Pomyśl o swoich mięśniach jako marionetek na sznurku. Kukiełka (twoje mięśnie) nie może się poruszać bez ciągów (nerwów), które ją prowadzą. Ręką, która kontroluje lalkę, jest twój centralny układ nerwowy (twój mózg i rdzeń kręgowy).
W stwardnieniu rozsianym (MS) uszkodzenie włókien nerwowych w ośrodkowym układzie nerwowym osłabia sygnalizację pomiędzy nerwami i mięśniami.
Innymi słowy struny lalki nie działają na tyle dobrze, aby prawidłowo przesunąć kukłę. W rezultacie może wystąpić osłabienie mięśni, spastyczność i utrata koordynacji.
Przeanalizujmy te objawy mięśniowe nieco bardziej szczegółowo, w tym, w jaki sposób Ty (lub Twój ukochany) najlepiej sobie z nimi poradzisz.
Słabość w SM
Słabość mięśni w SM jest czymś więcej niż tylko brakiem energii lub brakiem siły do unoszenia ciężkiego hantli; jest to raczej trudność w poruszaniu mięśniami, prawie tak, jakby były zbyt chwiejne lub zmęczone do pracy.
Podczas gdy osłabienie mięśni może wystąpić w dowolnym miejscu w ciele, jest to najbardziej zauważalne w kończynach. Osłabienie rąk i nóg może być również dość dezaktywujące, ponieważ może prowadzić do problemów z chodzeniem, braniem prysznica, ubieraniem i wykonywaniem innych podstawowych czynności codziennego życia.
Jednym z typowych przykładów powikłań osłabienia mięśni w stwardnieniu rozsianym jest spadek stopy, co oznacza, że nie można unieść przedniej części stopy.
Opadanie stopy powstaje w wyniku słabej sygnalizacji nerwowej mięśni wykorzystywanych do uginania stopy. Aby zrekompensować ten symptom, osoba może przeciągnąć palce u nóg lub przyjąć określony wzorzec chodzenia, na przykład wyrzucając nogę.
Radzenie sobie
Radzenie sobie ze słabością mięśniową wiąże się przede wszystkim ze złym traktowaniem źródła – niezależnie od tego, czy pochodzi ono z samej choroby (z demielinizacji nerwów w mózgu i / lub rdzeniu kręgowym), czy z braku użycia.
Jeśli twoje osłabienie mięśni wynika ze stwardnienia rozsianego, wtedy wzmacnianie mięśni z ciężarkami (zwane treningiem oporowym) nie będzie pomocne; w rzeczywistości mogą one pogarszać twoją słabość.
Najlepszą rzeczą, jaką możesz zrobić, jest znalezienie fizjoterapeuty, który ma doświadczenie w pracy z pacjentami ze stwardnieniem rozsianym. Fizjoterapeuta może pomóc ci dowiedzieć się, które mięśnie mają upośledzoną sygnalizację nerwową i które mają zdrową sygnalizację. W ten sposób możesz nauczyć się wzmacniać i utrzymywać napięcie mięśni, które otrzymują właściwe sygnały nerwowe.
Fizjoterapeuta może również polecić urządzenia wspomagające. Na przykład, ortezy kostka-stopa jest często używana do leczenia spadku stopy w MS. Warto również poprosić lekarza o skierowanie do terapeuty zajęciowego – osoby, która może pomóc w opracowaniu domu i / lub środowiska pracy, które jest bezpieczne i optymalizuje konserwację energii mięśniowej.
Na koniec, jeśli osłabienie mięśni wynika z nieużywania (być może masz wyłączenie zmęczenia lub jesteś na wózku inwalidzkim), pomocne może być wzmocnienie mięśni poprzez program treningu siłowego i ćwiczeń fizycznych.
Podobnie, jeśli to możliwe, ważne jest, aby usunąć przyczynę niewydolności mięśniowej. Na przykład, jeśli przyczyną jest zmęczenie, możesz rozważyć lepsze nawyki snu, strategie oszczędzania energii, a nawet przyjmowanie leków na receptę takich jak Provigil (modafinil) lub Ritalon (metylofenidat).
Ćwiczenia mogą również pomóc w zmęczeniu – podwójna premia (wzmocnisz mięśnie i poczujesz się lepiej w tym samym czasie).
Spastyczność w MS
W MS wzrasta napięcie mięśniowe lub napięcie mięśni (zwane spastycznością) w wyniku demielinizacji (utraty osłonki mielinowej) w szlakach przenoszących sygnały motoryczne (ruchowe) z mózgu. Ze względu na te uszkodzone ścieżki, przekazywanie sygnałów nerwowych do mięśni jest spowolnione, co może powodować twardnienie mięśni i samo zaciskanie się.
W wyniku spastyczności mięśnie mogą skurczyć się i / lub stać się sztywne i sztywne – a to może być dość bolesne. Z biegiem czasu, osoba może przestać używać pewnych mięśni z powodu spastyczności, a to może prowadzić do zaniku mięśni (gdy mięsień zanika, pojawiając się mniejszy).
