Choroba Meniere’a jest przyczyną zawrotów głowy, która powoduje silne zawroty głowy, które powodują uczucie braku równowagi. Jest to zaburzenie ucha wewnętrznego i układu limfatycznego, które nie jest do końca zrozumiałe i zwykle dotyczy tylko jednego ucha. Choroba Meniere’a nazywana jest także idiopatyczną endoplazmą obrzęk.
Jedna z teorii mówi, że choroba Meniere’a powstaje, gdy płyny w uchu – nazywane endolimą i perilimfą – nie są zrównoważone.
Inne teorie obejmują infekcje wirusowe jako wadliwe działanie systemu odpornościowego.
Objawy
Objawy choroby Meniere różnią się w zależności od osoby. Niektóre osoby mogą być całkowicie osłabione przez chorobę, podczas gdy inne doświadczają objawów tylko raz lub dwa razy w roku. Objawy choroby Meniere’a obejmują:
- zawroty głowy
- szum w uszach
- zmienny ubytek słuchu
- ból lub ucisk w uszach
- nudności i wymioty
- pocenie się
- bóle głowy
- ból brzucha i biegunkę
Oprócz tych objawów ryzyko upadku i kolejnych obrażeń jest wysokie z tą chorobą. Objawy mają tendencję do pojawiania się fal trwających od dwóch do czterech godzin, po których następuje okres, w którym dana osoba czuje się wyczerpana i potrzebuje snu. Pomiędzy "atakami" osoba może nie mieć żadnych objawów przez pewien okres czasu.
Rozpoznanie
Rozpoznanie choroby Meniere’a może być trudne, ponieważ zawroty głowy są objawem pokrywającym się z wieloma innymi schorzeniami, w tym z zagrażającymi życiu chorobami neurologicznymi, takimi jak udar.
MRI jest często stosowany w celu wykluczenia guzów lub innych nieprawidłowych wzrostów.
Test zwany testowaniem kalorycznym określa równowagę poprzez spłukiwanie uszu wodą lub powietrzem. Powoduje to gwałtowny ruch gałek ocznych zwany oczopląsem. Zgodnie ze schematem szybkiego ruchu gałek ocznych lekarz może czasami interpretować zaburzenie równowagi.
Do diagnozowania choroby Meniere stosuje się różne testy słuchu. Ważne jest, aby ustalić, czy utrata słuchu jest spowodowana problemem w uchu wewnętrznym, czy też jest to nieprawidłowe działanie nerwu słuchowego. Aby to zrobić, można rejestrować funkcję pnia mózgu, aby wykazać aktywność w obrębie nerwu słuchowego. Elektrokochulacja jest testem, który może rejestrować aktywność ucha wewnętrznego.
Leczenie
Leki
Obecnie nie ma lekarstwa na chorobę Meniere’a, więc leczenie koncentruje się wokół złagodzenia objawów. Przejście na dietę o niskiej zawartości soli i unikanie kofeiny i alkoholu może być korzystne w utrzymywaniu równowagi płynów w płynie i zmniejszeniu ciśnienia w uchu wewnętrznym.
Czasami może pomóc wyeliminowanie niektórych leków, takich jak tabletki na wysokie ciśnienie i leki na alergie. Jednak samo wysokie ciśnienie krwi może przyczyniać się do wystąpienia objawów. Redukcja stresu wydaje się zmniejszać nasilenie objawów.
Jedną z metod, która zyskuje popularność wśród osób, które nie zaliczyły terapii medycznej jest wstrzyknięcie gentamycyny, antybiotyku, bezpośrednio do przestrzeni ucha środkowego. Niektóre leki stosowane w leczeniu nagłych ataków obejmują meklizynę (Antivert) i lorazepam (Ativan). Istnieje również deksametazon (dekadron) i fenergan, lek przeciw nudnościom.
Inne leki przeciw nudnościom, które można stosować, obejmują kompazę i ondansetron.
Niektóre leki można stosować w celu zapobiegania atakom lub co najmniej ograniczenia ich częstotliwości. Należą do nich dyazyd (triamterina / HCTZ), klonapina i diazepam (Valium).
