Jaki jest cel pomocy 1: 1 dla Autystycznego studenta?

W Stanach Zjednoczonych Ustawa o kształceniu osób niepełnosprawnych stwierdza, że ​​dzieci z autyzmem i innymi zaburzeniami rozwojowymi powinny być umieszczone w możliwie najmniej restrykcyjnych ramach. W szkole najmniej restrykcyjne ustawienie to oczywiście zwyczajna klasa.

Często bardzo małe dzieci z autyzmem mogą radzić sobie w zwykłej klasie, ponieważ grupy przedszkolne są zazwyczaj małe, zazwyczaj dostępnych jest wielu dorosłych, a nauczyciele przedszkolni oczekują, że bardzo małe dzieci rozwijają się z różnymi prędkościami i przejawiają bardzo różne poziomy kontroli emocjonalnej.

Autystyczny dwuletni chłopiec mający "krach" nie różni się zbytnio od typowego dwulatka mającego "napad złości". Jeśli autystyczny przedszkolak staje się agresywny, nawet mały, nieprzeszkolony dorosły może wnieść to dziecko do innego pokoju, dopóki się nie uspokoi.

W szkole publicznej wszystko jest jednak inne.

Rozpoczynając w bardzo młodym wieku (często według stopnia 1), uczniowie są zmuszeni siedzieć spokojnie przez dłuższy czas, słuchać i odpowiadać na wiele instrukcji mówionych, wchodzić w interakcje i współpracować z kolegami z klasy, negocjować złożone harmonogramy, reagować pozytywnie na głośne dzwonki i zatłoczone korytarze, a – najtrudniejszy ze wszystkich – ucz się, naśladując, jak być "typowym" dzieckiem w nieustrukturyzowanym otoczeniu społecznym, takim jak obiad i przerwa.

Krótko mówiąc, szkoła jest najtrudniejszym możliwym miejscem dla osoby, która osłabiła umiejętności werbalne, nie uczy się przez naśladownictwo i łatwo ulega zaburzeniom wskutek przejść, głośnych hałasów i nieustrukturyzowanych sytuacji, w których oczekiwania nie są ani zdefiniowane, ani wyjaśnione.

Teoretycznie, zgodnie z prawem IDEA, wszystkie dzieci niepełnosprawne powinny zostać włączone do typowych sal lekcyjnych. W praktyce nie zawsze jest to możliwe, praktyczne, a nawet pożądane. Osoba, która nie może nauczyć się mówić, czytać ani pisać, jest mało prawdopodobne, aby wydobyć wiele z klasy, w której mówienie, czytanie i pisanie jest jedynym środkiem komunikacji lub wyrażania nauki dla wszystkich innych uczniów.

A co z dzieckiem, które potrafi czytać, pisać i mówić – ale kto jest także autystyczny? Czy ta osoba powinna być w klasie "specjalnej" lub "ogólnej"?

Ponieważ ustawa dekretuje, że ogólna klasa jest preferowana (i wiele rodzin woli ideę włączenia mimo wszystko), dzieci z autyzmem o umiarkowanym i wysokim poziomie są często umieszczane w typowej klasie z pomocą 1: 1 – osoba, której całe skupienie ma pomagać dziecku w "dostępie do ogólnego programu nauczania".

W zależności od stanu, w którym mieszkasz, doradcy 1: 1 mogą, ale nie muszą, być poddawani szkoleniu w college’u lub treningowi specyficznemu dla autyzmu (chociaż wszyscy wymagają pewnego rodzaju podstawowego szkolenia). W żadnym przypadku adiutanci nie powinni faktycznie uczyć studentów, za których są oni odpowiedzialni.

Co robią doradcy 1: 1? Odpowiedź jest różna dla każdej sytuacji, ale oto kilka sposobów, w jaki asystent może pomóc dziecku z autyzmem być częścią ogólnego ustawienia edukacyjnego:

  • Pomocnik może poprowadzić twoje dziecko do skupienia się na uczonych, pomagając mu znaleźć odpowiednią książkę lub stronę, postępuj zgodnie z instrukcjami, podnieś rękę itp.
  • Pomocnik może pomóc dziecku w radzeniu sobie z jego zachowaniem poprzez wdrożenie planu zachowania stworzonego przez specjalistę od zachowań.
  • Pomocnik może pomóc twojemu dziecku wynegocjować jego harmonogram, podróżując z nim do różnych klas i / lub terapeutów.
  • Pomocnik może wspierać społeczne uczenie się Twojego dziecka poprzez zachęcanie do zabawy w grupie lub rozmowy w nieuporządkowanych miejscach, takich jak place zabaw czy sale lunchowe.
  • Pomocnik może pomóc terapeucie Twojego dziecka, zbierając dane o zachowaniach w ciągu dnia szkolnego.
  • Pomocnik może Ci pomóc, dostarczając naprawdę dobrze poinformowanych informacji o codziennym doświadczeniu Twojego dziecka w środowisku szkolnym.

Choć naprawdę "nie powinna" mówić o trudnych nauczycielach lub koleżankach z klasy, w wielu przypadkach doradca staje się najlepszym źródłem informacji dla rodziców o tym, co naprawdę dzieje się w szkole.

Może również stanowić doskonały system wsparcia dla Twojego dziecka. Bądź jednak świadomy, że adiutanci 1: 1 nie są w żaden sposób równi: tegoroczna niesamowita pomoc techniczna może zostać zastąpiona przez społeczną motykę przyszłego roku, która uważa się za pomoc nauczyciela dla całej klasy.

Like this post? Please share to your friends: