Witamina D jest przedmiotem wielu badań z dwóch powodów: uzyskuje się więcej informacji na temat jej roli w naszym zdrowiu, a w naszej populacji wzrasta liczba niedoborów witaminy D. Jeden mały, ale wschodzący obszar badań dotyczy związku witaminy D z zespołem jelita drażliwego (IBS). W tym przeglądzie nauczysz się o witaminie D, dowiesz się, co odkrywają najnowsze badania dotyczące jej roli w IBS i jak zapewnić sobie przyjmowanie odpowiednich ilości tej ważnej substancji.
Znaczenie witaminy D
Witamina D nie jest typową witaminą. W przeciwieństwie do innych witamin, twoje ciało może faktycznie wytwarzać witaminę D, gdy jesteś wystawiony na działanie promieni słonecznych. W niektórych źródłach może to być opisane jako hormon, ale wydaje się, że sama witamina stanowi podstawę do produkcji pewnych hormonów w ciele.
Witamina D należy do klasy witamin rozpuszczalnych w tłuszczach, co oznacza, że witamina może być przechowywana w organizmie. Jest to sprzeczne z witaminami rozpuszczalnymi w wodzie, które rozpuszczają się w wodzie i są dostępne w tkankach twojego organizmu, ale nie są przechowywane. To rozróżnienie jest ważne, ponieważ czynnik magazynujący rozpuszczalną w tłuszczach witaminę powoduje ryzyko zwiększenia stężenia witamin do toksycznych.
Możesz uzyskać witaminę D poprzez ekspozycję na słońce, naturalnie występuje w niektórych środkach spożywczych, dodano ją do wielu wzbogaconych pokarmów i można ją przyjmować w formie suplementu.
Witamina D jest najważniejsza ze względu na jej rolę w wchłanianiu wapnia oraz w utrzymywaniu stężenia wapnia i fosforanów we krwi.
Witamina D odgrywa zatem ważną rolę w zdrowiu kości. Uważa się również, że witamina D odgrywa ważną rolę w zdrowiu naszych układów odpornościowych, w funkcjonowaniu naszych mięśni i w zmniejszaniu stanów zapalnych.
Niedobór witaminy D
Ze względu na znaczenie witaminy D w tak wielu systemach naszego organizmu niedobór może prowadzić do niekorzystnych problemów zdrowotnych.
Z tego powodu lekarz prowadzący może zalecić oznaczenie stężenia witaminy D w krwiopochodnej. Poziomy niższe niż 30 nmol / L są ogólnie uważane za niskie, podczas gdy poziomy powyżej 50 nmoli / L są ogólnie uważane za odpowiednie. Poziomy wyższe niż 125 nmol / L mogą być związane z problemami zdrowotnymi.
Jeśli masz niedobór witaminy D, może to wynikać z tego, że nie zażywasz wystarczającej ilości witaminy w diecie, nie narażasz się na wystarczającą ilość światła słonecznego lub masz upośledzoną zdolność wchłaniania witaminy. Ryzyko wystąpienia niedoboru witaminy D jest większe, jeśli:
- Jesteś starszą osobą dorosłą.
- Masz ciemną skórę.
- Bardzo rzadko jesteś wystawiony na działanie promieni słonecznych.
- Masz schorzenia, które wiąże się z nieprawidłowym wchłanianiem tłuszczu, takie jak zapalna choroba jelit.
- Masz znaczną nadwagę lub przeszedł operację pomostowania żołądka.
- Stosujesz dietę na alergię na mleko, nietolerancję laktozy lub przestrzegasz diety ovo-wegetariańskiej lub wegańskiej.
Witamina D i IBS
Jak stwierdzono powyżej, naukowcy badali ostatnio związek między niedoborem witaminy D a IBS. To zainteresowanie wywołał fakt, że niedobór witaminy D jest związany z wieloma przewlekłymi schorzeniami. Ponadto, utrata masy kostnej spowodowana niedoborem witaminy D zaobserwowano w kilku zaburzeniach żołądkowo-jelitowych, w tym w chorobie zapalnej jelit, celiakii oraz u osób, które usunęły chirurgicznie część żołądka.
Szczególne znaczenie dla pytania, czy witamina D odgrywa rolę w IBS, to wyniki badań, które pokazują, że pacjenci z IBS są bardziej narażeni na osteoporozę.
Jednakże, biorąc pod uwagę wszystkie wymienione powyżej czynniki teoretyczne, w rzeczywistości było to jedyne studium przypadku, które zdawało się napędzać proces przeprowadzania aktualnych badań, aby rzucić nieco światła na możliwy związek między witaminą D i IBS. Według raportu, 41-letnia kobieta, która doświadczyła ciężkich objawów IBS-D od ponad 25 lat, zdecydowała się spróbować przyjęcia dużej dawki suplementu witaminy D po uzyskaniu idei z mediów społecznościowych.
Ta interwencja spowodowała znaczną poprawę objawów, które powracają, gdy przestaje przyjmować suplement. Oczywiście, nie możemy wyciągnąć żadnych wniosków na podstawie doświadczeń jednej osoby, ale wydaje się, że to sprawozdanie skłoniło innych badaczy do prowadzenia innych rodzajów badań na ten temat.
