Trzepotanie przedsionków jest arytmią serca powiązaną na wiele sposobów z migotaniem przedsionków. Trzepotanie przedsionków charakteryzuje się wyjątkowo szybkimi impulsami elektrycznymi, które powstają w przedsionkach, co prowadzi do ogólnej częstości akcji serca, która zwykle wynosi około połowy częstości przedsionków. W trzepotaniu przedsionków częstość przedsionków wynosi najczęściej około 300 uderzeń na minutę, a częstość rytmu komór wynosi około 150 uderzeń na minutę.
Ponieważ ta arytmia pochodzi z przedsionków, jest uważana za formę częstoskurczu nadkomorowego.
- Przeczytaj o komorach i zaworach serca.
- Przeczytaj o układzie elektrycznym serca.
Omówienie
Trzepotanie przedsionków jest rodzajem arytmii z nawrotem; pojawia się, gdy impuls elektryczny zostaje "uwięziony" w obwodzie w sercu i zaczyna obracać się wokół tego obwodu. W przypadku trzepotania przedsionków obwód reentrantowy jest stosunkowo dużym, który zwykle znajduje się w prawym przedsionku i zwykle przebiega charakterystyczną ścieżką.
Fakt ten często powoduje, że trzepotanie przedsionków jest szczególnie odpowiednie do terapii ablacyjnej. Tworząc blokadę w określonym miejscu w obrębie tej charakterystycznej ścieżki, obwód reencansowy może zostać przerwany, a trzepotanie przedsionków nie może już wystąpić.
Objawy
Szybkie tętno zwykle wytwarzane przez trzepotanie przedsionków najczęściej prowadzi do wyraźnych kołatania serca, zawrotów głowy, zmęczenia i duszności (duszności).
Podobnie jak w przypadku większości rytmicznych zaburzeń rytmu, epizody trzepotania przedsionków zwykle pojawiają się i pojawiają się nagle i niespodziewanie.
Jeśli pacjent z trzepotaniem przedsionków również choruje na chorobę wieńcową, szybkie tętno może spowodować dostateczne obciążenie mięśnia sercowego, aby wywołać dusznicę bolesną. Trzepotanie przedsionków może również spowodować nagłe pogorszenie objawów u osób z niewydolnością serca.
Trafność
Ponieważ objawy, które wywołuje, mogą być nie do zniesienia, trzepotanie przedsionków byłoby znaczącą arytmią, nawet jeśli wszystko to powodowało kołatanie serca, zawroty głowy i duszność.
Jednak największym problemem związanym z trzepotaniem przedsionków jest to, że, tak jak w przypadku migotania przedsionków, ta arytmia zwykle powoduje powstawanie zakrzepów (skrzepy krwi) w przedsionkach. Te skrzepy krwi mogą się rozluźnić (embolizować) i powodować udary. Zatem osoby z trzepotaniem przedsionków, takie jak te z migotaniem przedsionków, mają znacznie zwiększone ryzyko udaru.
Ponadto trzepotanie przedsionków często ma charakter "arytmii mostkowej" do migotania przedsionków. Oznacza to, że osoby z trzepotaniem przedsionków często będą rozwijać się w przypadku przewlekłego migotania przedsionków.
Czynniki ryzyka
Podczas gdy każdy może rozwinąć trzepotanie przedsionków, nie jest to powszechna arytmia. Na przykład rzadziej niż migotanie przedsionków.
Osoby, u których najczęściej występuje trzepotanie przedsionków, są tymi samymi, u których występuje najczęściej migotanie przedsionków. Należą do nich ludzie otyli lub chorzy na choroby płuc (w tym zator tętnicy płucnej), bezdech senny, zespół zatok przynosowych, zapalenie osierdzia lub nadczynność tarczycy. Trzepotanie przedsionków obserwuje się również u osób, które przeszły niedawno operację serca.
Diagnoza
Diagnozowanie trzepotania przedsionków jest dość proste. Wymaga jedynie uchwycenia arytmii na EKG i poszukiwania tzw. "Fal trzepoczących". Fale falowe to sygnały pojawiające się w EKG, które reprezentują impuls elektryczny, który wiruje wokół i wokół obwodu ponownego przepływu przedsionkowego.