Podobnie, przy silnej sztywności, osoba może rozwinąć przykurcze – kiedy staw zostaje zamrożony na miejscu, z powodu skracania mięśnia.
Przykurcze mogą następnie prowadzić do powstawania odleżyn, zwanych również odleżynami, od ograniczania ich do pozycji siedzącej lub leżącej. Odleżyny są bardzo poważne i mogą stać się zagrożeniem dla życia, jeśli ulegną zakażeniu.
Radzenie sobie
W przeciwieństwie do osłabienia mięśni, istnieją leki, które mogą złagodzić skurcze i sztywność, i działają poprzez rozluźnienie mięśni. Niektóre z tych leków obejmują:
- Leki zwiotczające mięśnie, takie jak baklofen i Zanaflex (tizanidyna)
- Benzodiazepiny takie jak Valium (diazepam)
Wadą tych leków jest to, że mogą powodować zmęczenie lub osłabienie mięśni.
Inne opcje medyczne obejmują przeciwdrgawkową neurontynę (gabapentynę), zastrzyki z botoksu (które trafiają bezpośrednio do mięśnia) lub pompkę baklofenową (znajdującą się w brzuchu osoby).
W połączeniu z lekami lub zamiast nich rehabilitacja z terapeutą fizycznym i zajęciowym jest kluczowym elementem w leczeniu spastyczności w SM. Terapeuta rehabilitacyjny może nauczyć cię (lub twojego bliskiego) konkretnych ćwiczeń rozciągających, a także jak zapobiegać przykurczom.
Oprócz terapii rehabilitacyjnej często stosuje się terapie alternatywne w celu radzenia sobie ze spastycznością. Niektóre z tych alternatywnych terapii obejmują marihuanę, jogę, masaż i biofeedback.
Na koniec ważne jest unikanie (lub minimalizowanie) wyzwalaczy spastyczności – często są to nadmierne ciepło, wzrost wewnętrznej temperatury ciała (np. Gorączka), pełny pęcherz i drażniące lub obcisłe ubranie. Natychmiastowe leczenie infekcji (np. Infekcji dróg moczowych) i bólu może również pomóc w zapobieganiu skurczom mięśni i sztywności.
Utrata koordynacji w stwardnieniu rozsianym
Utrata koordynacji lub równowagi w stwardnieniu rozsianym wynika w dużej mierze z problemów z mięśniami, szczególnie z osłabienia mięśni i spastyczności. Inne czynniki związane z SM, które przyczyniają się do utraty koordynacji, to niewyraźne widzenie, zawroty głowy i problemy sensoryczne, takie jak drętwienie nóg.
Spada jedna z największych obaw związanych z utratą koordynacji. Dzieje się tak dlatego, że przy problemach z równowagą osoba może przyjąć chwiejny, niezdarny wzór chodzenia (zwany ataksją).
Według dużej analizy, w stwardnieniu rozsianym of, osób ze stwardnieniem rozsianym (w szerokim przedziale wiekowym i ciężkości choroby), średni wskaźnik spadku wynosi w przybliżeniu jeden upadek na miesiąc, co wydaje się dość wysokie i niepokojące.Inne badania wykazały, że około 50 procent osób w średnim i średnim wieku ze stwardnieniem rozsianym doświadcza co najmniej jednego upadku w okresie sześciu miesięcy.
Radzenie sobie z
Leczenie problemów równowagi w stwardnieniu rozsianym wymaga dokładnego zbadania przez twojego lekarza, aby odszyfrować główną przyczynę. Na przykład, jeśli osłabienie mięśni jest prawdopodobnym winowajcą utraty koordynacji, pomocne może być urządzenie pomocnicze, takie jak laska lub chodzik, a także wykonywanie ćwiczeń wzmacniających niektóre mięśnie nóg i tułowia.
Co więcej, program ćwiczeń nie tylko poprawi siłę mięśni, ale badania pokazują, że może również poprawić inne objawy SM, takie jak zmęczenie, depresja i problemy poznawcze.
Terapeuta zajęciowy może również współpracować z Tobą, aby upewnić się, że Twój dom jest bezpieczny i przyjazny dla upadku z powodu problemów z równowagą. Pomysły mogą obejmować pozbycie się luźnych dywanów, zapewnienie odpowiedniego oświetlenia i instalację poręczy.
Słowo z Verywell
Podczas gdy stwardnienie rozsiane jest zaburzeniem układu nerwowego, występuje dolny wpływ na mięśnie, co może prowadzić do wyniszczających, a nawet bolesnych objawów. Ale dobrą wiadomością jest to, że dzięki rehabilitacji (a czasami lekarstwom) można uzyskać ulgę.
Na koniec, nawet jeśli doświadczasz tylko łagodnych objawów mięśniowych, rozsądnie jest porozmawiać z lekarzem o wizycie u fizjoterapeuty. Możesz być zaskoczony, jak kojący i skuteczny może być tylko kilka strategii i ćwiczeń ukierunkowanych na unikalne objawy mięśniowe.