Urządzenia, ćwiczenia i procedury
Jedną z metod leczenia objawów jest tzw. Urządzenie Meniett. Podczas gdy samo urządzenie nie musi być instalowane chirurgicznie, do pracy wymaga rurki tympanostomijnej (wentylacyjnej). Urządzenie dostarcza impulsy ciśnienia do ucha wewnętrznego przez rurkę tympanostomijną. To leczenie jest nowe i lekarze nie są obecnie pewni, dlaczego urządzenie działa, ale badania wskazują, łagodzenie objawów, jeśli urządzenie jest używane codziennie.
Nie wykazano, aby rehabilitacja przedsionkowa, ćwiczenia poprawiające równowagę były szczególnie pomocne w leczeniu choroby Meniere’a. Istnieją doniesienia, że epley manewr, leczenie BPPV, może łagodzić objawy zawrotów głowy związane z chorobą Meniere’a przynajmniej tymczasowo.
Opcje chirurgiczne są ryzykowne i są zarezerwowane dla poważnych i wyniszczających zawrotów głowy. Wszystkie obecne opcje chirurgiczne w leczeniu choroby Meniere’a są kontrowersyjne. Labiryntektomia usuwa labirynt ucha, narząd zmysłów zawierający endolimfę, która wysyła sygnały do mózgu na temat ruchu ciała.
Ta operacja powoduje utratę słuchu i jest zarezerwowana dla osób, które straciły słuch w tym uchu. Kolejna operacja, która chroni słuch, ale nadal niesie ryzyko, nazywa się neurektomią przedsionkową. Ta operacja polega na przecięciu nerwu, który jest połączony z nieprawidłowo funkcjonującym narządem ucha wewnętrznego. Inne procedury obejmują dekompresję woreczka endo- limfatycznego lub umieszczanie bocznika.
Czynniki ryzyka i rozpowszechnienie
Według National Institute of Deafness & Other Communication Disorders około 615 000 osób jest obecnie diagnozowanych z chorobą Meneire’a w Stanach Zjednoczonych. Szacują, że kolejne 45 500 przypadków jest nowo zdiagnozowanych każdego roku. Około 0,2% populacji w Stanach Zjednoczonych cierpi na chorobę Meneire’a. Ważne jest, aby pamiętać, że te liczby są jedynie szacunkowe; niektórzy specjaliści uważają, że choroba jest zaniżona.
Wiele osób z chorobą Meniere’a ma historię migreny. Większość osób z chorobą Meniere’a ma ponad 40 lat, chociaż może występować w każdym wieku i wydaje się, że dotyka zarówno mężczyzn, jak i kobiety. Niektóre raporty sugerują składnik genetyczny, ale nie zostało to udowodnione.
Radzenie sobie
Najlepszy sposób radzenia sobie z atakami zawrotów głowy wydaje się leżeć na płaskiej powierzchni, dopóki nie przejdzie. Możesz próbować wpatrywać się w nieruchomy przedmiot. Nie należy jeść ani pić, ponieważ może to wywoływać mdłości i wymioty.
Jeśli kiedykolwiek wystąpią nudności i wymioty przez więcej niż 24 godziny, skontaktuj się z lekarzem, aby uniknąć ciężkiego odwodnienia. Wyżej wymienione leki mogą pomóc w zawrotach głowy, nudnościach i wymiotach. Kiedy zawroty głowy mijają, upewnij się, że wstajesz powoli.
Pomaga także utrzymać coś stabilnego, na przykład ścianę lub poręcz. Próbowanie chodzenia podczas ataku może prowadzić do upadków i poważnych obrażeń, więc zawsze należy zachować ostrożność.
Podobnie jak w przypadku każdej wyniszczającej i chronicznej choroby, choroba Meniere’a może powodować depresję. Jeśli doświadczysz tych uczuć, porozmawiaj ze swoim lekarzem. Pomocne może być również mówienie i interakcja z innymi osobami cierpiącymi na tę chorobę.
Chociaż choroba Meniere’a może być wyniszczająca, nie jest śmiertelna i pojawiają się nowe leki, które pomagają kontrolować to zaburzenie i poprawiają jakość życia.
