Większość dzieci w pewnym momencie życia źle się zachowuje. Mogą uderzyć inne dziecko, chwycić zabawkę, która nie jest dla nich przeznaczona, lub zażądać, kiedy powinna ładnie poprosić. Większość rodziców i nauczycieli reaguje na takie zachowanie konsekwencjami, takimi jak "time-out" lub utrata przywilejów telewizyjnych. Z tych konsekwencji dzieci uczą się, że ich zachowania są niedopuszczalne; uczą się również, że kontrolowanie ich impulsów może mieć pozytywne skutki.
Jednak bardzo często, gdy dziecko z autyzmem robi coś, na co każde inne dziecko otrzymywałoby czas oczekiwania, zamiast konsekwencji, dziecko z autyzmem otrzymuje "przepustkę" wraz z komentarzem, na przykład "to jest ok, ja zrozumieć "lub" dobrze, zrobił wszystko, co w jego mocy ". Kiedy dzieje się to z dzieckiem, które ma zdolność rozumienia zasad zachowania i kontrolowania swoich impulsów, dowiaduje się, że zasady nie mają do niej zastosowania. Następnym razem powtórzy zachowanie, oczekując tego samego wyniku.
Dlaczego dorośli nie mogą karać autystycznych dzieci
Nie ulega wątpliwości, że dorośli, którzy dają dzieciom z autyzmem złe zachowanie, robią to z dobrodusznością serca. Mogą wierzyć, że dziecko nie jest zdolne do lepszego zachowania. Mogą wierzyć, że konsekwencje spowodują jakieś emocjonalne uszkodzenie. Mogą wierzyć, że dziecko z autyzmem będzie wyrzucane, gdy spotka się z dezaprobatą.
Niezależnie od powodów, osoby dorosłe, które zdecydują się nie oferować struktury i dyscypliny dzieciom z autyzmem, czynią te dzieci krzywdą.
Dlaczego dyscyplina i struktura są ważne dla dzieci z autyzmem
Jeśli jest coś, co dzieci (z autyzmem lub bez) muszą koniecznie rozwijać, to jest struktura i dyscyplina. Jeśli jest coś, co przeraża i przytłacza dziecko, to brak zaangażowania dorosłych w tworzenie bezpiecznego, uporządkowanego i uporządkowanego świata.
Tak, łatwiej jest unikać dyscyplinowania dziecka z autyzmem. Kuszące jest założenie, że dziecko z autyzmem nie jest w stanie zrozumieć lub przestrzegać zasad. W ogromnej większości przypadków dzieci autystyczne są jednak w stanie zrozumieć i przestrzegać podstawowych zasad postępowania. Reguły te mogą wymagać modyfikacji lub wygięcia, w zależności od okoliczności. Ale dziecko, które wychowuje się lub kształci bez pomocy struktury i dyscypliny, z pewnością odczuje konsekwencje, gdy dorośnie i nie będzie w stanie zintegrować się ze społecznością lub miejscem pracy.
Mity na temat autyzmu i dyscypliny
Istnieje kilka mitów na temat autyzmu, które sprawiają, że egzekwowanie reguł zachowania wydaje się niesprawiedliwe lub niewłaściwe. Podczas gdy te mity zawierają ziarno prawdy, ważne jest, aby oddzielić prawdę od dezinformacji.
Mit pierwszy: dziecko, które nie umie mówić (lub dziwnie się mówi) nie może zrozumieć
Przyzwyczailiśmy się do tego, że komunikacja werbalna jest oznaką inteligencji. Ale dziecko, które ma wspaniałe słownictwo, niekoniecznie jest zdolne do dobrego zachowania niż dziecko o ograniczonym słownictwie. Nawet dziecko bez słów może być całkiem zdolne do zrozumienia i spełnienia oczekiwań behawioralnych, zakładając, że dziecko może komunikować się za pomocą znaku, tablicy łączności, kart PECS lub innych środków.
Może zajść konieczność zmiany stylu komunikacji, aby zaspokoić potrzeby dziecka z ograniczonymi umiejętnościami słownymi lub bez nich. Na przykład, być może będziesz musiał zachować proste słowa ("brak trafienia", w przeciwieństwie do "teraz, Johnny, wiesz, że nie trafiamy w tę klasę"), i możesz potrzebować użyć preferowanego środka komunikacji dziecka . W przypadku większości dorosłych takie modyfikacje powinny być łatwe do wykonania.
Mit drugi: Dzieci z autyzmem nigdy nie zachowują się niewłaściwie bez dobrego uzasadnienia
Z pewnością prawdą jest, że wiele dzieci z autyzmem reaguje silnie na sygnały sensoryczne i może wykazywać dyskomfort za sprawą złych zachowań. It Prawdą jest również, że dzieci z autyzmem są bardziej podatne niż typowe dzieci na znęcanie się, które mogą nie być oczywiste dla dorosłych w pokoju. Tak, czasami "zachowania" są wynikiem problemów, które można i należy rozwiązać.
Niemniej dzieci z autyzmem są dziećmi. Rozzłoszczają się i trafiają. Rzucą rzeczy, które nie powinny być rzucane. Wkładają ręce do jedzenia lub zrzucają jedzenie na podłogę. I podobnie jak inne dzieci, dzieci z autyzmem muszą się uczyć (1) te zachowania są niedopuszczalne i (2) istnieją alternatywne sposoby przekazywania uczuć i potrzeb.
Mit trzeci: Nieuczciwe jest dyscyplinowanie dziecka ze specjalnymi potrzebami
Oczywiście nieuczciwe jest karanie dziecka za coś, czego nie może uniknąć. Na przykład karanie dziecka z autyzmem za "stłuczenie" lub hałasowanie może być nieuzasadnione. Są to zachowania, które są nieodłączną częścią autyzmu.
Jest jednak nie tylko sprawiedliwe, ale konieczne, aby uświadomić dziecku, że zamierzone niewłaściwe zachowanie jest niedopuszczalne. W rzeczywistości dopuszczenie umyślnego niewłaściwego zachowania, ponieważ dziecko jest "szczególne", może stworzyć całą masę nowych problemów i problemów.
Mit czwarty: Dzieci z autyzmem nie rozumieją konsekwencji
Bardzo ważne jest, aby projektować konsekwencje tak, aby pasowały do dziecka i sytuacji. Dla dziecka z autyzmem może być bardzo trudne zrozumienie lub dostosowanie się do "limitu czasu", ale to samo dziecko może być w stanie zrozumieć i przestrzegać czasu wolnego od gier wideo. "Uziemienie" może nie być znaczącą konsekwencją dla dziecka, które woli samotny czas, podczas gdy krótka przerwa w telewizji może szybko przejść do sedna.
Oczywiście kara cielesna lub uwięzienie w szafie lub kredensie to zły wybór dla każdego dziecka.
Podsumowując, każde dziecko zasługuje na szacunek i wsparcie reprezentowane przez jasną strukturę, spójne zasady i dyscyplinę. Te narzędzia, wraz z pewną elastycznością, cierpliwością i wyobraźnią, mogą pomóc dziecku z autyzmem zrozumieć jego świat i poczuć się bezpiecznie i pewnie, gdy dorośnie.
