Chlamydia to zakażenie przenoszone drogą płciową, które często ma brak objawów. Mimo to chlamydia może powodować komplikacje, które ostatecznie mogą prowadzić do niepłodności i innych problemów. Niestety, nie istnieje test domowy, którego można użyć do wykrycia go, a objawy chlamydii nie są uznawane za dowód zakażenia. Badanie wymazem z cewki moczowej, wymazem szyjki macicy lub pochwy lub badanie moczu może ustalić, czy pacjent ma infekcję i wymaga leczenia.
Samokontroli
Wspominamy o samokontrolach tylko po to, aby podkreślić, że chlamydia może tylko być prawidłowo zdiagnozowana w klinice z konkretnymi testami laboratoryjnymi. Możesz przejrzeć objawy chlamydii i dobrze jest o nich pamiętać. Ale między nimi a tymi innymi stanami chorobowymi zachodzi znaczące nakładanie się.
Pamiętaj też, że większość ludzi nie ma objawów zakażenia chlamydią. Tylko 5 procent do 30 procent kobiet i 10 procent mężczyzn będzie miało objawy z infekcją.
Laboratoria i testy
Istnieje kilka różnych testów, które można wykonać w celu wykrycia obecności chlamydii. Można je wykonać, jeśli masz objawy lub rutynowe badania przesiewowe, jeśli jesteś aktywny seksualnie.
Typowe testy
Najczęstsze testy to testy amplifikacji kwasów nukleinowych (NAAT). Można je uruchomić na:
- Próbce moczu
- Wymazu z cewki moczowej (mężczyźni)
- Wymazie z wymazu z kanału szyjki macicy (kobiety)
- Wymazem z pochwy (kobiety)
Lekarze i kliniki różnią się tym, które testy preferują.
Jest możliwe przetestowanie chlamydii na próbce moczu. Jednak nie wszyscy lekarze są skłonni przeprowadzić badania moczu u kobiet. Wielu pracowników służby zdrowia woli używać próbek szyjki macicy, ponieważ historycznie uważano, że zapewniają dokładniejsze wyniki.To powiedziawszy, jeśli masz mniejsze szanse na uzyskanie testu chlamydii, jeśli wymaga to wymazu, poproś o badanie moczu.Może nie być tak wiarygodny jak wymaz, ale nadal jest bardzo dobrym testem.
Zauważ, że powyższa lista testów nie zawiera rozmazu Pap. Jeśli masz niedawno przeprowadzony egzamin ginekologiczny, który powinien być objęty tym testem jako standard, nie zakładaj, że zostałeś przebadany na chlamydię; Pap nie może wykryć powiązanych bakterii.
Podobnie, jeśli przebadano Cię na inną infekcję / chorobę przenoszoną drogą płciową, nie zakładaj, że zostałeś przebadany na obecność chlamydii. Chlamydia wymaga nie tylko własnego testu, ale także leczenia niektórych innych chorób przenoszonych drogą płciową / chorób przenoszonych drogą płciową są nieskuteczne wobec chlamydii.
Czego można się spodziewać
Sposób, w jaki lekarze testują chlamydię, jest nieco inny u kobiet i mężczyzn. Wynika to z lokalizacji zakażenia chlamydią u każdej płci.
Kobiety:
Twój ginekolog najprawdopodobniej użyje wziernika do obejrzenia szyjki macicy. Ona pobierze próbkę z szyjki macicy za pomocą małego wacika, który zostanie wysłany do laboratorium.
- Rzadziej można wykonać wymaz z pochwy. Ostatnie badania sugerują, że wymaz z pochwy, który robią same kobiety, jest równie dokładny (jeśli nie większy) niż te wykonywane przez pracowników służby zdrowia. To powiedziawszy, w większości przypadków, lekarz zaleci, aby zrobiła wymaz, czy to szyjkę macicy, czy pochwę. Jeśli zdecydujesz się na badanie moczu, koniecznie przyjdź do biura swojego lekarza z pełnym pęcherzem.
