Było to w 1984 r., Kiedy to sekretarz ds. Zdrowia i usług ludzkich Margaret Heckler śmiało przewidziała, że szczepionka na AIDS "będzie gotowa do testów za około dwa lata".
Teraz, po ponad 35 latach epidemii, musimy jeszcze zobaczyć wszystko, co zbliża się do realnego kandydata, aby zapobiec przenoszeniu wirusa lub zapewnić ludziom wirusa HIV możliwość kontrolowania wirusa bez użycia narkotyków.
Czy to oznacza, że nigdzie nie dotarliśmy? Choć może się wydawać, że z nieskończoną liczbą publicznych niepowodzeń, prawda jest taka, że w latach 80. i 90. mieliśmy niewiele narzędzi do odblokowania genetycznych sekretów wirusa.
Dziś, kiedy coraz więcej takich narzędzi mamy do dyspozycji – od zaawansowanej mikroskopii elektronowej 3D po edycję nowej generacji – czy jesteśmy bliżej znalezienia nieuchwytnego lekarstwa na HIV?
Wyzwania i ograniczenia wczesnych badań
Faktem jest, że nawet w 1984 r. Naukowcy zdawali sobie sprawę z wyzwań, przed jakimi stawali przy opracowywaniu skutecznej szczepionki. W raporcie z Kongresu przedstawionym przez Urząd ds. Oceny Technologii, badacze zauważyli, że: Ne "Ani szczepionki na żywe wirusy na AIDS, ani całe inaktywowane preparaty zawierające materiał genetyczny wirusa AIDS, obecnie nie są zbyt obiecujące",
jednocześnie dodając " jeśli mutacje genetyczne (HIV) są wystarczająco znaczące … trudno będzie opracować skuteczną szczepionkę. " Dodatkowym problemem było to, że wiele technologii potrzebnych do opracowania szczepionki było w dużej mierze eksperymentalnych, w szczególności technik rekombinacji DNA stosowanych we współczesnych badaniach nad szczepionkami.
Jednak nawet przy tych wczesnych niepowodzeniach naukowcy uzyskali dużą wiedzę na temat ograniczenia tradycyjnego projektu szczepionek, mianowicie
tak zwanych szczepionek "całkowicie zabitych" (w których HIV jest fizycznie niszczone przez antybiotyki, chemikalia, ciepło lub promieniowanie) nie pobudzaj odpowiedniej odpowiedzi immunologicznej.
- po prostu aktywacja naturalnej odporności organizmu jest niewystarczająca, ponieważ HIV zabija komórki, które kierują odpowiedzią immunologiczną (komórki T CD4), pozostawiając organizm niezdolny do stworzenia skutecznej obrony.
- że wysoki wskaźnik mutacji zapewnia HIV ogromną różnorodność genetyczną, która sprawia, że tworzenie pojedynczej szczepionki – takiej, która może zneutralizować wszystkie szczepy wirusa – jest niezwykle trudne, a może niemożliwe.
- Wzrost liczby szczepień terapeutycznych
W ostatnich dziesięcioleciach wiele badań skupiało się na opracowaniu szczepionek terapeutycznych. Krótko mówiąc, jeśli kandydat na szczepionkę nie jest w stanie w pełni zapobiec zakażeniu, może spowolnić lub nawet zatrzymać postęp choroby u osób już zarażonych. Aby szczepionka terapeutyczna mogła być uważana za skuteczną, władze sugerują, że musiałaby powstrzymać co najmniej 50% zakażeń u zaszczepionych.
W ostatnich latach zbliżyliśmy się do tego celu, nie bardziej niż
test RV144 w roku 2009. To tajskie badanie, w którym wzięli udział dwaj różni kandydaci na szczepionki (obaj źle radzili sobie samodzielnie) wykazało skromne 31% zmniejszenie liczby zakażeń między uczestnikami grupy szczepionkowej a grupą placebo. Po tej próbie nastąpił wkrótce
RV505 , który miał na celu rozszerzenie tych wyników poprzez połączenie "primingowej" szczepionki ze szczepionką "boosting" umieszczoną w niepełnosprawnym adenowirusie (powszechny typ wirusa związanego z przeziębieniem). Ale zamiast tego, badanie zostało zatrzymane przedwcześnie w kwietniu 2013 r., Kiedy zgłoszono, że więcej uczestników szczepionki było zarażonych niż uczestników nieszczepionych.W następstwie wielu z badaczy wyraziło obawy związane z pustką pozostawioną przez RV505, co sugeruje, że mogłoby to bardzo dobrze cofnąć inicjatywy szczepionek na dziesięciolecia.
Jaka jest przyszłość badań na szczepionki przeciwko HIV?
Pomimo niepowodzenia RV505, kilka mniejszych prób nadal badało różne strategie primer / boostera.
