Co to znaczy mieć remisję z powodu choroby Leśniowskiego-Crohna lub wrzodziejącego zapalenia jelita grubego? Dla większości pacjentów z zapalną chorobą jelit (IBD) i ich lekarzami głównym celem leczenia jest uzyskanie remisji. Remisja może nastąpić po leczeniu lekami lub po operacji. W niektórych przypadkach może to nastąpić dość szybko, ale dla innych może zająć więcej czasu i spróbować terapii z jednym lub większą liczbą leków i / lub operacji.
Według Fundacji Crohna i zapalenia jelita grubego, w typowym roku około 50% osób z chorobą Leśniowskiego-Crohna będzie w stanie remisji lub cierpi na łagodną chorobę, a około 48% osób z wrzodziejącym zapaleniem okrężnicy będzie w stanie remisji.
Zrozumienie remisji
Określenie remisja oznacza różne rzeczy dla różnych osób, w tym dla pacjentów i lekarzy. Może to stanowić mały problem, gdy mówimy o tym, co oznacza remisja i jak można ją osiągnąć. Przez wiele lat pacjenci byli uznawani za poddanych remisji, jeśli wystąpiło kilka lub brak było objawów IBD. Zwykle oznaczało to, że objawy takie jak ból brzucha, biegunka lub krwawe stolce zostały znacznie zmniejszone lub całkowicie zniknęły.
Im więcej dowiemy się o IBD, jednak coraz częściej rozumie się, że remisja jest szerszą koncepcją niż redukcja objawów. Dla pacjentów uzyskanie kontroli nad objawami będzie najważniejszym czynnikiem poprawy jakości życia w krótkim okresie.
Niemniej jednak mogą wystąpić inne procesy związane z IBD, nawet jeśli pewne objawy, a nawet wszystkie objawy, minęły. Niektórzy pacjenci nadal mogą mieć zapalenie IBD, mimo że czują się lepiej. Zapalenie jest oznaką IBD, która może prowadzić do poważniejszych komplikacji.
Różne rodzaje remisji
Pacjenci mogą dowiedzieć się więcej o ich IBD poprzez dyskusję o remisji z gastroenterologiem. Nie ma zgody co do dokładnej definicji remisji w IBD. Istnieje jednak kilka narzędzi do punktowania, które lekarze mogą wykorzystać do ustalenia, czy pacjent osiągnął remisję. Różni gastroenterolodzy i ośrodki IBD zastosują kryteria, które uznają za najbardziej odpowiednie, co oznacza, że porównywanie może być trudne.
Niektóre z różnych typów remisji obejmują:
- remisję biochemiczną: Testy laboratoryjne wykonane na krwi lub stolcu nie wykazują żadnych znamiennych objawów IBD.
- Rehabilitacja kliniczna: Gdy objawy IBD zmalały do tego stopnia, że są w większości nieobecne lub ustąpiły.
- Remisja endoskopowa: Podczas testu nie obserwuje się zapalenia, gdy lekarz widzi podszewkę przewodu pokarmowego, taką jak kolonoskopia lub sigmoidoskopia.
- Remisja histologiczna: Ten typ remisji obejmuje zarówno remisję endoskopową, jak i kliniczną. Gdy pobierane i badane są biopsje, na przykład podczas kolonoskopii, nie obserwuje się zapalenia.
- Chirurgiczna remisja: Chirurgia może również spowodować czas remisji u niektórych osób z NZJ, gdy powoduje niewielkie stany zapalne lub objawy.
Dlaczego remisja kliniczna może być niewystarczająca
Remisja kliniczna jest z pewnością ważna dla pacjentów, ponieważ oznacza to lepsze samopoczucie. Objawy IBD, które mogą być tak kłopotliwe i prowadzić do pacjentów niezdolnych do socjalizacji lub do pracy lub szkoły są w większości lub całkowicie nieobecne. Nawet dla niektórych lekarzy może to być punktem końcowym leczenia, ale coraz częściej rozumie się, że remisja powinna obejmować więcej niż kontrolowanie objawów. Dotarcie do tak zwanej "głębokiej" remisji jest teraz celem.
Powodem tego jest to, że nawet przy remisji klinicznej i zachowaniu się jak normalnie, IBD nadal może powodować zapalenie w przewodzie pokarmowym.
Badania wykazały, że od 30% do 45% pacjentów z wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego, którzy są w remisji klinicznej, ma zapalenie, które można znaleźć podczas endoskopii. Problem polega na tym, że stan zapalny naraża pacjenta na zwiększone ryzyko różnych innych słabych wyników. To szczątkowe zapalenie wiąże się z nawrotem wrzodziejącego zapalenia okrężnicy, większym ryzykiem operacji i bardziej długotrwałymi problemami, takimi jak zwiększone ryzyko raka okrężnicy.
Co się stanie, jeśli nadal występuje stan zapalny?
Brak lub brak symptomów jest doskonały dla pacjentów, ale uzyskanie głębokiej remisji, która obejmuje kontrolowanie stanu zapalnego, jest ważne dla długotrwałego zdrowia. Kiedy w układzie trawiennym nadal występuje stan zapalny, może być potrzebny inny rodzaj leczenia. Niezbędna jest praca z gastroenterologiem w celu ustalenia, jakie leczenie może być konieczne, aby nie tylko kontynuować kliniczną remisję, ale także doprowadzić do remisji endoskopowej. Niektórzy pacjenci mogą odczuwać, że nie ma objawów niewydolności nerek, ale celem leczenia powinno być również wyeliminowanie stanu zapalnego. Jest więcej szans na dobry długoterminowy wynik z IBD, gdy endoskopia i biopsja pokazują, że nie ma żadnego resztkowego zapalenia w układzie trawiennym.
Słowo od Verywella
Gdy lekarze i naukowcy stają się mądrzejsi w kwestii tego, co dzieje się w układzie pokarmowym osób cierpiących na IBD, zmieniają się definicje niektórych terminów. Remisja jest jednym z takich terminów, ponieważ oznaczało to brak objawów, ale teraz oznacza znacznie więcej. W rzeczywistości, remisja została podzielona na kilka podkategorii. Podczas gdy specjaliści IBD niekoniecznie zgadzają się co do jednej definicji tego, czym jest remisja, przyjmuje się, że remisja kliniczna nie wystarcza pacjentom. Osoby z IBD nie tylko potrzebują kontroli swoich objawów, ale także zapalenia, które powoduje IBD, w celu zmniejszenia ryzyka różnych powikłań. Pacjenci są inteligentni na temat IBD i potrafią docenić niuanse różnych rodzajów remisji i jak osiągnąć remoskopię endoskopową, która doprowadzi do lepszych wyników.
