Infekcje dróg moczowych (UTI) są często łagodne i czasami ustępują samoistnie bez zbyt dużych płynów, a być może łagodny lek przeciwbólowy o lekkim działaniu przeciwbólowym (OTC). Jednakże, jeśli trwa dłużej niż dwa dni, możesz skorzystać z krótkiego kursu antybiotyków. Jest to szczególnie ważne, jeśli infekcja przeniosła się z pęcherza do nerek.
W takich przypadkach leki homeopatyczne i leki przeciwbólowe najprawdopodobniej nie przyniosą ulgi i mogą zwiększyć ryzyko powikłań.
Środki zaradcze w domu
Podczas gdy antybiotyki są powszechnie stosowane w leczeniu infekcji dróg moczowych, w ostatnich latach zmieniły się nastawienie ze względu na rosnącą liczbę opornych na antybiotyki E. coli i innych bakterii. Dzisiaj niektórzy lekarze przyjmują podejście polegające na czuwaniu i oczekiwaniu, jeśli UTI jest nieskomplikowane i ma niewielkie objawy.
Na przykład w Europie lekarze często udzielają 48-godzinnej recepty z opóźnieniem, którą można zastosować według uznania pacjenta. Podobne praktyki są przyjmowane przez niektórych lekarzy w Stanach Zjednoczonych. Jednak niektóre badania sugerują, że wstrzymywanie antybiotyków może zwiększać ryzyko powikłań ZUM, a większość ekspertów nie przyjęła tej praktyki.
Aby zminimalizować potrzebę stosowania antybiotyków w przypadku drobnego ZUM, istnieje szereg wypróbowanych i prawdziwych środków, do których można się zwrócić:
- Pij dużo wody. Po prostu dzięki utrzymaniu pracy układu moczowego będziesz w stanie usunąć więcej krążących bakterii z pęcherza lub nerek. Staraj się wypić nie mniej niż osiem szklanek wody dziennie (lub około pół galona). Podczas aktywnej infekcji możesz chcieć ją uzupełnić do 16, jeśli to konieczne. Celem jest często oddawanie moczu i oddawanie moczu, nigdy nie trzymaj go i nie ruszaj tak często, jak potrzebujesz.
- Pij sok żurawinowy. Od dawna wychwalany za zdolność do leczenia ZUM, sok żurawinowy zawiera związki uważane za zapobiegające przywieraniu bakterii do ścian dróg moczowych. Podczas gdy niektórzy naukowcy publicznie wątpili w te twierdzenia, badania przeprowadzone przez Boston University School of Medicine dowiodły, że codzienna szklanka soku żurawinowego o wadze osiem uncji, pobrana w ciągu 24 tygodni, zmniejszyła liczbę nawrotów UTI o prawie 45 procent.
- Zwiększ spożycie witaminy C. Witamina C może pomóc w leczeniu łagodnej infekcji dróg moczowych poprzez zwiększenie kwasowości moczu i uczynienie go mniej przyjaznym dla bakterii. W razie potrzeby można zwiększyć spożycie poprzez jedzenie za pomocą dziennego suplementu.
W przeciwieństwie do tego, należy unikać jedzenia lub picia, które mogą podrażniać drogi moczowe i / lub rozpalać objawy. Obejmuje to pikantne potrawy, alkohol, kofeinę i cytrusy.
Umieszczenie poduszki termicznej, termofor lub ciepłego kompresu na brzuchu lub plecach może pomóc w złagodzeniu dyskomfortu związanego z infekcją pęcherza.
Terapia bez recepty
Leki bez recepty stosowane są głównie w celu złagodzenia dyskomfortu i bólu związanego z ZUM. Najważniejsze z nich to niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ), takie jak Advil (ibuprofen) lub przeciwbólowe środki przeciwbólowe, takie jak Tylenol (acetaminofen).
Inny lek, znany jako fenazopirydyna is, został zaprojektowany specjalnie do leczenia bólu dróg moczowych. Jest dostępny w mniejszych dawkach bez recepty i sprzedawany pod takimi markami jak Azo lub Uristat.Preparaty o większej mocy dostępne są na receptę i są powszechnie stosowane w celu zmniejszenia bólu do czasu, gdy antybiotyki będą w stanie kontrolować infekcję. Podczas przyjmowania fenazopirydyny należy unikać spożywania alkoholu, ponieważ może to powodować toksyczność wątroby. Typowe działania niepożądane obejmują senność, zwiększone pragnienie, ból brzucha, zmęczenie, nudności i wymioty.
Recepty
Podczas gdy niektórzy mogą chcieć uzyskać antybiotyki, aby zaradzić swoim objawom, leki te powinny być przepisywane przez lekarzy tylko wtedy, gdy jest to konieczne (i przez jak najkrótszy czas) i stosowane właściwie w celu zmniejszenia ryzyka oporności na leki.
To powiedziawszy, ogromna większość ZUM jest spowodowana przez bakterie i jako takie są leczone antybiotykami. Wybór leku zależy w dużej mierze od tego, czy infekcja dotyczy pęcherza (zapalenie pęcherza), czy nerek (odmiedniczkowe zapalenie nerek).
