Jak odróżnić autystyczne zachowanie lub złe zachowanie?

Jak rozpoznać, czy złe zachowanie jest wynikiem autystycznych objawów, czy jest to zwykłe niegrzeczne zachowanie? Nie zawsze łatwo jest odróżnić zachowania "autystyczne" od "niewłaściwego zachowania". Wiele zachowań typowych dla dzieci z widma można uznać za problemy dyscyplinarne u innych dzieci. Na przykład:

Dzieci z autyzmem mogą krzyczeć lub krzyczeć, gdy są przytłoczone lub sfrustrowane

Niektóre autystyczne dzieci wyskakują z pokoju, uderzają w innych, a nawet ranią się, gdy są zdenerwowane.
Dzieci na spektrum mogą nie patrzeć bezpośrednio na osobę, gdy ona lub ona jest Mówienie
Dzieci z autyzmem mogą kołysać się, trzepać lub chodzić, gdy oczekuje się, że będą siedzieć spokojnie
Dzieci z autyzmem mogą być zaabsorbowane sobą i nieuważne wobec wydarzeń lub emocji wokół nich
W szkole dzieci z autyzmem mogą przeskakiwać lub nie reagować na prośby innych osób lub potrzeby (na przykład popychanie innych dzieci w linii lub ignorowanie próśb o poruszenie lub pośpiech)

Ale to tylko wierzchołek góry lodowej, ponieważ dzieci autystyczne mogą również mieć bardzo trudny czas na zarządzanie swoimi reakcjami na "dobroć" dorosłych lub rówieśników. Być może te przykłady brzmią znajomo:

Babcia przychodzi odwiedzić. Widzi swojego autystycznego wnuka, otwiera ramiona i prosi o uścisk. Wnuczka biegnie w przeciwnym kierunku z maksymalną prędkością. Babcia podąża za nim i obdarza go uściskiem, by zostać nagrodzonym kopnięciem w goleń.

Dziadek daje swojemu autystycznemu wnukowi prezent, a jego wnuczka, w czasach, kiedy powinien wiedzieć lepiej, mówi: "Nie podoba mi się to! Chciałem ___!"
Uczciwy rówieśnik ze szkoły zgadza się na randkę i zostaje przez kilka godzin zignorowany, podczas gdy autystyczny gospodarz gra sam. Co gorsza, gość może spędzić dwie godziny, mówiąc "nie dotykaj tego!"

Wszystkie te zachowania mogą być kłopotliwe, a wszystkie mogą prowadzić do zranienia, a nawet gniewnych uczuć. Jednak wszystkie są typowe dla autyzmu i, w większości przypadków, są wynikiem zmysłów, komunikacji lub wyzwań behawioralnych, które są częścią autyzmu.

Odróżnianie zachowań autystycznych od niewłaściwego zachowania

Zachowania autystyczne są zwykle wynikiem kilku bardzo specyficznych wyzwań. Ponieważ każda osoba z autyzmem jest wyjątkowa, wyzwania będą wyglądać inaczej dla każdego dziecka, ale istnieją, na pewnym poziomie, u każdego, u którego prawidłowo zdiagnozowano zaburzenie ze spektrum autyzmu.

Wyzwania zmysłowe

Osoby z autyzmem prawie zawsze reagują przesadnie lub nie reagują na dźwięk, światło, zapachy i dotyk. Dziecko, które ucieka od babci, może reagować na zapach jej perfum. Dziecko, które nienawidzi uścisków, może nie lubić wrażenia, że jest ściśnięte, ale w rzeczywistości odczuwa uczucie do hugger. Wyzwania zmysłowe mogą być również przyczyną "niewłaściwego zachowania" w zatłoczonej lub głośnej audytorium, wciśniętej między ludzi w sieci i tak dalej. Jak rozpoznać, kiedy problemy z sensorami powodują problem?

Zapytaj. Jeśli Twoje dziecko jest werbalne, może być doskonale zdolne do wyjaśnienia zachowań, jeśli zostanie o to poproszony.
Oglądaj. Jeśli Twoje dziecko zakrywa uszy podczas skoku z pokoju, rozsądnie jest założyć, że coś z dźwiękiem w pokoju powoduje problem.