Leczenie
Z jednym głównym wyjątkiem leczenie trzepotania przedsionków jest podobne do migotania przedsionków. Jedyny wyjątek stanowi fakt, że w porównaniu z migotaniem przedsionków stosowanie terapii ablacyjnej w celu eliminacji trzepotania przedsionków jest względnie łatwe.
- Przeczytaj o leczeniu migotania przedsionków.
Ostre epizody
U pacjentów z ostrym epizodem, trzepotanie przedsionków można łatwo zatrzymać za pomocą kardiowersji elektrycznej lub poprzez ostre podawanie leków antyarytmicznych (zazwyczaj, butyramid lub dofetylid).
Jeśli objawy są poważne podczas ostrego epizodu, zwolnienie częstości akcji serca może być konieczne podczas przygotowywania do kardiowersji. Często można to szybko osiągnąć, stosując dożylne dawki blokerów wapnia diltiazem lub werapamil lub szybko działający dożylnie beta-bloker esmolol. Leki te należy jednak stosować ostrożnie u pacjentów z niewydolnością serca.
Leczenie długoterminowe
Po zaostrzeniu ostrego epizodu, kolejnym krokiem jest próba powstrzymania kolejnych epizodów trzepotania przedsionków. W związku z tym ważne jest, aby szukać i leczyć wszelkie odwracalne przyczyny, takie jak nadczynność tarczycy, bezdech senny lub otyłość. Nadczynność tarczycy może zwykle być wystarczająco kontrolowana w ciągu kilku dni, a bezdech senny jest również ogólnie uleczalny w ciągu rozsądnego okresu czasu. O ile otyłość jest również odwracalną przyczyną trzepotania przedsionków, w praktyce często nie jest wystarczająco odwracana wystarczająco szybko lub na tyle, aby przynieść korzyść w leczeniu tej arytmii – dlatego należy stosować inne sposoby jej kontrolowania.
Jeśli nie znaleziono łatwo odwracalnej przyczyny, konieczne jest przewlekłe leczenie antyarytmiczne. Przewlekłe leczenie trzepotania przedsionków zazwyczaj polega na tłumieniu arytmii za pomocą leków lub za pomocą terapii ablacyjnej.
Leki antyarytmiczne mają słabe wyniki z trzepotaniem przedsionków – tylko 20% do 30% pacjentów leczonych lekami jest skutecznie kontrolowanych po roku terapii. Z tego powodu, a także z powodu wielu toksyczności wspólnych z terapią antyarytmiczną, leczenie ablacyjne jest zdecydowanie leczeniem z wyboru w przypadku trzepotania przedsionków.
Na szczęście, jak zauważono wcześniej, ablacja trzepotania przedsionków jest zwykle stosunkowo prostą procedurą, z bardzo korzystną stopą powodzenia – znacznie powyżej 90%. U znacznej większości pacjentów z tą arytmią należy zdecydowanie rozważyć ablację.
Ponieważ ablacja działa tak dobrze, stosowanie "strategii kontroli częstości rytmu serca" (powszechnie stosowanej w przypadku migotania przedsionków) rzadko jest konieczne tylko w przypadku trzepotania przedsionków. Strategia kontroli częstości oznacza umożliwienie wystąpienia arytmii i kontrolowanie wynikowej częstości akcji serca w celu zminimalizowania objawów.
- Przeczytaj o "strategii kontroli częstości".
Kontrolowanie częstości akcji serca w trzepotaniu przedsionków jest znacznie trudniejsze niż w przypadku migotania przedsionków i zwykle wymaga użycia kombinacji beta-adrenolityków i blokerów wapnia. Czasami, aby kontrolować częstość akcji serca, konieczne jest usunięcie normalnego układu przewodzącego serca w celu utworzenia bloku serca, a następnie włożenie rozrusznika serca w celu ustalenia stabilnego tętna. Oczywiście, całkowite pozbycie się trzepotania przedsionków za pomocą procedury ablacji jest zwykle o wiele bardziej pożądanym sposobem działania.
W przypadkach, w których stosowana jest strategia kontroli rytmu, zaleca się stosowanie przewlekłej terapii przeciwzakrzepowej, aby zapobiegać udarowi, podobnie jak w przypadku migotania przedsionków.
Źródła:
