Jak diagnozuje się kiłę

badań krwi, ciemnym polu, Mikroskopia ciemnym, Mikroskopia ciemnym polu, ciemnym polu może, drogą płciową

Syfilis jest wywoływany przez bakterię Treponema pallidum. Choroba jest zwykle zdiagnozowana w badaniach krwi, które wykrywają białka, zwane przeciwciałami, które są wytwarzane przez organizm w odpowiedzi na zakażenie. Gdy zostaniesz zarażony, przeciwciała na T. pallidum pozostaną we krwi przez lata. Często analiza laboratoryjna może dostarczyć wskazówek, czy infekcja jest nowa, czy taka, która miała miejsce w przeszłości.

Oprócz testów przeprowadzanych w klinice, gabinecie lekarskim lub aptece dostępnych jest wiele zestawów do samodzielnego testowania, które pozwalają na testowanie w zaciszu własnego domu.

Testy samodzielne / testy w domu

Jedną z głównych przeszkód w badaniach przesiewowych w kierunku chorób przenoszonych drogą płciową jest dyskomfort lub zakłopotanie, które niektórzy doświadczają w przypadku konieczności zwrócenia się do lekarza o badanie. Z tego powodu ludzie często unikają testów przez lata, a nawet dziesięciolecia, zanim infekcja nagle stanie się poważna.

Pamiętaj, że nie możesz zdiagnozować się z kiłą na podstawie objawów, nawet jeśli zauważysz ból. Ale możesz użyć domowego zestawu STD, który poparł wiele organów zdrowia publicznego; opcja pomaga wielu ludziom pokonać bariery w testowaniu.

Wśród dostępnych typów (oraz ich zalet i wad):

  • Zestawy testowe szybkiego kiły wyglądają jak testy ciążowe i wymagają kilku kropel krwi do postawienia diagnozy, co często można zrobić w zaledwie 15 minut. Chociaż są wygodne, są podatne na niedokładności i błędy użytkownika.
  • Zestawy testoweM-

przejdź do następnego poziomu. Rejestrujesz się online, dostarczając dane medyczne przed testowaniem. Następnie zostanie wysłany do Ciebie test krwi z nakłuciem igłą, który pobierzesz, a następnie wyślesz do wyznaczonego laboratorium w celu przeprowadzenia analizy. Wyniki, które pobierasz online w ciągu dwóch do pięciu dni roboczych, są znacznie dokładniejsze niż wyniki testów, które wykonujesz samodzielnie.

Podczas gdy zestawy można łatwo znaleźć w Internecie, musisz wybrać ostrożnie. Istnieje niewiele przepisów federalnych dotyczących zestawów testowych STD online do użytku domowego. W związku z tym musisz zadbać o to, aby ten, który wybierzesz, spełniał wymagania poprawki poprawy klinicznej laboratoriów (CLIA) oraz by testy zostały przedłożone i zatwierdzone przez amerykańską Agencję ds. Żywności i Leków (FDA).

Aby to sprawdzić, skontaktuj się z regionalnym biurem CLIA. Nie daj się zwieść takim terminom, jak "technologie zatwierdzone przez FDA".

Laboratoria i testy PonieważT . pallidum

jest zbyt delikatny, aby można go było hodować, choroba musi zostać zdiagnozowana na dwa sposoby: pośrednie wykrycie infekcji lub bezpośrednie wykrycie organizmu.

Standardowe testy krwi

  • Preferowaną metodą testowania jest metoda pośrednia, z wykorzystaniem kombinacji badań krwi przeprowadzonych przez lekarza. Obejmuje on dwie różne klasy testów przeprowadzanych jeden po drugim:Testy niezwiązkowe:
  • Diagnoza rozpoczyna się zwykle od dwóch beztrakcyjnych testów krwi zwanych testem laboratoryjnym chorób wenerycznych (VDRL) i szybkiej reagynowej plazmy (RPR). Oba wykrywają przeciwciała przeciwko antygenowi kardiolipina-cholesterol-lecytyna, który jest materiałem wytwarzanym w odpowiedzi na uszkodzenia spowodowane przez bakterie kiły. Jednak przeciwciała te są również wytwarzane w kontekście innych chorób, takich jak toczeń i choroba z Lyme. Testy są czułe, niedrogie i łatwe w użyciu, ale ich niespecyficzność sprawia, że ​​są podatne na wyniki fałszywie dodatnie. W związku z tym wyniki muszą zostać potwierdzone bardziej konkretnymi, aczkolwiek kosztowniejszymi testami krętkowymi.Testy zwapnień: Jeśli testy bez użycia krętek są pozytywne, wyniki zostaną potwierdzone przez jeden z kilku testów krętkowych. Testy Treponalal wykrywają przeciwciała pall T. pallidum wytwarzane w odpowiedzi na samą bakterię. Chociaż są specyficzne, nie są w stanie odróżnić przeszłej lub obecnej infekcji. Z tego powodu testy muszą być stosowane razem w celu postawienia diagnozy. Opcje testu Treponemal obejmują absorpcję przeciwciał fluorescencyjnych (FTA-ABS),T. pallidum test aglutynacji cząstek (TP-PA), testy immunoenzymatyczne (EIA) i testy immunochemii chemiluminescencyjnej (CIA).