Mężczyźni:
Lekarz poprosi o pobranie próbki moczu lub pobranie próbki z wnętrza głowy penisa za pomocą małego wacika. Ta próbka jest następnie przesyłana do laboratorium w celu analizy. Nie wszyscy lekarze przeprowadzają testy moczu na obecność chlamydii. Jednak powinieneś czuć się dobrze, pytając, czy otrzymanie testu moczu na chlamydię jest opcją. Możesz również zadzwonić do lekarza z wyprzedzeniem, aby sprawdzić, czy dostępne są badania moczu.
- Testowanie Chlamydii poprawia się, a testy często wracają w ciągu zaledwie kilku godzin, umożliwiając szybkie leczenie infekcji. W odbytnicy i ustnej zamiatce
Woreczki z odbytu i wymazy z jamy ustnej można również rozważyć u osób, które mają odbytniczy seks analny lub seks oralny bez zabezpieczenia.
Twój pracownik służby zdrowia może w dalszym ciągu decydować się na inny test, ale dobrze jest wiedzieć o tej historii niezależnie.
Ani odbytnica ani wymaz z jamy ustnej nie są obecnie zatwierdzone do testów, ale badania sugerują, że wykonanie tych badań pozagenitalnych jest ważne. Na przykład badanie przeprowadzone w 2017 roku wykazało, że wśród mężczyzn uprawiających seks z mężczyznami (MSM) 13% miało zakażenie chlamydią odbytu, ale tylko 3,4% miało wymaz z cewki moczowej. U kobiet (w środowisku miejskim w Stanach Zjednoczonych) stwierdzono, że u 3,7% występuje infekcja pozagenitalna. Osoby w wieku poniżej 18 lat miały najwyższą częstość występowania zakażeń pozagenitalnych.
Wytyczne
Obecnie zaleca się, aby
aktywne seksualnie kobiety w wieku 25 lat i poniżej
miały coroczne badania na obecność chlamydii. Można to zrobić w tym samym czasie co roczny wymaz Pap. Częstsze badania przesiewowe mogą być wskazane dla nastolatków. W przypadku older kobiet w wieku powyżej 25 roku należy przeprowadzać coroczne badania przesiewowe u osób o podwyższonym ryzyku, takich jak osoby z nowym partnerem, wieloma partnerami lub szczególnie, jeśli są z osobami, które chorują na chorobę przenoszoną drogą płciową.
Stwierdzono, że badania przesiewowe są bardzo skuteczne i znacznie obniżają ryzyko rozwoju choroby zapalnej miednicy mniejszej (PID). Ponieważ PID może między innymi powodować niepłodność, jest to niezwykle godne uwagi. Mężczyźni uprawiający seks z mężczyznami (MSM)powinni być poddawani co najmniej corocznej kontroli (zarówno narządów płciowych, jak i odbytnicy). W przypadku osób zakażonych wirusem HIV lub wielu partnerów, badania przesiewowe powinny być przeprowadzane co trzy do sześciu miesięcy. Badanie z 2013 r. Wykazało, że regularne badania przesiewowe MSM mogą zmniejszyć ryzyko wystąpienia chlamydii i HIV odpowiednio o 15 i 4 procent. (Chlamydia zwiększa ryzyko zakażenia wirusem HIV.)
Chociaż nie ma konkretnych zaleceń dla
heteroseksualnych mężczyzn , należy zdecydowanie rozważyć badania przesiewowe. Mniej więcej dwa razy więcej kobiet niż mężczyzn rozpoznaje chlamydię, najprawdopodobniej z powodu niewystarczających badań na mężczyznach. Dopóki nie zostaną ustalone wytyczne, mężczyźni pozostający poza długoterminową monogamiczną relacją powinni prosić o przeprowadzenie badań, najlepiej rokrocznie, a częściej w razie potrzeby.
Żądanie testowania Istnieje wiele powodów, dla których lekarze nie testują chorób przenoszonych drogą płciową i dlaczego może być konieczne zainicjowanie dyskusji i samodzielne zażądanie testu. Nawet przy zastosowaniu wytycznych dotyczących kontroli bezpieczeństwa, wiele spraw przechodzi nietestowane i niewykryte.Pamiętaj, aby poprosić o test chlamydii, szczególnie jeśli u jednego z twoich partnerów zdiagnozowano STI / STD lub jeśli jesteś aktywny seksualnie poza długotrwałym wzajemnie monogamicznym związkiem.
Wielu unika tych testów ze względu na uczucia, że zostaną osądzeni za swoją seksualną historię. Wiedz, że chlamydia jest niezwykle powszechna i występuje u ludzi z różnych środowisk. Wystarczy jedno seksualne spotkanie z jedną osobą, która przenosi bakterie w celu wywołania infekcji.
Jeśli poproszenie lekarza o wykonanie testu jest dla ciebie trudne, zastanów się nad strategiami innych osób poruszania tematu. A jeśli zapytasz i nie podoba ci się odpowiedź, zastanów się nad znalezieniem nowego pracownika służby zdrowia.
Wyniki i działania następcze
Jeśli masz pozytywny wynik testu, ważne jest, aby porozmawiać z jakimkolwiek partnerem seksualnym, z którym miałeś kontakt w ciągu ostatnich dwóch miesięcy, i zasugerować, aby odwiedził lekarza w celu przetestowania i leczenia.
Podobnie jak w przypadku każdej formy testów laboratoryjnych, istnieje możliwość wystąpienia błędów. Chociaż czułość testów chlamydii, które są dzisiaj stosowane, jest dobra, mogą one nadal nie być zainfekowane (wynik fałszywie ujemnych). Oznacza to, że jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy, należy skontaktować się z lekarzem – nawet jeśli wynik był negatywny.
Istnieje również niewielkie ryzyko fałszywie dodatnich wyników, w których dana osoba ma pozytywny wynik testu na chlamydię, ale w rzeczywistości nie ma infekcji. Ogólnie rzecz biorąc, jest to mniej istotne, ponieważ większość osób toleruje leczenie chlamydii, a przypadkowe leczenie kilku osób, które nie chorują, jest lepsze niż brak tych, którzy to robią.
Ponowne testowanie po leczeniu
Kobiety w ciąży powinny zostać przebadane ponownie po trzech tygodniach od zakończenia leczenia. Ciężarne kobiety o wysokim ryzyku powinny również rozważyć ponowne badanie w trzecim trymestrze ciąży.
Ale na pewno każdy, kto ma uporczywe objawy, powinien przejść powtórne testy. Ponowna infekcja jest możliwa, a większość przypadków, które można znaleźć po leczeniu, jest spowodowana tą możliwością, a nie niepowodzeniem samego leczenia. Ponowne testowanie około trzech miesięcy po leczeniu chlamydii jest zalecane zarówno dla mężczyzn, jak i kobiet, nawet ci, którzy wiedzą, że ich partnerzy byli również leczeni.
Rozpoznania różnicowe
Upławy u kobiet mają wiele przyczyn, od bakteryjnej infekcji pochwy po drożdże, od chlamydii po zmiany hormonalne. Podobnie, istnieje szeroki zakres warunków, które mogą powodować ból podczas stosunku, krwawienie między miesiączkami lub podczas stosunku i nie tylko.
Zarówno u mężczyzn, jak iu kobiet ból i pieczenie podczas oddawania moczu mogą mieć wiele możliwych przyczyn, w tym infekcje pęcherza i inne choroby przenoszone drogą płciową.
W związku z tym, że pracownik służby zdrowia może podejrzewać jedno lub drugie zagadnienie, jeśli objawy wystąpią w ogóle, badania laboratoryjne są niezbędne do postawienia dokładnej diagnozy chlamydii i wyboru właściwego leczenia. Co więcej, możliwe jest, że ktoś ma jednocześnie chlamydię
i infection inną infekcję, a testowanie może pomóc w rozróżnieniu, czy tak jest.
Mamy dobre testy na wykrycie chlamydii, a gdy są pozytywne, dobre leczenie w celu wyleczenia infekcji. Ale bez diagnozy leczenie nie występuje, a bez leczenia mogą wystąpić powikłania takie jak niepłodność.