Zachowaj kartę zachowań. Jeśli twoje dziecko zwykle potrafi poradzić sobie z kościołem, ale przy pewnej okazji staje się głośne lub wybiega z pokoju, jest dość oczywiste, że zaszło coś szczególnego, by spowodować to zachowanie. Z drugiej strony, jeśli zachowanie jest spójne, może pojawić się ciągłe wyzwanie zmysłowe w środowisku. Może to być coś tak niewielkiego jak brzęczenie ze świetlówek.

Wyzwania związane z komunikacją społeczną

Każdy, kto cierpi na autyzm, ma problemy z komunikacją społeczną na takim lub innym poziomie. Może to być trudne, a nawet niemożliwe, aby "odczytać" emocje innych osób, lub może być bardzo trudno uniknąć nadmiernego reagowania na uczucia innych.

Bardzo trudno jest "obserwować i naśladować" zachowania innych osób. Fakt, że inni siedzą spokojnie i jest cicho, może nie zarejestrować się dla autystycznego dziecka. Jak możesz stwierdzić, czy Twoje dziecko ma problemy z komunikacją społeczną?

Zwróć uwagę na zamiar twojego dziecka. Trudności z komunikacją społeczną mogą utrudniać dziecku z autyzmem stwierdzenie, kiedy jego działania mogą być szkodliwe. Odejście z nudów lub chęć zrobienia czegoś innego może wyglądać kiepsko, ale jest bardzo duża szansa, że twoje dziecko nie rozpozna, jak jego zachowania mogą wpływać na innych.
Pamiętaj, że Twoje dziecko ma opóźnienia rozwojowe. Typowy dwunastolatek powinien móc z wdzięcznością podziękować babci za prezent, którego tak naprawdę nie chce. Typowy ośmiolatek może również nie być w stanie poradzić sobie z sytuacją. Dzieci z autyzmem są zwykle niedojrzałe jak na swój wiek: nastolatek w spektrum może dobrze zachowywać się jak dużo młodsze dziecko.
Uważaj na sposób dostarczania instrukcji. Nauczyciel mówi, że twoje dziecko źle się czuje w przerwach, naciskając w szeregu, wykonując bardzo długie obroty na huśtawce i tak dalej. Ale dzieci z autyzmem, ponieważ rzadko uczą się poprzez naśladownictwo, potrzebują bezpośrednich instrukcji na temat oczekiwań behawioralnych. Czy nauczyciel rzeczywiście powiedział dziecku o zasadach zaginionej zabawy? Zapewnić wizualne wsparcie i historie społeczne? Jeśli nie, w jaki sposób Twoje dziecko powinno znać zasady?

Wyzwania behawioralne

Zachowania "autystyczne" zwykle są oczywiste, ponieważ zazwyczaj różnią się od typowych zachowań. W rezultacie powinieneś być w stanie stwierdzić na pierwszy rzut oka, czy widzisz niewłaściwe zachowanie lub objawy autystyczne. Oto, czego należy szukać:

Self-stimulation (stimming).Wiele osób z autyzmem stosuje niezwykłe zachowania fizyczne, takie jak kołysanie, stymulacja, drżenie palców i buczenie, aby się uspokoić i pozostać skupionym. Kiedy widzisz takie zachowania, możesz być prawie całkowicie pewien, że nie są one formą niewłaściwego zachowania.
Brak kontaktu wzrokowego. Dla wielu osób z autyzmem kontakt wzrokowy może być trudny, jeśli nie niemożliwy do opanowania, szczególnie w trakcie rozmowy. Chociaż możliwe jest nauczenie osoby z autyzmem utrzymywania kontaktu wzrokowego, brak jej nie jest formą niewłaściwego zachowania.
Samo-nadużycie. W niektórych przypadkach, szczególnie (ale nie wyłącznie) w przypadku osób z ciężkim autyzmem, często dochodzi do samozatrudnienia. Headbanging, zbieranie skóry i inne zachowania nie są zamierzone, chociaż mogą być niepokojące i powinny być zarządzane.
Brak ostrości lub uwagi. Osoby z autyzmem mogą bardzo łatwo skupić się na czymś i bardzo ciężko skoncentrować się na innych. Często uczestniczą, nie zdając się na to. Czasem nie uczęszczają, ponieważ mają trudności z szybkim przemówieniem lub abstrakcyjnymi pomysłami. Bardzo rzadko celowo ignorują mówcę.
Wytwarzanie hałasu lub skręcanie. Podczas gdy dzieci z autyzmem są w stanie hałasować lub wychodzić z pokoju tylko po to, by denerwować, istnieje duże prawdopodobieństwo, że robią to z innych powodów. Mogą krzyczeć, nucić lub szczebiocząc, aby się uspokoić lub wyskoczyć z pokoju, aby uciec od niepokojącej sytuacji. Jako rodzic zazwyczaj będziesz w stanie odróżnić.

Uwzględnianie zachowań autystycznych

Zdecydowałeś, że zachowania Twojego dziecka nie są "niewłaściwymi zachowaniami", ale są zachowaniami "autystycznymi". Co teraz?

Oczywiście nie możesz nic zrobić. A w niektórych przypadkach jest to całkowicie uzasadnione. Dlaczego Twoje dziecko z autyzmem nie powinno się kołysać, skakać ani bawić? Jeśli nikogo nie rani i nie stwarza dla siebie żadnych problemów, po co ma kłopoty? Często jednak zachowania autystyczne, choć nie są zamierzone, mogą powodować poważne problemy. Mogą powodować zakłopotanie (zarówno dla Ciebie, jak i Twojego dziecka), wywoływać zranione uczucia, a nawet gniewne uczucia lub prowadzić do wykluczenia lub wykluczenia dziecka z ważnej grupy, aktywności lub otoczenia. Co możesz z tym zrobić? Możesz podjąć działania na wielu różnych poziomach, w zależności od wagi sytuacji, umiejętności dziecka i wyzwań oraz własnej filozofii. Oto lista opcji:

Zapewnij bezpośrednie instrukcje.

Jeśli Twoje dziecko może odpowiedzieć na bezpośrednie instrukcje i działać zgodnie z nimi, zapewnij je! Używaj słów, wideo, modelowania, praktyki (prób) i historii społecznych, aby nauczyć dziecko zachowywać się w kościele lub na koncercie, jak reagować grzecznie na dziadków lub jak wchodzić w interakcje na przyjęciu urodzinowym. Żadne z nich nie może naturalnie przyjść do twojego dziecka, ale w wielu przypadkach instrukcje i powtórzenia są kluczem do sukcesu. Naprawiaj wyzwania.
Silne perfumy babci powodują, że jej wnuczka ucieka, więc najlepszym wyborem jest powiedzenie "hej, babciu, nie nosić tego perfumu". Podobnie, można uniknąć ściskania dziecka, które nie lubi uścisków, wkładać żarówek, jeśli fluorescencyjne powodują problem, obniżać poziom dźwięku w telewizorze i w inny sposób czynić życie bardziej komfortowym. Możesz poprosić o podobne zakwaterowanie w szkole, choć trudniej jest znaleźć je w otoczeniu. Ostrożnie dobieraj ustawienia i sytuacje.
Jeśli twoje autystyczne dziecko nienawidzi głośnych filmów, nie chodź na głośne filmy. Alternatywnie para słuchawek blokujących szum może sprawić, że poziom dźwięku będzie bardziej komfortowy. Zastanów się nad imprezami "przyjaznymi autyzmowi" lub wybierając instruktorów, którzy wydają się "otrzymywać" twoje dziecko. Rosnąć grubsza skóra.
Rodzice dzieci z autyzmem mogą czasami doświadczać kłopotliwych sytuacji. O cienkiej skórze rodzice będą bardzo zawstydzeni. Najprościej? Przeżyj to! Całkowicie zmień sytuację.
W niektórych przypadkach szkoła, dom, wybrane zajęcia lub lokalizacja dziecka mogą wymagać zmiany. Może to brzmieć jak skrajna reakcja, ale jeśli szkoła Twojego dziecka nie jest w stanie zaspokajać jej potrzeb, twoi sąsiedzi są nietolerancyjni, lub twoje preferowane zajęcia są po prostu niemożliwe dla Twojego autystycznego dziecka, być może będziesz musiał rozważyć takie opcje, jak szkoła prywatna, inne sąsiedztwo lub zmiana procedur. Przeciwdziałanie prawdziwemu niewłaściwemu zachowaniu