Wyniki badania kliniczno-kontrolnego, w którym porównano poziomy witaminy D między grupą 60 pacjentów z IBS i 100 osobami z grupy kontrolnej, wskazały, że pacjenci z IBS byli istotnie bardziej podatni na niedobór witaminy D. Niedobór wykryto u 81 procent pacjentów z IBS w porównaniu do 31 procent osób kontrolnych.
Badanie pilotażowe, w którym bardzo mała grupa osób jest używana do przetestowania hipotezy, miało na celu porównanie suplementu witaminy D z placebo lub złożoną pigułką probiotyku i witaminy D. Pamiętając o tym, że pilot Badanie nie dostarcza informacji o istotności statystycznej, wyniki sugerują, że duża część badanych pacjentów z IBS miała niedobór witaminy D. Suplementacja zwiększała poziom witaminy D i poprawiała jakość życia, ale nie poprawiała znacząco objawów IBS.
Przeprowadzono nieco większe badania porównujące sześciomiesięczne badanie z suplementem witaminy D z placebo w grupie 90 pacjentów z IBS. Suplement lub placebo opisano jako "perłę", którą należy przyjmować co dwa tygodnie. Wyniki wykazały, że suplement witaminy D był znacznie skuteczniejszy w złagodzeniu objawów IBS (w tym bólu brzucha, wzdęcia, wzdęć i dudnienia) oraz ich ciężkości, a także jakości życia niż placebo. Jedynym objawem, który nie został poprawiony przez witaminę D, było "niezadowolenie z nałogów jelitowych".
W tym momencie potrzebne są dalsze badania, aby dojść do wniosków dotyczących związku między poziomami witaminy D i IBS. Musimy również pamiętać, że chociaż te wczesne badania wskazują na związek, nie wiemy, co powoduje, co – czy IBS powoduje niedobór witaminy D, czy niedobór witaminy D powoduje IBS, czy jest jakiś inny nieznany czynnik przyczyniający się do obu problemów.
Jak zapewnić sobie wystarczającą ilość witaminy D
Chociaż badania dotyczące związku między IBS i witaminą D są dalekie od rozstrzygających, ważne jest, aby upewnić się, że organizm ma wystarczającą ilość witaminy D z powodów niezależnych od problemów trawiennych. Jeśli jeszcze tego nie zrobiłeś, porozmawiaj ze swoim lekarzem, aby sprawdzić swój poziom. Kiedy już poczujesz swój poziom, możesz porozmawiać z lekarzem na temat tego, co możesz zrobić, aby organizm dostał wystarczającą ilość tej podstawowej substancji. Należy pamiętać, że istnieją trzy główne sposoby przyjmowania witaminy D:
- Żywność: Nie ma wielu pokarmów, które naturalnie zawierają witaminę D. Te, które zawierają tłuste ryby (makrela, łosoś, tuńczyk), ser, żółtka jaja, niektóre grzyby i wątroba krów. Wiele przetworzonych produktów spożywczych dodało do nich witaminę D, w szczególności mleko krowie. Inne wzbogacone produkty spożywcze obejmują wiele rodzajów płatków śniadaniowych, sok pomarańczowy i jogurt.
- Ekspozycja na słońce: Ekspozycja na słońce jest z pewnością sposobem na zażywanie większej ilości witaminy D, ale trudno jest znaleźć wyraźne wytyczne w tym zakresie. Ekspozycja na słońce została powiązana z rakiem skóry. Dlatego dermatolodzy zazwyczaj zalecają stosowanie kremu z filtrem, gdy jest się na słońcu, aby zminimalizować ryzyko zachorowania na raka skóry. Inne gałęzie medycyny sugerują, że niewielkie ilości ekspozycji na słońce kilka razy w tygodniu mogą wystarczyć do zapewnienia odpowiedniego poziomu witaminy D w organizmie. Ilość witaminy D, którą twoje ciało może przekształcić do użycia, zależy również od siły światła słonecznego, która zmienia się w zależności nie tylko od pory dnia, ale także od miejsca zamieszkania. Najlepiej jest porozmawiać o problemie z lekarzem, aby zdecydować, jaki będzie najbardziej rozważny kurs w zakresie ekspozycji na słońce.
- Suplementy witaminy D: Przyjmowanie suplementu witaminy D jest dodatkową opcją dla zapewnienia wystarczających poziomów witaminy D. Co ciekawe, ze względu na rosnącą świadomość ogólnego zwiększonego ryzyka niedoboru witaminy D w całej populacji naukowcy podnieśli długotrwałe wytyczne dotyczące dawkowania. Obecna zalecana dzienna dieta (RDA) wynosi 600 jm dziennie dla osób w wieku od 4 do 70 lat. RDA zwiększa się do 800 jm dziennie dla osób w wieku 71 lat i starszych. Jednak właściwe dawkowanie powinno być ustalone na podstawie dyskusji z lekarzem, na podstawie krwi, wieku, historii medycznej i stylu życia.
