Limfopenia (określana również jako limfocytopenia) jest terminem używanym do opisania stanu, w którym nie ma określonego rodzaju krwinek zwanego limfocytem. Limfocyty są jednym z trzech rodzajów białych krwinek (znanych jako leukocyty) znajdujących się we krwi. Leukocyty działają jako część pierwszej linii obrony immunologicznej naszego organizmu przed chorobotwórczymi patogenami, takimi jak bakterie, wirusy i pasożyty.
Limfopenia jest najczęściej powodowana przez infekcje, w tym przeziębienie, i zwykle odzyskuje się samodzielnie po usunięciu infekcji. W przypadkach, gdy przyczyna jest idiopatyczna (nieznanego pochodzenia), może sugerować poważniejszy stan podstawowy.
Zrozumienie limfocytów i limfopenii
Ogromna większość komórek w naszej krwi to erytrocyty (czerwone krwinki), które są odpowiedzialne za transport tlenu w organizmie. Następują trombocyty (płytki krwi) i leukocyty.
Leukocyty są produkowane w szpiku kostnym i swobodnie krążą w krwioobiegu jako część układu odpornościowego. Limfocyty stanowią największą część tych komórek, od 25 do 45 procent.
Limfocyty można podzielić na trzy podgrupy:
- Naturalne komórki zabójcy (NK), które służą jako pierwsza linia obrony układu odpornościowego
- komórki T wytwarzane w odpowiedzi na specyficzny patogen
- komórki B wytwarzające przeciwciała które pomagają innym komórkom identyfikować i neutralizować patogeny
Jako takie, limfopenia może być zidentyfikowana przez rodzaj dotkniętego limfocytu. Na przykład, HIV specyficznie celuje w limfocyty T CD4 w celu infekcji, powodując ogromne straty tej specyficznej komórki. Utrata komórek B jest bardziej związana z lekami immunosupresyjnymi (takimi jak te stosowane u biorców narządów), natomiast zubożenie NK jest zwykle rzadką sytuacją.
Przyczyny limfopenii
Limfopenia może być spowodowana wieloma stanami, w tym infekcją i działaniem niepożądanym leków. Czasami stan może dotyczyć tylko limfocytów. W innych może być wynikiem wyczerpania wszystkich białych krwinek.
Na przykład, gdy leczenie wirusowego zapalenia wątroby obejmuje peginterferon i rybawirynę, może u niektórych osób powodować supresję właśnie neutrofili (neutropenię) lub po prostu limfocytów (limfopenię). W innych może wpływać na cały zakres białych krwinek (leukopenię).
Limfopenia jest najbardziej związana z chorobami, które wpływają na szpik kostny, w tym:
- Wirusowe infekcje, które tymczasowo zaburzają funkcjonowanie szpiku kostnego
- Wrodzone zaburzenia, które obejmują zmniejszoną czynność szpiku kostnego
- Rak lub inne choroby, które uszkadzają szpik kostny
- Autoimmunologiczne zaburzenia, które niszczą białe krwinki lub komórki szpiku kostnego
- Ostre zakażenia, które zabijają białe krwinki szybciej niż mogą być wytwarzane
- Leki, takie jak antybiotyki, które mogą niszczyć białe krwinki
Choroby lub stany związane z limfopenią
Choroby i stany najczęściej związane z limfopenią szeroko opisać jako chorobotwórcze (związane z infekcją), cytotoksyczne (toksyczne dla komórek), wrodzone (spowodowane defektem genetycznym) lub żywieniowe.
Obejmują one:
- niedokrwistość aplastyczną (rzadkie schorzenie, w którym organizm przestaje produkować komórki krwi)
- chemioterapia
- HIV
- hipersplenizm (przedwczesne niszczenie komórek krwi przez śledzionę)
- białaczka (rodzaj nowotworu krwi)
- toczeń (choroba autoimmunologiczna) zaburzenie)
- Niedożywienie i niedobory witamin
- Zespoły mielodysplastyczne (grupa zaburzeń, które zakłócają wytwarzanie komórek krwi)
- Reumatoidalne zapalenie stawów (inne zaburzenie autoimmunologiczne)
- Terapia radiacyjna
- Gruźlica
Co mówi niski poziom krwinek białych
Niski poziom bieli liczba krwinek jest najczęściej wykrywana, gdy lekarz zleci badanie stanu, którego już doświadczasz.
Niski poziom rzadko jest nieoczekiwanym odkryciem.
W niektórych przypadkach rodzaj dotkniętych krwinek białych może być wystarczający, aby wskazać kierunek diagnozy. Innym razem możesz potrzebować dodatkowych testów, aby złożyć przyczynę.
Poważnie niski poziom białych krwinek powoduje większe ryzyko infekcji. Jeśli tak się stanie, być może trzeba podjąć specjalne środki ostrożności, aby zapobiec chorobom. Obejmuje to unikanie innych osób, które mogą być chore, regularne i dokładne mycie rąk, a nawet noszenie maski na twarz, gdy przebywasz w ograniczonej przestrzeni (np. Samolot) z innymi osobami.
