Zapalenie czynnościowe, znane również jako przewlekłe zaparcie idiopatyczne, diagnozuje się, gdy dana osoba doświadcza objawów zaparcia, ale nie można określić konkretnej przyczyny tego problemu. Ponieważ dla wyjaśnienia objawów można znaleźć przyczynę fizyczną, funkcjonalne zaparcie jest jednym z funkcjonalnych zaburzeń żołądkowo-jelitowych (FGD).
Objawy zaparcia funkcjonalnego
Osoby z zaparciami czynnościowymi zgłaszają niektóre lub wszystkie z następujących objawów:
- Trzy lub więcej ruchów wypróżnień na tydzień
- Twarde, nierówne stolce
- Uczucie niepełnej ewakuacji
- Uczucie blokady lub niedrożności odbytu i / lub odbytnicy
- Odcedzanie podczas wypróżnień
- Używanie palców do asystowania przy podawaniu stolca (ewakuacja cyfrowa)
- Luźne stolce są rzadkie bez stosowania środków przeczyszczających
Zgodnie z rzymskimi kryteriami FGD, objawy zaparcia muszą występować w co najmniej 25 procentach wszystkie ruchy jelit. Objawy muszą również występować co najmniej dwa dni w tygodniu, przez co najmniej trzy miesiące w ciągu ostatnich sześciu miesięcy, w celu ustalenia rozpoznania zaparcia czynnościowego.
Funkcjonalne zaparcie w porównaniu z IBS
Rozpoznanie zaparcia czynnościowego wymaga, aby twoje objawy nie spełniały kryteriów zespołu jelita drażliwego (IBS). Zazwyczaj to brak bólu związanego z ruchami jelit powoduje diagnozę zaparcia czynnościowego w przeciwieństwie do IBS.
Chociaż te dwa zaburzenia mają różne kryteria diagnostyczne, niektórzy badacze uważają, że nie ma wyraźnego rozróżnienia między tymi dwoma. Wielu lekarzy oferuje diagnozę IBS, nawet jeśli surowe kryteria nie są spełnione, dla każdego, kto doświadcza przewlekłych problemów z jelitami bez możliwej do zidentyfikowania przyczyny.
Wielu pacjentów zgłasza, że ich obraz symptomów zmienia się z jednego zaburzenia na inny iz powrotem z czasem.
Funkcjonalna zaparcie u dzieci
Kryteria diagnostyczne dla czynności wątroby u dzieci, małych dzieci i dzieci Rome IV różnią się od kryteriów diagnostycznych u dorosłych:
- Zaparcie definiuje się jako dwa lub mniej ruchów jelit tygodniowo.
- Co najmniej jeden epizod zabrudzenia na tydzień (u osób przeszkolonych w toaletach)
- Historia trzymania stolca w
- Bolesne, ciężkie wypróżnienia
- Odcięty stolec w odbytnicy
- Doświadczenie stolca, które jest tak duże, że może zapchać toaletę
Twoje dziecko może również wykazywać drażliwość i zmniejszony apetyt, ale podnosi nastrój i zwiększa apetyt, gdy są w stanie przejść duży stolec. Podobnie jak w przypadku zaparcia czynnościowego u dorosłych, diagnozę podejmuje się wyłącznie u dzieci, które nie spełniają kryteriów IBS.
Przewlekłe zaparcia to jeden z dziesięciu problemów, które sprawiają, że dzieci widzą swojego pediatrę. Szacuje się, że od 90 do 95 procent czasu diagnozuje się problem jako funkcjonalny, a jedynie niewielki procent dzieci ma możliwy do zidentyfikowania problem z uwzględnieniem objawów zaparcia. Problem najprawdopodobniej pojawia się w wieku od dwóch do czterech lat i zazwyczaj wiąże się z początkiem treningu toaletowego.
Znaczny odsetek dzieci z zaparciami czynnościowymi również cierpi na nietrzymanie stolca, ponieważ luźny stolec przecieka wokół twardej masy. Około jedna trzecia dzieci z czynnościowymi zaparciami będzie wykazywać problemy behawioralne związane z ich objawami.
Leczenie zaparcia czynnościowego
Leczenie zaparć czynnościowych jest inne u dorosłych i dzieci. Jeśli Ty lub Twoje dziecko cierpicie na przewlekłe zaparcia, ważne jest, aby zgłosić się do lekarza w celu przeprowadzenia odpowiedniej diagnostyki. Jeśli twój lekarz wystąpi z diagnozą zaparcia, będzie współpracować z tobą w celu opracowania planu leczenia.
Oto kilka artykułów, które mogą być pomocne:
- Przewodnik leczenia przewlekłego zaparcia
- Zabiegi zaparcia dla niemowląt i dzieci