Leczenie zapalenia pęcherza moczowego
Leki antybiotykowe pierwszego rzutu stosowane w leczeniu niepowikłanego zapalenia pęcherza obejmują:
Trimetoprim-sulfametoksazol (TMP-SMX)
- Monohydrat Nitrofurantoiny
- Fosfomycyna
- Objawy zapalenia pęcherza zwykle ustępują w ciągu sześciu dni od rozpoczęcia leczenia. Leczenie może potrwać dłużej, jeśli masz nawracające ZUM lub masz poważne objawy ze strony układu moczowego. Częste działania niepożądane obejmują bóle głowy, zawroty głowy, zaburzenia żołądkowe, zmęczenie, nudności, wymioty, swędzenie i wysypkę.
Nitrofurantoiny i fosfomycyny należy unikać, jeśli występują oznaki infekcji nerek, w tym ból boczny, gorączka, nudności, wymioty i dreszcze.
Odmiedniczkowe zapalenie nerek
Leczenie Około 90 procent ostrych zakażeń nerek może być leczonych doustnymi antybiotykami. Do najczęściej przepisywanych należą:
Fluorochinolony (takie jak ciprofloksacyna i lewofloksacyna)
- Cefalosporyny (takie jak ceftriakson)
- Penicylina
- Amoksycylina
- Augmentina (amoksycylina-klawulanian potasu)
- Osoby z łagodnymi infekcjami mogą wymagać leczenia tylko przez pięć do siedmiu dni. Natomiast kobiety w ciąży mogą wymagać 7- do 14-dniowego kursu, podczas gdy osoby z upośledzeniem odporności mogą wymagać 21 dni leczenia. Ciężkie przypadki mogą wymagać połączenia dożylnych (IV) i doustnych antybiotyków.
Fluorochinolony są lekami kategorii C w ciąży (co oznacza, że powodowały wady wrodzone w badaniach na zwierzętach) i nie powinny być stosowane w czasie ciąży.
Efekty uboczne zalecanych antybiotyków są bardzo podobne do tych stosowanych w przypadku zapalenia pęcherza. Jednak niektóre leki (np. Penicylina) mogą powodować potencjalnie zagrażające życiu alergie na całe ciało znane jako anafilaksja. Nieleczona anafilaksja może prowadzić do wstrząsu, śpiączki, niewydolności serca lub układu oddechowego oraz śmierci.
Medycyna niekonwencjonalna (CAM)
Chociaż zaproponowano wiele alternatywnych metod leczenia w celu leczenia infekcji dróg moczowych lub zapobiegania im, brakuje dowodów na ich temat.
Niektóre, takie jak probiotyki, nie wykazały takich samych korzyści dla układu moczowego, ponieważ mają inne układy narządów. Wykazano, że inne leki, takie jak suplementy cynku stosowane do wspomagania terapii UTI, zwiększają ryzyko powikłań dróg moczowych.
Inne środki ludowe, takie jak czosnek, chrzan, nasturcja i
Salvia plebeia- stosowane w tradycyjnej medycynie chińskiej (TCM) – wykazały niewielkie lub żadne korzyści w leczeniu lub zapobieganiu ZUM w kilku dostępnych badaniach badających ich stosowanie.Jak wspomniano powyżej, sok żurawinowy to opcja, którą można rozważyć. Dostępne są również suplementy żurawinowe, zwykle dostępne w postaciach kapletek.
D-mannoza
Jednym z suplementów diety, który przyciągnął uwagę w ostatnich latach, jest prosty cukier pochodzący z żurawin i innych roślin znanych jako D-mannoza. W przeciwieństwie do większości cukrów, D-mannoza nie wchodzi łatwo do krwioobiegu i jest szybko wydalany z organizmu, niezmieniony, w ciągu 30 do 60 minut.
Ponieważ D-mannoza pozostaje niezmetabolizowana, nie podwyższa poziomu glukozy we krwi w taki sam sposób, jak innych cukrów. Zamiast tego wiąże się z wyściółką przewodu jelitowego i uniemożliwia bakteriom przyłączanie się do komórek nabłonka i zakażanie.
Podczas gdy nie ma dowodów na to, że D-mannoza może leczyć infekcje dróg moczowych, badanie z 2014 roku opublikowane w
World Journal of Urology wykazało, że kobiety, które przyjmowały D-mannozę w proszku, miały mniejszą częstość nawrotów UTI w porównaniu z tymi, które brały placebo. Ponadto codzienne stosowanie D-mannozy okazało się równie skuteczne w zapobieganiu nawrotom UTI, jak codzienne stosowanie nitrofurantoiny w postaci antybiotyku. Biorąc to pod uwagę, suplementy D-mannozy mogą powodować wzdęcia, luźne stolce i biegunkę. Przyjmując w nadmiernych dawkach, istnieje również obawa, że D-mannoza może prowadzić do uszkodzenia nerek. W związku z tym należy porozmawiać z lekarzem przed przyjęciem tego lub jakiegokolwiek innego leku OTC, suplementu lub leków ziołowych.
