Można by pomyśleć, że rodzice dzieci z zaburzeniami ze spektrum autyzmu stali się szybkimi przyjaciółmi i sojusznikami. W końcu mają ze sobą wiele wspólnego. Wychowywanie dziecka z autyzmem może być trudne i dezorientujące, a kto lepiej to rozumie niż rodzic innego dziecka z autyzmem?
Chociaż z pewnością jest tak, że istnieją wspaniale wspierające grupy rodziców autyzmu, rzeczywistość jest taka, że rodzice autyzmu nie zawsze widzą świat w ten sam sposób.
Tak jak ludzie w spektrum bardzo się od siebie różnią, tak samo jak ich rodzice. W rzeczywistości rodzice dzieci (i dorośli) na widmie mogą w rzeczywistości stać się dla siebie blokadami.
Jak to możliwe? Oto tylko niektóre z najważniejszych powodów.
1. Każde dziecko z autyzmem jest wyjątkowe.
Wyobraź sobie sytuację, w której dwie matki autystycznych 10-latków opowiadają się za dziećmi w tym samym okręgu szkolnym. Ale podczas gdy jeden z chłopców jest dobrze funkcjonujący, potrafi zarządzać typowymi naukowcami, ale ma problemy z interakcją społeczną, drugi chłopiec jest niewerbalny i ma znaczące problemy zmysłowe.
Mama # 1 zaczęła od pierwszej pomocy i była w stanie współpracować z dystryktem, aby stworzyć wspaniałą klasę autyzmu z odpowiednimi podpórkami dla jej syna. Mama nr 2, która zaczęła się nieco później, skonfrontowana jest z rzeczywistością, że w szkole jest zupełnie nowy pokój wsparcia dla autyzmu, który ma niewiele cech, jakich potrzebuje jej syn – a okręg szkolny jest nieugięty: "będzie dobrze . "
Mama # 1 jest zadowolona z tego, co pomogła stworzyć i nie chce żadnych zmian; Mama nr 2 opowiada się za znaczącymi zmianami w strukturze i wsparciu w "klasie autyzmu".
2. Rodzice mają różne filozofie dotyczące autyzmu.
Tata nr 1 ma dziecko z umiarkowanym autyzmem. Jest przytłoczony trudnościami w interakcji z synem, który "uprawia" sport, nie może przestrzegać zasad harcerzy i wydaje się, że nie jest zainteresowany łączeniem się z rówieśnikami w swoim wieku.
Kieruje nim chęć pomocy swojemu synowi w zdobywaniu umiejętności, których potrzebuje, by dopasować się do rówieśników.
Tata nr 2 ma dziecko z podobnymi problemami – ale dla niego to nic wielkiego. "A co jeśli nasze dzieci są inne?" pyta: "Musimy tylko wspierać nasze dzieci takimi, jakimi są, i nie próbować przekształcać ich w kogoś, kim nie są".
Tata nr 1 chce, aby tato nr 2 wspierało go, gdy stara się nauczyć syna podstaw gry w piłkę nożną. Tata nr 2 ma małe lub żadne zainteresowanie i może skończyć się tworzeniem negatywnych uczuć, gdy kwestionuje brak empatii taty nr 1 dla jego syna.
3. Rodzice mają różne cele dla swoich dzieci.
Czy dla dziecka z autyzmem ważniejsze jest, aby czuć się komfortowo w otoczeniu przyjaznym dla autyzmu lub nauczyć się zarządzać trudnym środowiskiem integracyjnym? Czy lepiej jest skupić się na znalezieniu lekarstwa na autyzm Twojego dziecka – czy skupić się na pomaganiu dziecku w lepszym radzeniu sobie z jego wyzwaniami? Różne cele muszą oznaczać, że rodzice mają różne pomysły na temat tego, co jest ważne w środowisku szkolnym lub w społeczności, i mogą mieć bardzo różne wyobrażenia na temat tego, jak sprawować dziecko nad spektrum.
4. Rodzice uściskają i promują różne pomysły na temat leczenia i przyczyn autyzmu.
Rodzic A jest całkowicie przekonany, że autyzm jej dziecka był spowodowany przez szczepionki.
Rodzic B uważa, że teoria to dużo nonsensu.
Rodzic A poświęca się szczególnej terapii i uważa, że wszyscy rodzice powinni pójść za jej przykładem. Jej misją jest dotarcie do każdego rodzica autystycznego dziecka, aby ewangelizować na temat jej wybranego podejścia do leczenia autyzmu – nawet wtedy, gdy powiedziała: "Nie jestem zainteresowany".
Tego typu podejście typu "wszystko albo nic" może wywołać prawdziwy antagonizm.
Jeśli jesteś sfrustrowany przez rodziców autyzmu, których spotykasz, nie jesteś sam. Na szczęście często można znaleźć grupę, która koncentruje się na szczególnym typie autyzmu, leczenia lub filozofii – więc możesz odkryć grupę, która jest tuż za twoją uliczką.
