Jeśli dana osoba była narażona na HIV, istnieje okres, w którym test na HIV nie może dostarczyć dokładnych wyników. Nazywa się to okresem okna. Ponieważ testy na HIV mają na celu wykrywanie określonych markerów infekcji, takich jak antygeny i przeciwciała, nie może tego zrobić, dopóki wystarczająca ilość tych białek nie zostanie wytworzona w odpowiedzi na zakażenie.
Może to być niepokojący czas dla osoby, która musi usiąść i czekać na testy, ale dobrą wiadomością jest to, że testy nowej generacji znacznie skróciły ten czas.
Co zrobić, jeśli status HIV twojego partnera jest nieznany
Jeśli nie znasz statusu HIV partnera seksualnego, tradycyjnie zaleca się, aby przed testem odczekać od dwóch do ośmiu tygodni. Wynika to z faktu, że większość testów wczesnej generacji wykrywa przeciwciała, które organizm produkuje znacznie wolniej niż antygeny.
Wraz z wprowadzeniem nowszych testów połączeń, które zostały zaprojektowane do wykrywania obu przeciwciał, czas ten znacznie się zmniejszył. Obecnie technik laboratoryjny wykorzystujący test kombinowany może dokonać dokładnego odczytu średnio za około 26 dni.
Mimo to istnieje szansa, że test może zostać błędnie zdiagnozowany na najwcześniejszych etapach infekcji. Jeśli wydaje Ci się, że niedawno byłeś narażony na zakażenie wirusem HIV, najlepiej poczekać kilka tygodni przed poddaniem się testowi, lub przynajmniej powtórzyć test od czterech do sześciu tygodni później, aby potwierdzić, że wynik negatywny jest nadal ujemny.
Ponieważ niektóre testy na HIV są dokładniejsze niż inne, możesz zdecydować się na zapytanie o to, który test zostanie użyty. Podczas gdy twoja prośba może spotkać się ze zdziwieniem, a nawet z dezaprobatą, masz pełne prawo zapytać, czy tylko zapewnić sobie większy spokój ducha.
Co należy zrobić, jeśli status HIV twojego partnera jest znany
Jeśli uważasz, że przypadkowo zostałeś narażony na zakażenie wirusem HIV, zawsze jest jedna reguła do naśladowania: Podejmij teraz działanie. Jest to szczególnie ważne, jeśli wiesz, że twój partner seksualny ma HIV.
W przypadku narażenia można zapobiec zakażeniu 28-dniowym cyklem profilaktyki po ekspozycji na HIV (PEP).
Wykazano, że czas stosowania PEP jest skuteczniejszy, im szybciej zacznie działać: najlepiej mniej niż 6 godzin po ekspozycji, ale nie później niż po 72 godzinach. Decyzja o rozpoczęciu PEP zależy od rodzaju ekspozycji (np. Odbytu, pochwy, napaści na tle seksualnym, używania narkotyków w drodze iniekcji, zranienia igłą), jak również znanego lub nieznanego statusu HIV partnera seksualnego.
Prosta zasada mówi, że jeśli jesteś narażony przez partnera, którego wiadomo, że jest nosicielem wirusa HIV, powinieneś jak najszybciej udać się do lekarza lub pogotowia, najlepiej teraz.
A co najważniejsze, nie pozwólcie, aby zawstydzenie lub wstyd zniechęciło was do poszukiwania PEP lub testu na HIV. W Stanach Zjednoczonych zaleca się obecnie, aby wszyscy Amerykanie w wieku od 15 do 65 lat otrzymali jednorazowy test na HIV w ramach rutynowej wizyty lekarskiej.
