Jeśli zaburzona nastolatka ma zaburzenia zachowania, uczenia się lub zaburzenia psychiczne, prawdopodobnie będzie musiała zażywać leki. Często jest to częścią planu leczenia i będziesz chciał zrobić wszystko, co możliwe, aby zapewnić, że są one przyjmowane zgodnie z zaleceniami.
Próba zmuszenia nastolatka do przestrzegania tego schematu rzadko działa. Bardziej skutecznym planem jest zdobycie współpracy.
Większość rodziców również nie chce być lekarzem-medykiem. Poniższe sugestie mają pomóc odciągnąć nastolatkę od samego początku.
Zacznij mocny
Najlepszym czasem, aby dostać nastoletniego na pokładzie z lekami, jest stworzenie pozytywnego programu od samego początku.
Koncentracja na korzyściach
Nastolatki najczęściej współpracują, jeśli uważają, że przyjmowanie leków jest pozytywnym krokiem, z korzyściami, które mogą zrozumieć i z którymi się zgadzają.
W tym momencie pomocne może być sprawdzenie przewidywanych celów z twoim nastolatkiem. Być może ma to poprawić ich nastrój lub pomóc im usiedzieć spokojnie podczas całego dnia zajęć.
Zmiana nie jest natychmiastowa
Większość z tych leków działa bezpośrednio na chemię mózgu. Odnotowanie zmian może potrwać kilka tygodni.
Nastolatki można łatwo zniechęcić, czekając, aby zobaczyć, co będzie dalej. Ważne jest, aby okazywać empatię w tym czasie. Odprawiaj się regularnie z nimi i zauważ, że czekanie jest trudne.
Jeśli zauważysz pozytywne zmiany, nie ważne jak małe, pamiętaj o wskazaniu tego. Często innym osobom łatwiej jest dostrzec początkowe ulepszenia. Ustal harmonogram leków Aby leki te były najskuteczniejsze, należy je rutynowo stosować.
Najlepiej jest również przyjmować wiele recept w tym samym czasie każdego dnia.
To często poprawia ich skuteczność i pomoże twojemu nastoletniemu zintegrować lekarstwo z codzienną rutyną.
Ustal przypomnienie
Ustaw jako swoją nastolatkę odpowiedzialność i pomóż im ustalić plan przypomnienia. Pozwól nastolatkowi zdecydować, co działa najlepiej.
Plan może być niski lub zaawansowany technologicznie:
Używaj codziennego dozownika.
Umieść notatkę na lustrze w łazience.
- Ustaw alarm na swoim telefonie lub komputerze.
- Wyjaśnij swojemu nastolatkowi, że chcesz, aby poradzili sobie z tym niezależnie, ale jesteś tam, by pomóc, jeśli to konieczne. Okresowo odprawiaj się, aby upewnić się, że plan przypomnień działa, i podkreśl, jak ważne jest trzymanie się go, nawet jeśli nie czują, że cokolwiek się dzieje.
- Zasprzyj to do swojej nastoletniej
Ważne jest, aby wymyślić plan, który może poradzić sobie twoja nastolatka. Jeśli ich problemy sprawiają, że nie są bezpieczne, gdy nie przyjmują leków, takich jak nastolatka, który ma skłonności samobójcze lub słyszy głosy, rodzice muszą być bardziej bezpośrednio zaangażowani.
Podejmij wszelkie starania, aby nauczyć swojego nastolatka być odpowiedzialnym za to zadanie. Nauka zarządzania lekami jest ważnym aspektem zarządzania ich zaburzeniem.
Rzeczywistość skutków ubocznych
Dobrym pomysłem jest uświadomienie nastolatkom możliwych skutków ubocznych, których mogą doświadczyć. Jednak nie ma potrzeby rozwodzić się nad tym zbyt szczegółowo.
Ważne jest, aby efekty uboczne
mogły się pojawić i aby Twój nastolatek nie przerwał przyjmowania leków, jeśli tak się stanie.
U niektórych nastolatków skutki uboczne mogą stać się prawdziwym problemem. Dla wielu z nich zmniejszy się, gdy ich ciało się dostosuje. Porozmawiaj ze swoim nastolatkiem o szerszym i bardzo realnym problemie, który może mieć zniechęcające efekty uboczne i zaplanować rozwiązanie tej możliwości. Uzgodnij, że twoja nastolatka powiadomi Cię, jeśli doświadczą efektów ubocznych lub poczujesz się z nich źle.
- Zalecaj śledzenie objawów, aby monitorować, w jaki sposób są wyłączone i czy z upływem czasu wydają się zmniejszać.
- Te informacje będą miały decydujące znaczenie, jeśli skutki uboczne będą nadal stanowić problem.
- Musisz omówić je z lekarzem prowadzącym. W razie potrzeby można wprowadzić zmiany w dawce lub rodzaju leku. I "Czuję się lepiej, dlaczego muszę kontynuować przyjmowanie leków?"
- Gdy leki działają, a nastolatek zaczyna czuć się lepiej, mogą one być coraz bardziej rozrzedzone lub zapominać o przyjmowaniu leków. Może nawet czuć, że już ich nie potrzebują.
Jeśli podejrzewasz, że tak się dzieje, byłby to dobry moment, aby przypomnieć (nie zgryźć) nastolatka o powodach przyjmowania leków i o znaczeniu kontynuowania tego. Zwróć uwagę na postępy, które poczynili.
Niektóre nastolatki mogą doświadczyć cofnięcia się, zanim zdadzą sobie sprawę z tego, jak wiele leków pomaga.
