakłócanie metabolizmu ich leków lub przez powodowanie toksyczności, które łagodzą wszelkie możliwe korzyści suplementacji.
Wśród potencjalnych problemów: Witamina A z witaminą A – Wysokie dawki witaminy A (powyżej 25 000 jm dziennie) mogą zwiększać ryzyko toksyczności wątroby, krwawienia wewnętrznego, spontanicznych złamań i utraty wagi. Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) nie zaleca stosowania suplementów witaminy A u kobiet w ciąży, zakażonych wirusem HIV, a badania wykazały, że dzienna dawka 5000 jm może faktycznie zwiększać ryzyko przeniesienia zakażenia z matki na dziecko. Witamina C z witaminą C W – Podczas niektórych badań sugerowano, że wysokie dawki witaminy C mogą odgrywać znaczącą rolę w odporności komórkowej, dowody są bardzo sprzeczne. Wiemy, że wysokie dawki witaminy C mogą wywoływać dolegliwości żołądkowo-jelitowe i biegunkę (te ostatnie mogą wpływać na wchłanianie niektórych leków przeciw HIV). Wiadomo również, że dawki witaminy C powyżej 1000 mg na dobę zmniejszają poziomy Crixivan (indinawiru) w niektórych.
Witamina B6 (pirydoksyna) E-Nadmierne spożycie witaminy B6 (powyżej 2000 mg na dzień) może powodować odwracalne uszkodzenie nerwów, zaostrzając obwodową neuropatię u pacjentów zakażonych wirusem HIV, u których już występuje ten stan.
- Witamina E-Wysokie dawki witaminy E (powyżej 1500 jm) mogą zakłócać krzepnięcie krwi, natomiast długotrwałe, nadmierne stosowanie może spowodować biegunkę, osłabienie mięśni i nudności.
- Dziurawiec (hypericin)– Ziołowe preparaty stosowane powszechnie w łagodnej depresji, dziurawiec znany jest z obniżania poziomu wszystkich inhibitorów proteazy (PI) i leków nienukleozydowych inhibitorów odwrotnej transkryptazy (NNRTI) , narażając pacjenta na ryzyko lekooporności i niepowodzenia leczenia.
- Czosnek– Wykazano, że czerwone pigułki i suplementy zmniejszają stężenie niektórych leków przeciw HIV w surowicy, w szczególności Invirase (sakwinawir), który można zmniejszyć o połowę, gdy stosuje się go jednocześnie z suplementami czosnkowymi. Natomiast czosnek świeży lub gotowany nie wpływa na stężenie leku w surowicy.
- Sok grejpfrutowy A – Szklanka świeżego soku grejpfrutowego o wadze 8 uncji za pomocą Crixivan może obniżyć poziom leku w surowicy o 26 procent, podczas gdy szklanka o podobnej wielkości może zwiększyć poziomy Invirase nawet o 100 procent (zwiększając potencjalne skutki uboczne). Chociaż sok grejpfrutowy nie powinien być koniecznie pomijany w diecie, nie należy go przyjmować ani dwie godziny przed, ani dwie godziny po podaniu leku.Słowo od Verywell
- Nie można przecenić znaczenia właściwego odżywiania i zdrowej, zbilansowanej diety. Poradnictwo żywieniowe może pomóc osobom z HIV lepiej zrozumieć potrzeby żywieniowe, aby lepiej:Osiągnąć i utrzymać zdrową masę ciała
- Utrzymać zdrowy poziom lipidów, w tym cholesterolu i trójglicerydów.Przewidzieć komplikacje dietetyczne, które mogą wynikać z niektórych leków przeciwretrowirusowych.
- Zająć się komplikacjami związanymi z dietą które mogą wynikać z objawów związanych z zakażeniem wirusem HIVWdrożenie środków spożywczych w celu uniknięcia możliwych zakażeń oportunistycznych przenoszonych przez żywność
Nie można ignorować roli ćwiczeń, przynosząc korzyści zarówno zdrowiu fizycznemu, jak i psychicznemu (w tym zmniejszeniu ryzyka zaburzeń neurokognitywnych związanych z HIV ).
Jeśli chodzi o suplementację, codziennie multiwitamina może pomóc w zaspokojeniu potrzeb mikroskładników, szczególnie w przypadku osób, które nie są w stanie osiągnąć celów żywieniowych. Jednak nie zaleca się przyjmowania witamin przekraczających zalecaną dzienną dawkę. Nie ma również danych potwierdzających stosowanie suplementów ziołowych zarówno w leczeniu zakażenia wirusem HIV, jak i zwiększaniu skuteczności leków przeciwretrowirusowych poprzez zmniejszanie obciążenia wirusem HIV.
- Należy poinformować lekarza o wszelkich suplementach, które pacjent przyjmuje podczas omawiania leczenia i leczenia zakażenia wirusem HIV.
