Rozpoznanie łuszczycy zwykłej jest zwykle proste. Jest to stosunkowo często występujący stan, który większość lekarzy często widuje – możesz zobaczyć swojego regularnego lekarza, który otrzyma diagnozę. Pediatrzy, lekarze chorób wewnętrznych i lekarze rodzinni mają doświadczenie w tej chorobie.
W odróżnieniu od innych schorzeń trudniejszych do zaklasyfikowania, łuszczyca plackowata często jest szybko diagnozowana.
Jeśli twoja łuszczyca plackowata jest z jakiegoś powodu trudna do zdiagnozowania lub leczenia, twój regularny lekarz może skierować cię do dermatologa.
Łuszczyca plackowata prawie zawsze jest diagnozowana klinicznie. Oznacza to, że twój lekarz zwykle będzie w stanie powiedzieć, że masz łuszczycę plackowatą tylko z twoją historią medyczną i badaniem fizykalnym.
Samokontrola i testowanie w domu
Nie próbuj diagnozować swojej łuszczycy w domu lub po prostu korzystając z Internetu. Badanie objawów jest w porządku. Jednak wiele różnych rodzajów stanów medycznych może powodować wysypkę i podrażnienie skóry. Jeśli pacjent samolecznie podejmie łuszczycę, może pogorszyć stan skóry. Zamiast tego skorzystaj z pomocy profesjonalnego pracownika służby zdrowia, któremu ufasz.
Jednak przed pojawieniem się pracownika służby zdrowia warto pomyśleć o swoich objawach. Pomoże ci to upewnić się, że nie pominiesz żadnych ważnych szczegółów, kiedy opisujesz swój stan.
Historia medyczna
Aby zdiagnozować ciebie, twój lekarz przeprowadzi twoją historię medyczną. Obejmuje to pytania na temat twoich symptomów i ich zmian w czasie.
Twój lekarz zapyta również o inne schorzenia i historię choroby Twojej rodziny. Niektóre z tych pytań mogą nie mieć związku z łuszczycą, ale mogą pomóc w ustaleniu prawidłowej diagnozy.
Badanie lekarskie
Twój lekarz wykona również staranny egzamin lekarski. Obejmuje to dokładne sprawdzenie skóry.
Łuszczyca plackowata ma tendencję do pojawiania się w określonych wzorcach, których lekarz może użyć do zdiagnozowania stanu. Na przykład dotknięte czerwonawe obszary skóry zwykle pojawiają się ze srebrzystymi łuskami. Lekarz sprawdzi inne części ciała, na które może mieć wpływ łuszczyca, takie jak stawy, paznokcie lub skóra głowy.
Laboratoria, testy i obrazowanie
Nie istnieje badanie krwi, które może pomóc w rozpoznaniu łuszczycy plackowatej. Obrazowanie medyczne również nie jest częścią procesu diagnostycznego.
Rzadko lekarz może wykonać biopsję skóry w celu ostatecznego rozpoznania łuszczycy plackowatej. Otrzymasz znieczulenie miejscowe, aby odrętwiały obszar. Wtedy ktoś usunąłby niewielki obszar skóry, na którym występują objawy. Następnie ekspert sprawdza skórę pod mikroskopem. Dzięki temu profesjonalista może bliżej przyjrzeć się zmianom zachodzącym w skórze. Może to pomóc w wykluczeniu innych chorób skóry, które mogą wyglądać podobnie do łuszczycy plackowatej.
Twój lekarz może również potrzebować pewnych testów laboratoryjnych, jeśli zaczynasz przyjmować leki na łuszczycę plackowatą. Jednak nie jest to częścią procesu diagnostycznego.
Ocena ciężkości
W ramach diagnozy lekarz może ocenić stopień zaawansowania choroby. Może to pomóc w śledzeniu postępów i odbywa się poprzez ocenę wpływu na twoje ciało.
Twój lekarz może wspomnieć, że masz łagodną, umiarkowaną lub ciężką łuszczycę, w zależności od nasilenia objawów. Większość osób z łuszczycą ma tylko łagodną chorobę. Jest to choroba, która dotyka mniej niż 5 procent powierzchni ciała i która nie ma wpływu na narządy płciowe, twarz, dłonie lub stopy.
W niektórych przypadkach lekarz może chcieć uzyskać dokładniejszą ocenę ciężkości łuszczycy plackowatej.
Na przykład lekarz może wskazać procent powierzchni ciała, która wydaje się być dotknięta. Może to pomóc Tobie i Twojemu lekarzowi lepiej śledzić, jak dobrze Twój organizm reaguje na leczenie łuszczycy.
Rozpoznania różnicowe
W ramach diagnozy lekarz poinformuje cię o konkretnym rodzaju łuszczycy. Na przykład łuszczyca krostkowa i łuszczyca gutkowa mają nieco inne objawy w porównaniu do łuszczycy plackowatej.
- Odwrotna łuszczyca (mniej łuszcząca się wysypka dotykająca głównie fałdy skórne ciała)
- Łuszczyca łuszczycowa (z rozległą czerwoną wysypką)
- Łuszczyca krostkowa (z podniesionymi pęcherzami ropnymi na dłoniach i podeszwach)
- Łuszczyca plackowata (drobne czerwone wysypki , zwykle rozproszone na pniu, które mogą występować częściej u dzieci niż u dorosłych)
Twój lekarz będzie również musiał upewnić się, że masz łuszczycę, a nie jakąś inną chorobę skóry. Inne stany skóry mogą czasami przypominać łuszczycę. Niektóre stany, które mogą wyglądać podobnie, to:
- Egzema
- Łojotokowe zapalenie skóry
- Lichen simplex chronicus
- Tinea corporis (grzybicze zakażenie skóry)
Lekarz prowadzący rozważy te i inne schorzenia skóry podczas diagnozowania z łuszczycą plackowatą. Rzadko zdarza się, że początkowo można uzyskać inną diagnozę, zanim ostatecznie zostanie zdiagnozowana łuszczyca. Możesz też najpierw zdiagnozować łuszczycę, zanim ostatecznie uzyskasz inną, prawidłową diagnozę.
Ponieważ diagnoza jest kliniczna, czasami zdarzają się błędy. Jest to jeden z powodów, dla których ważne jest, aby pracować z lekarzem, aby zobaczyć, jak reagują twoje objawy. Jeśli masz jakiekolwiek pytania dotyczące diagnozy, nie wahaj się zapytać swojego lekarza.
Diagnozowanie chorób współistniejących
Niektóre osoby z łuszczycą plackowatą mają współwystępujące choroby związane z ich stanem. Na przykład niektórzy mają również łuszczycowe zapalenie stawów. Tak więc, w ramach wywiadu lekarskiego i badania, lekarz również będzie szukał oznak tego.
Inne problemy, takie jak choroby sercowo-naczyniowe i depresja, są również częstsze u osób z łuszczycą, więc Twój dostawca opieki zdrowotnej może również potrzebować przesłuchania w kierunku innych chorób jako części diagnozy.
W niektórych przypadkach możesz potrzebować dodatkowych testów do diagnozowania chorób współistniejących. Na przykład, jeśli masz objawy bólu stawów, lekarz może chcieć określonych badań krwi. Pomogą one wykluczyć inne przyczyny bólu stawów, takie jak reumatoidalne zapalenie stawów.
Ale nie każdy z łuszczycą musi mieć takie testy. Twój lekarz poinformuje Cię, czy któryś z tych dodatkowych testów może być konieczny.