Pierwszy z nich,
RV305zwerbował 167 uczestników z ujemnym wynikiem HIV z wcześniejszego badania RV144 w Tajlandii. Celem badań jest ustalenie, czy dodatkowe szczepienia przypominające zwiększą ochronę powyżej poziomu 31%.Drugie badanie, znane jako
RV306 will, zbada skuteczność różnych typów szczepionek przypominających, gdy są stosowane w połączeniu z oryginalnymi szczepionkami RV144.Tymczasem wiele ostatnich badań skupia się na tak zwanych strategiach "kick-kill". Podejście łączone ma na celu wykorzystanie specjalistycznych środków leczniczych do wychwytywania HIV z ukrytych komórkowych rezerwuarów, podczas gdy drugi czynnik (lub czynniki) skutecznie zabija wirus krążącej swobodnie.Odnotowano pewne sukcesy w usuwaniu wirusowych rezerwuarów, w tym stosowanie inhibitorów HDAC (rodzaj leku sklasyfikowanego jako lek przeciwpsychotyczny). Podczas gdy możemy się wiele dowiedzieć o tym, jak rozpowszechnione mogą być te ukryte zbiorniki, podejście wydaje się obiecujące.
Podobnie, naukowcy poczynili znaczne postępy w rozwoju czynników immunologicznych, które mogą pobudzić naturalną obronę organizmu. Podstawą tej strategii są tak zwane szeroko neutralizujące przeciwciała (bNab) – specjalne białka zdolne do wywoływania eradykacji szerokiego zakresu podtypów HIV (w przeciwieństwie do przeciwciał neutralizujących w szerokim zakresie zdolnych do zabicia jednego szczepu).
Dzięki badaniu elitarnych kontrolerów HIV (osób z wrodzoną opornością na HIV) naukowcy byli w stanie zidentyfikować i stymulować produkcję wielu obiecujących bNAb. Jednak najważniejsze pozostaje pytanie: czy naukowiec może stymulować wystarczającą odpowiedź na zabicie wirusa HIV, nie raniąc zakażonej osoby? Do tej pory zaliczki były obiecujące, choć skromne.
Wszystkie te próby są uważane za znaczące, ponieważ opierają się na wnioskach wyciągniętych z poprzednich niepowodzeń szczepionek, a mianowicie:
Niepowodzenie nie zawsze oznacza porażkę.
Szczepionka AIDVAX, której nie udało się przeprowadzić w dwóch próbach z udziałem ludzi w 2003 roku, została z powodzeniem zastąpiona szczepionką "przypominającą" do badania RV144.
- 50 procent nie jest poza naszym zasięgiem.
W rzeczywistości tajskie badanie wykazało, że wskaźnik skuteczności szczepionek w pierwszym roku był o 60% większy, a wraz z upływem czasu postępował stopniowo. Sugeruje to, że dodatkowe szczepienia lub strategie wzmacniające mogą zapewnić większą i trwalszą ochronę. - Musimy znaleźć sposoby na "ograniczenie konkurencji".
Ostatnie badania pokazały, że konkurencyjne przeciwciała mogą być sercem niepowodzenia RV505. Modelowanie genetyczne sugeruje, że szczepionki nie tylko stymulowały wytwarzanie przeciwciał G (IgG) immunoglobulin zgodnie z przeznaczeniem, ale także spowodowały wzrost przeciwciał przeciwko immunoglobulinie A (IgA), które tłumiły efekt ochronny. Znalezienie ich oznacza przezwyciężenie lub ten konkurencyjny efekt najprawdopodobniej będzie największym wyzwaniem. - Prawdopodobnie nie znajdziemy ani jednej szczepionki.
Większość ekspertów zgadza się, że może zastosować podejście łączone, aby albo wykorzenić HIV, albo zapewnić terapeutyczne "lekarstwo". Łącząc tradycyjne szczepionki i podejścia immunologiczne, wielu uważa, że możemy zakodować HIV, zarówno pod względem jego zdolności do infekowania, jak i jego zdolności do ukrywania się przed wykryciem. - Czy badania szczepionki warte są miliardów wydatków?W czasach, gdy fundusze na HIV albo są skurczone albo przekierowywane, niektórzy zaczęli zastanawiać się, czy stopniowe gromadzenie dowodów – metodą prób i błędów – gwarantuje 8 miliardów dolarów wydanych na badania nad szczepionkami. Niektórzy uważają, że jest to marnotrawstwo zasobów ludzkich i finansowych, podczas gdy inni, tacy jak Robert Gallo, twierdzą, że obecne modele szczepionek nie są wystarczająco silne, aby uzasadnić stopniowe podejście.
Z drugiej strony, gdy zaczynamy rozumieć więcej na temat odporności komórkowej i stymulacji przeciwciał neutralizujących w szerokim zakresie, inni uważają, że wiedza ta może być łatwo zastosowana w innych aspektach badań nad HIV.
W wywiadzie udzielonym
Guardianowi 2013 w 2013 rokugazeta, Françoise Barre-Sinoussi, uznana za współodkrywcę HIV, wyraziła przekonanie, że funkcjonalne wyleczenie może być widoczne w ciągu "najbliższych 30 lat".
Niezależnie od tego, czy przewidywania budzą oczekiwania, czy zmniejszają nadzieję, jasne jest, że przejście do przodu jest jedyną realną opcją. I jedyną prawdziwą porażką jest ta, z której niczego się nie uczymy.