Żaden dobry rodzic nie ukarałby dziecka za zachowanie, które jest odpowiednie dla jego wieku lub poza jego kontrolą. Dzieci płaczą. Dwuletnie zmagają się z treningiem toaletowym. Tweeny potrzebują pomocy w zarządzaniu czasem. Z drugiej strony, żaden dobry rodzic nie ułatwiłby dziecku łatwego i przyjemnego kłamania, uderzania, krzywdzenia innych uczuć lub zachowywania się w sposób, który jest zawstydzający dla siebie lub innych.

Kuszące jest powiedzieć (lub pozwolić innym powiedzieć) "no cóż, on / ona jest niepełnosprawny, więc nie będę oczekiwać wiele." Ale kiedy ma sens zmiana oczekiwań i zmiana sytuacji w oparciu o specjalne potrzeby, każdy potrzebuje – i zasługuje – zarówno na strukturę, jak i na ograniczenia. Bez tych narzędzi prawie niemożliwe jest zbudowanie samodyscypliny, umiejętności, która jest absolutnie niezbędna dla niezależności, odporności, sukcesu i pewności siebie.

Tak jak w przypadku każdego innego dziecka, twoim zadaniem jako rodzica jest:

Ustalanie i przekazywanie limitów i oczekiwań.

Boli ludzi (fizycznie lub emocjonalnie) nie jest w porządku. Nie kłamie, nie działa, kiedy możesz kontrolować siebie i tak dalej. Każdy musi znać swoje ograniczenia i oczekiwania; dzieci z autyzmem muszą bardzo dokładnie poznać te ograniczenia, poprzez instrukcje, narzędzia wizualne, historie społeczne i inne środki. Rozpoznanie niewłaściwego zachowania.
Znasz umiejętności swojego dziecka, więc w większości sytuacji będziesz wiedział, czy on lub ona celowo kłamie, ignorując twoje instrukcje lub raniąc inną osobę. Odpowiadaj szybko i wyraźnie.
Jeśli złapiesz dziecko z autyzmem, które źle się zachowuje, będziesz musiał bardzo dokładnie określić, dlaczego tak się dzieje, dlaczego jest nie tak i jak się z tym czujesz. Sarkazm, "zimne ramię" lub inne techniki mogą zostać źle zrozumiane lub całkowicie zignorowane. Zapewnij znaczące, spójne konsekwencje.
W najlepszym ze wszystkich światów złe zachowanie Twojego dziecka spowoduje jego negatywne konsekwencje (celowe zrzucanie zbóż na podłogę oznacza brak zbóż na śniadanie). Czasami jednak konsekwencje, które są znaczące dla Twojego dziecka, na przykład żaden telewizor nie może być bardzo skuteczny. Zaoferuj wsparcie dla poprawy zachowania.
Niektóre dzieci dobrze reagują na zasłużone nagrody za dobre zachowanie (jedz odpowiednio śniadanie przez tydzień, a ja zrobię twój ulubiony posiłek w niedzielę). Dzieci z autyzmem często potrzebują natychmiastowego wzmocnienia w dobrze wykonanej pracy; może to być mała uczta, wysokie piątki lub po prostu wielki uśmiech. Zwróć uwagę i reaguj na dobre zachowanie.
Ważne jest, aby reagować, gdy dziecko zachowuje się dobrze i precyzyjnie określać, co jest dobre w ich działaniach. Na przykład: "Joey, wykonałeś świetną robotę dzieląc się swoją zabawką ze swoją siostrą".