Wyniki tych testów są zgłaszane jako reaktywne lub niereaktywne.

Reaktywność testu krętkowego zakłada infekcję, ale nie może ujawnić, kiedy doszło do zakażenia. Aby to ustalić, laboratorium porówna wyniki badań krwi – w tym poziom (miano) przeciwciał we krwi – w celu ustalenia stopnia infekcji i odpowiedniego przebiegu leczenia.

Badanie przesiewowe w kierunku odwrotnym

Ta sekwencja badań krwi – beztuszkowa pierwsza, krętkowa sekunda – uważana jest za klasyczny sposób diagnozowania. Jednak w niektórych przypadkach proces może zostać odwrócony, aby najpierw wykonać test kręcenia, a testy bez konieczności kłucia wykonać jako drugie.

Znane badanie przesiewowe sekwencji odwrotnej ma zalety i wady. Na froncie dodatnim częściej wykrywa się infekcje bardzo wczesne i późne. Po stronie negatywnej odwrotne badania przesiewowe mogą być kosztowne i mogą wywołać wynik reaktywny, nawet jeśli dana osoba była wcześniej leczona. Wyniki fałszywie reaktywne są problematyczne, ponieważ mogą prowadzić do niepotrzebnego powielania leczenia.

Podczas gdy ma miejsce miejsce przesiewania wstecznego, standardowa sekwencja testów jest nadal zalecana w większości przypadków.

Mikroskopia w ciemnym polu

Mikroskopia w ciemnym polu to bezpośrednia metoda testowania rzadziej stosowana dzisiaj, ponieważ wymaga ona wysoko wykwalifikowanych techników. Wykonuje się ją, pobierając próbkę płynu ustrojowego (z opryszczki lub nakłucia lędźwiowego) i oglądając ją pod mikroskopem w celu wizualnego wykazania obecności bakterii. Test można również wykonać na próbkach tkanek lub śluzie nosowej.

Mikroskopia w ciemnym polu może być przydatna w późniejszym stadium choroby, gdy inne testy są niejednoznaczne lub u noworodków, które są zwykle trudne do zdiagnozowania.

Noworodki

Wrodzona kiła występuje, gdy infekcja przechodzi z matki na dziecko w czasie ciąży. Noworodki z kiłą często nie mają objawów choroby i mogą je rozwijać dopiero w drugim roku życia.

Rozpoznanie u noworodków może być trudne, ponieważ przeciwciała matki krążą w krwi dziecka przez pierwsze 12 do 18 miesięcy życia. Oznacza to, że w tym czasie lekarze nie są w stanie odróżnić przeciwciał pochodzących od matki lub należących do dziecka (co oznacza, że ​​dziecko jest zakażone).

Z tą informacją, jeśli przeciwciała dziecka są znacznie wyższe niż u matki, najprawdopodobniej dziecko jest zarażone. Mikroskopia w ciemnym polu może dostarczyć bezpośrednich dowodów na infekcję.

Rozpoznania różnicowe

Ponieważ kiła naśladuje tak wiele innych chorób i często wymaga rozległej interpretacji wyników badań krwi, należy dołożyć starań, aby diagnoza była prawidłowa. Wymaga to rozległej diagnostyki różnicowej, szczególnie podczas kiły trzeciorzędowej, gdy objawy mogą być tak zróżnicowane i ciężkie.

Klinicyści przetestują nie tylko kiłę, ale także chlamydię, rzeżączkę, rzęsistkowicę, bakteryjne zakażenie pochwy i HIV, używając obszernego panelu testów STD. Inne badania laboratoryjne i obrazowe można również zamówić, aby wykluczyć inne możliwe przyczyny. Wśród wielu możliwych badań:

  • Kiła pierwotna:kandydoza, zapalenie pęcherza moczowego, wirus opryszczki pospolitej, ziarniak inguinale, zapalenie cewki moczowej, inne choroby przenoszone drogą płciową
  • Wtórna kiła:HIV, choroba Kawasaki, mononukleoza, pityriasis rosea, gorączka plamista Gór Skalistych, szkarlatyna
  • Trzeciorzędowa kiła: guza mózgu, rak, zastoinowa niewydolność serca, meningokokemia, choroba psychiczna, stwardnienie rozsiane, udar mózgu

Zalecenia przesiewowe

Nigdy nie należy używać braku objawów jako przyczyny nie poddawania się testom. Ponieważ objawy kiły są często uogólnione i niespecyficzne, można je łatwo przeoczyć lub pomyłkowo z innymi chorobami. W tym celu Zespół Specjalny ds. Usług Specjalnych w USA zaleca testowanie kiły u wszystkich kobiet w ciąży i wszystkich osób, u których występuje zwiększone ryzyko zakażenia.

Dotyczy to mężczyzn uprawiających seks z mężczyznami (MSM), osób z kilkoma partnerami seksualnymi, osób zażywających narkotyki i osób uprawiających seks bez zabezpieczenia.

Like this post? Please share to your friends: